ΠΕΡΙΚΛΕΙΣΤΟΣ ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ / Ένα διήγημα του Χριστόφορου Τριάντη
ΠΕΡΙΚΛΕΙΣΤΟΣ ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ
Ω, περίκλειστε ορίζοντα, δεν υπάρχει διαφυγή για τους περιπατητές. Οι πόλεις χάνουν τα ονόματά τους και αναλαμβάνει η μετωνυμία να διασώσει τον όποιο καθορισμό (γεωγραφικό και λειτουργικό). Οι δρόμοι στενάζουν απ' τα γεννημένα σκυλιά και τις άηχες λέξεις. Και όλη η «στενοσύνη», στερεοποιεί τα μύρια τόσα (άστοχα) ερωτήματα, τα περιπλεγμένα γύρω από επιγραφές περιλειπόμενων ανιόντων και κατιόντων.
Η επαφή με το «θείο», αναβάλλεται, γιατί οι μεταμφιέσεις του ταιριάζουν απολύτως με τις ανθρώπινες μεταπτώσεις (σωτήριες ή όχι). Οι σκουριές είναι το άπαν και η αποτίμηση των ψυχικών διεργασιών, περικλείεται από ένα πλέγμα αθυμίας. Οι στιγμές αναπόλησης χάνονται μέσα σε σαρκοφάγους θλίψης. Αποτελέσματα τού αναπόφευκτου. Οι βροχερές μέρες αδιαφορούν για ό,τι σχεδιάζεται, ό,τι ειπώνεται και ό,τι προτίθεται να φανεί και να λάβει τους κλήρους της -μικρής ή μεγάλης- οικουρίας. Τα σώματα οδηγούνται αριθμημένα στην αποσύνθεση, δίχως φανερές ηθικολογίες και μυστικές απορίες. Ακόμα κι αυτά που τόλμησαν να υπερβούν την ελαφρότητα της ηδονής, στοιβάχτηκαν μπροστά (και πίσω) απ' τα φώτα της πρόζας. Ο προορισμός είναι ο ίδιος : η φθορά βασιλεύει.
Όλα έχουν μαραθεί, επί του περίκλειστου ορίζοντα, δεν σώζονται απ' τις αλληγορίες (και τις μιμήσεις). Όπου κι αν σταθείς (οι στάσεις είναι λογοτεχνικά υποχρεωτικές), ο φόβος κανοναρχεί τα βήματα. Γι' αυτό οι τολμητίες επιλέγουν την αμαρτωλή ραθυμία. Είναι επαναστατική πράξη η κάθε υπέρβαση του λειψού σαρκίου. Λοιδορούνται όμως από λογοτέχνες, κήνσορες και δανδήδες για ακηδία, επειδή αλλάζουν κάπως τη συνήθεια των επιβεβλημένων επιλογών, απορρίπτοντας τις μεγάλες ιδέες (και τις περιώνυμες κατατάξεις). Οι κυτταρικές εντολές, χάνουν τη δύναμή τους και περιορίζονται σε σκηνοθετημένα επεισόδια με ημερομηνία λήξεως. Κάτι σαν μερικές ώρες ήσυχου ύπνου τα μεσάνυχτα του Σαββάτου, κοντά στην απελπισία της Κυριακής.
Και όλο το σκηνικό έχει περιθώρια να στηριχτεί σε ξασπρισμένους (λερούς) τοίχους και φτωχικούς εξώστες, αλλά με τον ορίζοντα πάντα περίκλειστο. Ο εορταζόμενος βίος συνεχίζει τις ασθμαίνουσες επαναλήψεις. Τα γιορτινά φωτάκια ανάβουν και σβήνουν αυτοματοποιημένα. Επεμβαίνουν να διασώσουν το γελοίο. Αναλαμπές δυστυχίας, πλησίον της απραξίας. Επιβεβαιώσεις ενός και μόνο ορίου : το λάθος είναι μέσα μας, αγαπητέ Σαίξπηρ. Ο Βρούτος όμως πρόλαβε να απαρνηθεί το δικό του μερίδιο στον περίκλειστο κόσμο, στον περίκλειστο ορίζοντα.
Latest from Super User
- "Η συνεδρία της Κοσμογονίας" - Απόστολος Τσαντεκίδης
- Οι δυο τους - Ευγενία Βραδή
- Ροζ σκιές - Ελένη Χατζάκη
- Μου ’γνεψε το φως σου, πυγολαμπίδα – Γεωργία Μαντζαγρή
- Ας γράψουμε παρέα! – Πρακτικές και τεχνικές της συγγραφής, Αντωνία Θεοχαρίδου
- Το ταξίδι μας ανάμεσα στη μέρα και τη νύχτα - Αθηνά Αραμπατζή
- Ο Κόσμος των Εποχών - Μαρία Γιαννάκη
- Η μικρή πατάτα που έπαιζε βιολί - Αθανάσιος Σταθόπουλος
- Κρόκος και Σμήλαια - Ιωάννα Κύρου
- "Δικηγορία, η μικρή μας πόλη" - Στεφανία Ι. Σουλή
- Ο γιος του χαφιέ - π. Πολύκαρπος Κοτσασαρλόγλου
- Θεοφανώ, μάγισσα ή αγία; - Όλγα Αθανασιάδου
- «Ή με μένα ή με καμία» του Ιάκωβου Μυλωνά στο Μέγαρο Μουσικής
- Ο Φαέθων, ένα μαγικό αστεράκι! - Φανή Καραφύλλη
- Θα είμαστε για πάντα φίλοι! - Βάσω Κουνούπη
- Θα τα καταφέρεις, αστεράκι μου! - Γεσθημανή Μπερμπέρη
- Τα φώτα των δρόμων - Στράτος Γιαννάκας
- Πλεκτάνη εξ αίματος - Αλέξανδρος Ακριτίδης
- Όνειρα στη χάρτινη γη - Γιώργος Ν. Πριμεράκης
- Οι μαγικές καστανιές - Αλέξανδρος Ακριτίδης