ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΦΟΡΑ


Σούσι και τρατορίες

στις παρυφές του λόφου

κάτω απ' του Παρθενώνα την ιερή σκιά.

Στο Δίον, στους Δελφούς, στην Ολυμπία

πρόστυχα ομοιώματα των δώδεκα θεών

από φτηνές ρητίνες

ενθύμια για πράγματα που «πρέπει» να ξεχάσω.

Να κόψουν θέλουν σύρριζα το νήμα

που τον ομφάλιο λώρο μου συνδέει

αιώνες τώρα με τον ομφαλό του κόσμου.

Σειρήνες των καιρών με προκαλούν.

Computers, μάρκες, είδωλα.

Ματοβαμμένοι Ιανοί.

Μνησίκακες Πυθίες.

Συρμός χωρίς παράθυρα σε ραγισμένες ράγες.

 

Μ' ένα κλαδί ελιάς, λιανό, βαδίζω στο γαλάζιο

και μια σκηνή Ομηρική στον κόρφο φυλαγμένη.

Σπαρμένοι κίονες - σημάδια για το νόστο.

Με πληγωμένα δάχτυλα αγγίζω την οθόνη.

Στο site του Αχέροντα τις ρίζες μου γυρεύω

γιατί το νιώθω κάπου εδώ

γονείς κι αδέλφια έχω.