Πέμπτη, 18 Δεκεμβρίου 2014 20:54

STRANGER - Manolis Aligizakis

Written by
2409

Ο ΞΕΝΟΣ

 

 

 

 

Μπήκε στο ημίφως του μπάρ

 

εύθραυστος κόσμος

 

γιομάτος πάθος

 

ελπίδες κι όνειρα

 

 

 

 

η ζωή του

 

μιά έκλειψη

 

καμπύλη του όλου

 

τέλεια ροή αθωότητας

 

η καρδιά του

 

μουσικό όργανο γαλήνης

 

τραγούδι και ρυθμός απ’ τα πανάρχαια χρόνια

 

και μόνο δροσιά στις παλάμες του

 

στις ίριδες των ματιών

 

η ακόμα παρθένα οικουμένη

 

αντανακλούσε σαν υπόσχεση

 

 

 

 

οι θαμώνες του μπαρ τον διέκριναν

 

σαν ηγέτη παλιάς εποχής

 

συγγραφέα αρχαίων κειμένων

 

συλλέκτη αυθεντικών τεμαχιδίων τέχνης

 

που κανένας δεν αναγνώριζε πια

 

έναν ηγέτη λαών, ένα χρισμένο

 

ευλαβή

 

με τα σημάδια στους καρπούς

 

και τ’ άλλα εκείνα ανθρώπινα στίγματα

 

σκαλισμένα στο δέρμα του

 

 

 

 

μερικοί

 

γύρισαν τα βλέμματά τους στο πλάϊ

 

μερικοί θαμώνες

 

τα `κλεισαν από αμφιβολία

 

ευχήθηκαν θάταν καλύτερα

 

να μην είχαν έρθει σήμερα στο μπαρ

 

και μερικοί άλλοι

 

μαζεύτηκαν γύρω του

 

σε κοντινή απόσταση

 

σε κάποιον που δεν καταλάβαιναν

 

αλλά θαύμαζαν το παρουσιαστικό του.

 

 

 

 

Και τους μίλησε.

 

Οι λέξεις του απορροφούσαν τον πόνο τους

 

η ματιά του ελευθέρωνε το πεύμα τους

 

αλλά κανένας δεν άκουσε

 

μήτε είδε

 

όταν ήρθε η ώρα

 

που ο προδότης σκόπευσε την καρδιά του

 

με το αλάθητο πιστόλι

 

ο ξένος ίστατω περήφανα

 

καθώς η σφαίρα έκαψε τη σάρκα του

 

κι έπεσε αργά

 

ώσπου ακίνητος έμεινε στο πάτωμα,

 

πιασμένος στα νύχια συγκυρίας

 

και στην παγωμένη αναπνοή θανάτου

 

σε κούνια νανουρισμένη για λίγο

 

παντοτινά

 

για πάντα

 

κι όμως ποτέ

 

κι ο κύκλος συμπληρώνεται

 

κι πανάρχαιος μύθος

 

πάντα ξαναρχινά

 

όταν κάποιος ξένος

 

μπαίνει μέσα στον εύθραυστο κόσμο.

 

 

 

 

 


 

 

 

STRANGER

 

 

 

 

He entered the shadowy bar

 

a fragile cosmos

 

filled with passion

 

hopes and dreams

 

 

 

 

his life

 

an ellipse

 

a contour of totality

 

a flawless flow of innocence

 

his heart

 

an instrument of serenity

 

a song and rhythm from medieval times

 

but only freshness in his palms

 

in his irises

 

the universe still virginal

 

reflecting the promise in his eyes

 

 

 

 

the patrons of the bar recognized

 

a leader of bygone eras

 

a writer of ancient books

 

a collector of genuine relics

 

none believed in anymore,

 

an avatar, anointed one

 

to be revered

 

the one with the stigmata

 

and other human scars

 

engraved in his skin

 

 

 

 

a few men

 

turned their envious eyes aside

 

some of the patrons

 

closed them in disbelief

 

they wished he’d never entered their bar

 

and others

 

gathered around him

 

in close proximity

 

to someone they didn’t understand

 

in awe of his mere presence

 

 

 

 

And he talked to them

 

his words absorbing their pain

 

his glances uplifting their spirits

 

but one did not hear or see

 

 

 

 

when the time came

 

for the traitor to aim at his heart

 

with an unerring pistol

 

the stranger stood tall

 

as the bullet burned through his flesh

 

falling slowly

 

until he lay motionless,

 

caught in the clutch of circumstance

 

and the ice cold breath of death

 

cradled in captivity for awhile

 

for eternity

 

for ever

 

yet never

 

the circle comes full

 

and the ancient myth

 

always recommences

 

when a certain stranger

 

enters a fragile cosmos.

 

 

 

 

“AUTUMN LEAVES”, www.ekstasiseditions.com April, 2014

 

 

 

 

Read 2409 times

Latest from Super User