Λησμονημένη - Παρθένα Τσοκτουρίδου
Λησμονημένη
Ήρθε στην άξενη ζωή της μες την ανεμόδαρτη βροχή του Μάη
με την ανεμελιά του κολασμένου μαγνήτη…
Μάγεψε την μανταλωμένη της καρδιά μ’ ένα αδιερεύνητο μειδίαμα
που σκίρτησε ως αστροπελέκι μες την ανόργωτη καρδιά της…
Απάλυνε την αγριοματιασμένη μελαγχολία της
με το διεγερτικό άρωμα των χυμών του…
Η λιχουδιασμένη όψη και το φιδίσιο κορμί του
μέθυσαν τις αδιαπότιστες οσφρήσεις της…
Οξύ το βλέμμα του εκείνο που λαμπύρισε
ως οιωνοσκόπος του μέλλοντα έρωτα τους.
Απαλό χάδι η φωνή του άγγιξε τον οίστρο του ψυχικού της πάθους…
Οκταπλασίασε τους κτύπους της μελανής καρδιάς της,
της μαυροφόρας από τα λογχοδρέπανα της απελπισίας της…
Το λυχνάναμα του ερωτικού της πόθου κόπασε την τρικυμία
του κοχλασμένου της μυαλού
και το λύτρωσε από τον κουρελιασμό του….
Οι ψυχές τους κούρνιασαν μαζί, μια λειψοφεγγαριά,
στο κουτούκι της Μάνας του Έρωτα
κραταιά δεμένες με την κόκκινη γραβάτα, του Πατέρα αυτού Δυνάστη
και ποτισμένες από το κρασοπότηρο του αιώνια κολασμένου Διόνυσου
λευτερώθηκαν στο λιβάδι των λουλουδιασμένων Αδελφών Ψυχών τους
μεσουρανώντας ως ενωμένα άστρα της Θείας Αγάπης
στην υπέρτατη ακμή της δόξας τους.
Η γριφώδης σιωπή της διεκφυγής του μιαν αυγή,
ξερίζωσε την γοργοτράνταχτη ψυχή της από τον γόρδιο δεσμό της
φτερουγίζοντας μακριά από το γλυκομέθυσμα
των πυρήνων του έρωτα του
κι από τα γλυκόπνοα τρέμουλα της ηδονής του…
Κι έτσι, απέμεινε μόνη μες την ανεμόδαρτη βροχή του Μάη
με την ελπιδοφόρα έκκληση μέσα από το είναι της
για το μπόλιασμα -και πάλι- του θεού Έρωτα στα αισθήματα τους,
με τα έμβρυα του αψώμιστου πόθου
και του βεζουβιακού ηφαίστειου του έρωτα τους.
Απέμεινε μόνη της, μια λειψοφεγγαριά, μιαν αυγή,
με τις αερούφαντες στάλες της βροχής
να αργοσβήνουν το καμένο καντήλι του άκαρπου έρωτα τους
ψιθυρίζοντας απεγνωσμένη το όνομα του στα ξεψυχισμένα χείλη της,
αναζητώντας –μάταια- την εικόνα της γλυκιάς αύρας του…
Απέμεινε λησμονημένη στην αμνηστία της Γηραιάς Κόλασης
που ικετευτικά την καλούσε μέσα σε παραλήρημα κοντά της
και που αντιφώνησε, τέλος, την ανάρτηση της ψυχής της
στη λύτρωση της από τον Έρωτα στον Ύψιστο.
Latest from Super User
- Oι «Τάσεις φυγής σε παράλληλο σύμπαν» της Ρένας Αθανασοπούλου παρουσιάζονται στην Αθήνα σε δύο εκδηλώσεις
- Πεζό κείμενο της Κασσάνδρα Αλογοσκούφι για το «Βλέμμα» της εικαστικού Γεωργίας Κοκκίνη
- Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών - ΠΑΡΑΤΑΣΗ έως 14 ΙΟΥΝΙΟΥ ΤΟΥ 24ου ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΜΑΘΗΤΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ
- "Η συνεδρία της Κοσμογονίας" - Απόστολος Τσαντεκίδης
- Οι δυο τους - Ευγενία Βραδή
- Ροζ σκιές - Ελένη Χατζάκη
- Μου ’γνεψε το φως σου, πυγολαμπίδα – Γεωργία Μαντζαγρή
- Ας γράψουμε παρέα! – Πρακτικές και τεχνικές της συγγραφής, Αντωνία Θεοχαρίδου
- Το ταξίδι μας ανάμεσα στη μέρα και τη νύχτα - Αθηνά Αραμπατζή
- Ο Κόσμος των Εποχών - Μαρία Γιαννάκη
- Η μικρή πατάτα που έπαιζε βιολί - Αθανάσιος Σταθόπουλος
- Κρόκος και Σμήλαια - Ιωάννα Κύρου
- "Δικηγορία, η μικρή μας πόλη" - Στεφανία Ι. Σουλή
- Ο γιος του χαφιέ - π. Πολύκαρπος Κοτσασαρλόγλου
- Θεοφανώ, μάγισσα ή αγία; - Όλγα Αθανασιάδου
- «Ή με μένα ή με καμία» του Ιάκωβου Μυλωνά στο Μέγαρο Μουσικής
- Ο Φαέθων, ένα μαγικό αστεράκι! - Φανή Καραφύλλη
- Θα είμαστε για πάντα φίλοι! - Βάσω Κουνούπη
- Θα τα καταφέρεις, αστεράκι μου! - Γεσθημανή Μπερμπέρη
- Τα φώτα των δρόμων - Στράτος Γιαννάκας