NINAPENDA

Κι αναρρωτιέμαι ακόμη

από κείνη την περιδιάβαση

στην Τανζανία με τ΄αβάσταχτο λιοπύρι

πότε αλήθεια πέρασα

από τη λίμνη Βικτώρια

από το αψηλό Κιλιμάντζαρο

από κείνο τ΄ αγροκάλυβο

πλαϊ στο ποτάμι

κι από την μακρινή Ταγκανίκα.

Κείνος ο καημός

στη γλώσσα Σουαχίλι

από μικρά παιδάκια

π΄ αργοσβήνουν με το πονεμένο βλέμμα.

Αχάραδα ακόμη

με της παντοχής τ΄ άροτρο

έκανε τούτο το πέρασμα

τόσο μα τόσο αδιάφορο.

Θύμησες από κείνο το διάβα

το τόσο παρακλητικό βλέμμα

και παραύστερα

κείνο το ninapenda

που στη λαλιά τη Σουαχίλι

θα πει σ΄  αγαπώ

ανεμίδι

που ξετυλίγει και τούτο

το νήμα

από της καρδιάς την ομορφάδα.

Από την ποιητική Συλλογή  « Αρμίδι »