Print this page
Πέμπτη, 03 Μαϊος 2018 20:56

Μαρίνα Αρμεύτη,«Ο κύριος ιππόκαμπος» (Εκδόσεις Φίλτνισι)

Written by
2245
Μαρίνα Αρμεύτη,«Ο κύριος ιππόκαμπος» (Εκδόσεις Φίλτνισι)

Μαρίνα Αρμεύτη

«Ο κύριος ιππόκαμπος»

Εκδόσεις Φίλτνισι, 2018 

Δείγμα γραφής: 

Κουρελού

Πίσω κοιτάς 
Μνήμες μπαλώνεις στην κουρελού σου 
Πάνω της ξαπλώνεις 
Δήθεν εκπέμπει μια ασφάλεια 
Καθώς από γνωστό σου υλικό είναι καμωμένη 
Κι όλα τα χρώματα που ράβεις 
θαρρείς είναι δικά σου χρώματα 
Λύπες, χαρές, ματαιώσεις 
Έκτισαν – κομπάζεις - τον εαυτό σου 
Κι ύστερα 
Προσδοκίες μπαλώνεις στην κουρελού σου 
Φανατικά υπέρ ονείρων και αναμονών τάσσεσαι 
«Λες να είναι εφικτό;» 
Και κρατάς για λίγο μετέωρο το βελόνι σου 
Πόσο επιδέξια κατασπάραξες 
το ευγενικό και ταπεινό σου «τώρα» 
Με πόση σιγουριά το αγνόησες 
για να επιδοθείς 
στη συρραφή νεκρών παρόντων 
που έγιναν μνήμες 
ή επερχόμενων στιγμών 
αμφιβόλου υπόστασης 
απουσιάζοντας ουσιαστικά από τον ενεστώτα σου 
Ετοιμάζεις προσεκτικά την κουρελού σου 
Το σάβανο εν τέλει 
μιας ζωής που δεν έζησες 

Η ποίηση της Μαρίνας Αρμεύτη εντυπωσιάζει με μια πρωτοτυπία που μοιάζει αυθόρμητη και που είναι σαν να δημιουργεί ένα νέο κύμα σουρεαλι­σμού. Αυτό φαίνεται και από τον τίτλο της συλλογής «Ο κύριος ιππόκαμπος». Κι αυτό που είναι πολύτιμο είναι πως αυτός ο «νέος σουρεαλισμός» εκφράζει μια σοφή ενατένιση της ζωής με απόλυτη καθαρότητα.

«Ο ουρανός και τα σύννεφα

είναι οι γνώριμοι δρόμοι μας» ή

«Η Πηνελόπη ήταν πιστή

μόνο στην αναμονή».

Αυτή η μη πραγματική περιγραφή μοιάζει με ακτινογραφία της πραγματικότητας, που αν ξέρεις να τη διαβάζεις, θα δεις, ίσως διαχρονικά αυτά που μένουν.

«Πλήρωσα τις στιγμές μου στους αιώνες».

Το ποίημα αρχίζει με μια πολύ συνηθισμένη - και λεκτικά- πραγματικότητα και τελειώνει με κάποια αιωνιότητα, που είναι σαν να περιγράφεται με ακρίβεια.

Και βέβαια θα αναρωτηθεί κανείς: και πού ξέρουμε πώς είναι η αιωνιότητα; Μα αυτή δεν είναι η αποστολή του ποιητή; Να περιγράφει το απερίγραπτο και να μας πείθει ότι αυτό υπάρχει και να ρίχνει δυνατό φως σ' αυτό που ζούμε και που συχνά δεν συνειδητοποιούμε τι είναι:

«Η κόλαση μας

από ματαιωμένους παραδείσους

είναι φτιαγμένη» 

Και τα δυο αυτά «καθήκοντα», ας πούμε, του ποιητή τα υπηρετεί με μοναδικό αποτέλεσμα η Μαρίνα Αρμεύτη. 

Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ      2/03/2018

 

Η Μαρίνα Αρμεύτη γεννήθηκε στις 25.1.1974 στη Λεμεσό. Είναι κόρη της Χριστίνας Πατσαλίδου και του Ανδρέα Αρμεύτη, ο οποίος δολοφονήθηκε στις 16.6.1974 από την ΕΟΚΑ Β. Αποφοίτησε από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, το τμήμα Νεοελληνικών Σπουδών της Φιλοσοφικής σχολής. Έκανε μεταπτυχιακό στη «Δημιουργική γραφή» στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας. Ζει και εργάζεται στη Λευκωσία ως φιλόλογος στη Μέση εκπαίδευση από το 1997.

Δημοσιεύει άρθρα στην κυπριακή εφημερίδα «Πολίτης» και ποιήματα στο κυπριακό λογοτεχνικό περιοδικό «ΑΝΕΥ» και στο λογοτεχνικό περιοδικό Κοζάνης «Παρέμβαση». Στίχους της έχουν μελοποιήσει ο Νίκος Παπάζογλου, ο Αντώνης Μιτζέλος, ο Γιάννης Ιωάννου. Είναι μητέρα δυο παιδιών.

 

Read 2245 times

Latest from apostaktirio team