Στο πέλαγος
Παιάνες πλανιόνται στο πέλαγος.
Σαλπίζουν οι αρσενικοί ιστοί
του κουρσευτή.
Επιθυμίες μαγεμένες,
αλλόφρονες ξεστρατίζουν.
Προσπάθεια, για πειθαρχία, καμία.
Σύμβουλος η Αφροδίτη:
«Άστες τις καημένες,
χρόνια κλειδωμένες, παγωμένες.
Άστες ν' ανοιχτούν στο πέλαγος,
να ζήσουν στη φιλοσοφία του Ονείρου,
κι ας ζηλέψει η φιλοσοφία του Πραγματικού
Πάντα είναι η πιο λειψή...
Το πέλαγος κατάσπαρτο
ματσάκια γιασεμιά...
Ζευγαρώνουν με τις νότες
των παιάνων του κουρσευτή.
Ο ήλιος από ψηλά διασπάται
σ' εκατομμύρια αντίγραφα του
και σκεπάζει μ' ολόχρυσα μαγνάδια
τον Έρωτα που γεννιέται
στο πέλαγος....
*Από την ποιητική συλλογή «Στης παπαρούνας το άγγιγμα»