Η νέα τάξη

Εκεί πέρα στα μακρινά.

Εκεί δα στα κοντινά.

Εδώ στα σιμά μας.

Εκεί που ανάσες κόκκινες πάγωσαν.

Εκεί που το φως, το σπάζαν

στα αποκαλυπτήρια ενός ανδριάντα.

Εκεί που τα όνειρα θάβαν  τους

μακρινούς  χειμώνες.

Εκεί που η σελήνη κατέβηκε

Στα πάρκα και τραγούδισε στο

χυμένο αίμα.

Εκεί που κόκκινα κράσπεδα

Με περίσσια υποκρισία χύσαν  ξύδι

Και χολή στα όνειρα

των άστρων.

Εκεί, εδώ, η νέα τάξη

πραγμάτων και ο ποιητής

στην πίκρα του κλείνεται,

για να χαθεί μέσα σε μια

θάλασσα από χαρτί, καταγγέλλοντας

«την νέα τάξη πραγμάτων».

Από την ποιητική  συλλογή «ΑΡΡΥΘΜΙΕΣ» ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΟΓΟΣ ΘΕΑΓΕΝΕΙΟΥ 1992.