Κυριακή, 09 Οκτωβρίου 2011 16:37

Δολοφόνος - Αντώνης Πυροβολάκης

Written by
1509

Δολοφόνος


Ένας φονιάς κυκλοφορεί ελεύθερος στα σωθικά της νύχτας

κι η μουσική ενός μετεωρίτη από ανασκολοπισμένες μνήμες

που εισέρχεται εξοργισμένος σε μια στρατόσφαιρα ρυτίδων

και εξουδετερώνει τους εναπομείναντες στη πίστα με τα μακιγιαρισμένα κόκκινα φεγγάρια

που ξεφλουδίζανε αβύσσους και λυκανθρωπίες στοργικών προσώπων

μιας χαραυγής που αύτανδρη θα βυθιστεί μέσα στο ίδιο της το αίμα,

για να ξεσκεπαστεί εκείνη η γηραιά κυρία το ξεθυμασμένο παρελθόν

και να ζητήσει τον ανατέλλων ήλιο σʼ ένα στερνό χορό.

Ώρα θανάτου εφτά και τριάντα το πρωί, έγραψε ο εφημερεύων ιατρός.

Ένας φονιάς κυκλοφορεί ελεύθερος στα σωθικά της νύχτας

η ξυραφιά απʼ τα φτερά μιας νυχτοπεταλούδας ,που νόμισε πως γνώρισε

το βλέμμα του Θεού στη γύμνια ενός γλόμπου που κρέμεται από τα σύννεφα

του φθινοπώρου που επωάζεται στην οροφή του δωματίου κάποιου εργένη.

Ένα χαπάκι που με συρματόπλεγμα φιμώνει τα ουρλιαχτά,

ο ίσκιος μιας αγάπης που μέσα του δροσίζεται ένα παιδί

από την Ανδρομέδα, που τρέφεται με παραισθησιογόνα αστέρια και ανθρώπινες πληγές.

Ένα κορίτσι που χόρευε ταγκό μέσα στις αμμοθύελλες ενώ το έψαχνε ένας ερωτευμένος ποιητής

στο κέντρο ενός παγωμένου ζαφειριού ,

τα μάκρη ενός ορίζοντα

που λιώνει στα διάκενα των στίχων για να μπορεί το τίποτα να ομοιοκαταληκτεί με την οδύνη.

Ένας φονιάς κυκλοφορεί ελεύθερος μέσα στα σωθικά μου.

Απόψε στους αμμόλοφους θα έρθει να με κομματιάσει με ακριβό αλκοόλ και φλουοξετίνη.

Έλα κι εσύ αν θες, θέλω τα δάκρυα μου να μετρήσεις.

Αν σε ρωτήσουν πόσα έχυσα πες τους.

Κανένα.

Read 1509 times

Latest from Super User