Δευτέρα, 27 Αυγούστου 2018 15:00

Αλέξανδρος o Μέγας - Αιμίλιος Γάσπαρης

Written by
1140
Αλέξανδρος o Μέγας  - Αιμίλιος Γάσπαρης

 Αλέξανδρος o Μέγας 

Μπροστά ο δάσκαλος ως έδρα, σε χώματα εύφορα

Ιστορία αναβράζουσα, ορμητικά χρόνια, τόπος αιγαίος

Αυτός γιος θεού αλεξικέραυνος ως άλλος Αχιλλέας

Στην αρχή δαμάζοντας το άλογο με τη μορφή βοδιού

Μέσα σ’ αυλές βασιλικές, σε κίονες ξανθούς σα στάχια

Κι ύστερα ανάμεσα σε φονικά και σε καθοδικές πορείες

Σε πόλεις ανοχύρωτες ανυπέρβλητος τόσο νέος

Και βασιλιάς και γιος θεού, του Άμμωνα, του Δία

Υπάρξεις μυθικές και μύθος υπαρκτός σε σώμα αιμάτινο

Πυρακτωμένα σώματα πάτησαν την απέναντι ακτή

Την Τροία, πέρασαν ποτάμια και πεδιάδες

Και είδαν στρατιές χρωματιστές ν’ ανεμίζουν στο χρόνο.

 

Σαν αστραπή μ’ άσφαλτο σπαθί και Μακεδόνες

Λιμάνια και ιερά, ναούς, μαντεία και αγορές

Κάθοδος στη σάρκα της Ασίας, της Αφρικής

Απίστευτο το υπέροχο και θεϊκό βήμα στη λάσπη

Του ποταμού, θεμέλιο βήμα οίκων διαχρονικών

Εμπεδώνοντας ελληνικά ήθη και γλώσσα μουσική

Αυτή που συνεχώς μετουσιώνεται και παραδίδει

Ως τη βαθιά επικράτηση της γηραιάς Αλβιόνας

Τη γκρίζα ζώνη που κρατά αφήνοντας κάθε φορά

Μια γεύση ποιητική, ανακάμπτουσα  σε πηγές

Ναι, έγινε νικητής και έλυσε το γόρδιο χτυπώντας

Δεσμούς και ενώνοντας τις ρίζες με γάμους και κεράσματα

 

Διήλθε τις επικράτειες γιος θεού, του Άμμωνα, του Δία

Με το ύψος άφθαρτο μιας παλλόμενης καρδιάς

Ανώτερος και ίσος στα στεγνά περάσματα της ερήμου

Των αρχηγών κορφολογώντας τις ύστατες ενέργειες

Διδάσκοντας γραμμές ελληνικές ως τον Ινδό

Εγκαθιδρύοντας την πεμπτουσία της φυλής, την Τέχνη

Στο Δέλτα, στις παρυφές της γονιμότητας σταματώντας

Το χρόνο και συμπυκνώνοντας σε μια ένταση

Τόσες στιγμές, τόσες λαχτάρες, τα βλέμματα καθαρά

Με τόσο πάθος χορεύοντας σ’ αστείρευτο ποτάμι

Παλεύοντας με το γυμνό νερό, το παντοδύναμο εκεί

Με το φως χτίζοντας το μύθο, νικώντας το θάνατο 

 

Τι κι αν σήμερα μπερδεύονται οι λέξεις, είναι Μέγας

Σ’ όποιο κώδικα, σε όσους λαούς μεθούν ακόμη

Και αποζητούν την Πόλη τη δοξασμένη, την ποιητική

Ακόμη όση σκοτεινιά κι αν πέσει, όση αντάρα

Καθώς τα χαιρετίσματα αγγίζουν τη γοργόνα

Στο παραμύθι με τ’ αθάνατο νερό με τόση δύναμη

Και σ’ όποια γλώσσα τ’ όνομα στέκεται, θεριεύει

Γίνεται αιθέρας, γίνεται σώμα στα Γαυγάμηλα

Στην Όαση ίσκιος βαθύς, στη Γεδρωσία ηγέτης

Στον Ινδό κτίστης  και σύμπαν στην Περσέπολη

Για τους λαούς το όνειρο για τους λαούς το δείγμα

Μ’ αυτή την ωριμότητα, με τη δροσιά του ωραίου

 

Στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα ένας αγέρας.

 

 

 

Read 1140 times

Latest from apostaktirio team