影武者


Όλ’ η ζωή μας μι’ αστραπή

κι ο ίσκιος του πολεμιστή

στο χάος τρέχει

πύλη μαρμάρινη λευκή

σηκώνει τ’ όνομα βαρύ

κι όμως αντέχει.


Ξυπνά το πάθος σαν παιδί

ίδιο κατάχαμα στη γη

και στο μετάξι

τρέχει το βέλος κι η ψυχή

θέλει να ζήσει σαν πουλί

και να πετάξει.


Φέουδα στρέφουνε τη Γη

πάνω σ’ ατίθασο φαρί

καλπάζει Εκείνος

τη μια τα σύνορα μετρά

την άλλη κόβει τα δεσμά

μπροστά στο κτήνος.


Σέρνει ζωές στην αγορά

τους εμποράκους προσπερνά

και τους επαίτες

κι από το κάστρο του ψηλά

οπλίζει τόξα και σπαθιά

τους υπηρέτες.