Τρίτη, 17 Μαρτίου 2020 15:16

Ποίηση Περσέα Ρίζου / Με το ένα πόδι στη γη

Written by
313
Ποίηση Περσέα Ρίζου / Με το ένα πόδι στη γη
ΜΕ ΤΟ ΕΝΑ ΠΟΔΙ ΣΤΗ ΓΗ 
 
Σας χαρίζω ένα φιλί στο μέτωπο, απ’ το γαμψό μου ράμφος κουκουβάγιας
που τώρα διστακτικά ανοίγει, σαν παλιά ξεφλουδισμένη πόρτα, που τρίζει στο σκοτάδι
 
Από λεπτό σε λεπτό μια πασχαλιά θα πταρνιστεί, κοιτώντας μέσα στην καρδιά μου
 
Από στιγμή σε στιγμή οι λέξεις αυτές θα εξατμιστούν, για να γίνουν σχήματα αφηρημένα ζώων και ελπίδων, που βλέπουμε στα σύννεφα
 
Καθώς τώρα νομίζω είναι η κατάλληλη στιγμή να ακουστεί απ’ τα μεγάφωνα τού πεπρωμένου, η επιούσια λύρα
 
Η καμωμένη απ’ το χρυσάφι ενός τυφλού, χρώμα τής ανατολής
 
Αιώνια σφυρίχτρα των ανέμων περιμένω,
 
ω περιμένω το σήμα που θα δώσει την εκκίνηση, για ένα γενναίο βύθισμα στα τριαντάφυλλα χωρίς επιστροφή
 
Γιατί Μορφή: «δεν είναι παρά μια ισόβια Εποχή τής Αποκριάς»
 
Γιατί Μορφή: «δεν είναι παρά το ύφασμα κάποιου κοινού ονείρου που από δέντρο σε δέντρο η Άνοιξη περνάει τη βελόνα»
 
Ω φώσφορο επένδυμα τής παρούσας μου υπνοβασίας!
 
Είσαι κρησφύγετο πολέμου σφαλισμένο σαν αβγό, μιας απροσδιόριστης ύπαρξης, που άντεξε στις υψηλές θερμοκρασίες τής καρδιάς μου! 
 
 
Λοιπόν, ηχήστε τώρα όλες τις καμπάνες
 
Στον βυθό αυτής εδώ της θάλασσας υπάρχουν ψάρια που μορφάζουν
 
Και μ’ ένα μειδίαμα αρχαιότερο από εκείνο των Ελλήνων
 
 
Read 313 times

Latest from Super User

back to top