Παρασκευή, 07 Ιουνίου 2019 11:29

Η Ελένη Παπακώστα σχολιάζει το νέο μυθιστόρημα του Γιάννη Φιλιππίδη, «Είχε λιακάδα σήμερα» (Άνεμος Εκδοτική)

Η Ελένη Παπακώστα σχολιάζει το νέο μυθιστόρημα του Γιάννη Φιλιππίδη, «Είχε λιακάδα σήμερα» (Άνεμος Εκδοτική)

 «Είχε λιακάδα σήμερα»
ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ
Άνεμος Εκδοτική 

«Είχε λιακάδα σήμερα» ονομάζεται το νέο κοινωνικό μυθιστόρημα του Γιάννη Φιλιππίδη, που κυκλοφορεί από την Άνεμος Εκδοτική. 

Βρισκόμαστε στη δεκαετία του ’70. Η Ισμήνη μια νεαρή ανήλικη κοπέλα, που ζει στην επαρχία, μένει έγκυος. Ο πατέρας της, ο Ανέστης, δεν επιθυμεί αυτήν την εγκυμοσύνη εκτός γάμου, που θα είναι κατακριτέα στη μικρή τους κοινωνία. Η μόνη λύση γι’ αυτόν είναι η έκτρωση. Η Ισμήνη, κάνοντας την δική της επανάσταση, θα διαφύγει κρυφά από το σπίτι της και θα ζητήσει τη βοήθεια της θείας της, Πέρσας, που και εκείνη είχε την ίδια μοίρα με αυτήν της ανιψιάς της είκοσι χρόνια πριν. Θα μπορέσει η Πέρσα να προστατέψει την Ισμήνη από τον βίαιο Ανέστη; Θα μπορέσει η Ισμήνη να βρει τις ισορροπίες της και να συνεχίσει τη ζωή που ονειρευόταν, βρίσκοντας τον δικό της “ιππότη”; Όλα αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα θα τριβελίζουν το μυαλό του αναγνώστη, κατά την ανάγνωση αυτού του μυθιστορήματος. 

Ένα βιβλίο, το οποίο έχει ως επίκεντρο τις γυναίκες, ενώ η καθεμιά από αυτές   αντιπροσωπεύει έναν διαφορετικό τύπο. Γυναίκες δυναμικές, που παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους και τολμούν να επαναστατήσουν και να κυνηγήσουν τα όνειρά τους. Γυναίκες υποταγμένες στη μοίρα τους ή δειλές να απαιτήσουν τα αυτονόητα. Γυναίκες που θυσιάζουν την προσωπική τους ζωή, υπηρετώντας τους άλλους. Γυναίκες που απλώνουν τα φτερά τους για να προστατέψουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Γυναίκες υπερήφανες που δεν θέλουν οι άλλοι να νιώθουν οίκτο και επιδιώκουν να παρουσιάσουν ένα άλλο πρόσωπο. Γυναίκες ερωτευμένες, παραδομένες άνευ όρων στο έτερον τους ήμισυ. 

Το μυθιστόρημα «Είχε λιακάδα σήμερα» επικεντρώνεται σε κάποια καίρια κοινωνικά ζητήματα, όπως η κοινωνική κατακραυγή προς τις ανύπαντρες έγκυες κοπέλες που επικρατούσε τις προηγούμενες δεκαετίες και η ενδοοικογενειακή βία. Η έμπειρη πένα του συγγραφέα, ωστόσο, στέκεται με σοβαρότητα απέναντι σε κάποιες ανίατες ασθένειες, παραθέτοντάς μας την ψυχολογία των ασθενών αλλά και αυτή του οικογενειακού τους περίγυρου. Το μεταφυσικό δεν απουσιάζει από τις σελίδες αυτού του μυθιστορήματος είτε με την μορφή προφητικών ονείρων είτε μέσω των υπερφυσικών ικανοτήτων κάποιων ηρώων. Κάποια από τα κεντρικά επίσης φιλοσοφικά ζητήματα με τα οποία καταπιάνεται ο Γιάννης Φιλιππίδης είναι το πεπρωμένο, η θνησιμότητα της ανθρώπινης φύσης και η ματαιόδοξη σκέψη ότι όλα διαρκούν για πάντα, έως ότου η κακοτυχία να χτυπήσει την πόρτα του καθενός μας. 

Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι η πρώτη φορά που διαβάζω λογοτεχνικό έργο του Γιάννη Φιλιππίδη. Η εμπειρία μου από τα έξοχα αφηγήματά του μού δίνει την αίσθηση ότι τα περισσότερα από αυτά αποπνέουν μια αισιοδοξία για τη ζωή ή θα λέγαμε ότι τείνουν να αναζητούν ένα happy end. Σ’ αυτό το βιβλίο όμως ο συγγραφέας ακολουθεί μια διαφορετική οδό, καθιστώντας το πιο ρεαλιστικό, αφήνοντας μια γλυκόπικρη γεύση, μια θλίψη πως όλα τα ευχάριστα κάποτε τελειώνουν. Η γνωστή φράση «Γιατί σ’ εμένα, Θεέ μου!» φαίνεται να αιωρείται στον αέρα και να διεγείρει τις αισθήσεις του αναγνώστη. Συνιστά όμως μια πραγματικότητα ότι δεν πρέπει να στεκόμαστε μόνο στην αρνητική πλευρά της ζωής και στους αστάθμητους παράγοντές της. Τη ζωή θα πρέπει να την αντιμετωπίζουμε σφαιρικά, ποιοτικά και όχι ποσοτικά, κρατώντας μέσα μας τη “λιακάδα” που φωτίζει και ζεσταίνει τις καρδιές μας, όπως άλλωστε δηλώνει και ο τίτλος του βιβλίου. Αυτό μας συμβουλεύει να ακολουθούμε και ο ίδιος ο Γιάννης Φιλιππίδης στο υστερόγραφο του βιβλίου του : «… κανείς μας δε θα παραμείνει αθάνατος…το διακύβευμα είναι να ζήσει την όποια ζωή του επιφυλάσσει το πεπρωμένο με ποιότητα. Γιατί η ζωή…. δεν μετριέται με ωρολογιακούς δείκτες· μετριέται με στιγμές που περιλαμβάνουν μικρές - καθημερινές ευτυχίες…» 

Κλείνοντας, θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι όλοι μας οφείλουμε να ζούμε τη ζωή μας σαν να είναι η τελευταία μας μέρα και να τολμάμε να κυνηγάμε τα όνειρά μας ακόμη κι αν χρειαστεί να τα βάλουμε με “γίγαντες”. Γιατί η ζωή είναι ωραία, αλλά σύντομη, και δεν πρέπει να την σπαταλάμε μένοντας άπραγοι. Θέλω να συγχαρώ τον Γιάννη Φιλιππίδη για το καινούργιο του μυθιστόρημα και να του ευχηθώ να συνεχίσει να μας προσφέρει αντίστοιχης ποιότητας έργα.

Παπακώστα Ελένη - Πτυχιούχος Τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Α.Π.Θ. 

Σελίδα του βιβλίου: http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/liakada.html

Ο Γιάννης Φιλιππίδης είναι συγγραφέας και υπεύθυνος εκδόσεων της Άνεμος Εκδοτική. Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Βασίλη Ρίτσου. Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά και επώνυμες ιστοσελίδες. Από το 2013 αρθρογραφεί κι είναι αρχισυντάκτης στο www.anemosmagazine.gr 

Εργογραφία 

Aπό την Άνεμος εκδοτική κυκλοφορούν τα βιβλία του:

«Η μυρωδιά σου στα σεντόνια μου» (μυθιστόρημα, 2006)
«Ο εραστής, η μέλισσα κι ένα μικρούλι "αχ"» (μυθιστόρημα, 2008)
«Μα, το ψάρι είναι φρούτο» (οχτώ απρόβλεπτες ιστορίες, για ενήλικους αναγνώστες, 2011)
«Kρατάς μυστικό;» (μυθιστόρημα, 2011)
«Zωή με λες» (παιχνίδια πεζογραφίας, 2011)
«Λούσιfair, η βασίλισσα της Κυψέλης» (μυθιστόρημα, 2012)   
«Ο Απρίλης στάθηκε αλήτης» (μυθιστόρημα, 2014)
«Το ασανσέρ των οκτώμιση» (θεατρικό, 2015)
«Κωδικός Ελευθερία»(παιχνίδια πεζογραφίας, 2015)
«Εκείνος που άκουγε τις επιθυμίες των άλλων» (μυθιστόρημα, 2017)
«Είχε λιακάδα σήμερα» (μυθιστόρημα, 2019)

Πολυσυμμετοχικά 

«Το προσωπικό μου θέατρο σκιών» (συμμετοχή, ιδιωτική έκδοση Black Duck multiplarte, 2011)
«Προσωπογραφίες» (συμμετοχή, ιδιωτική έκδοση Black Duck multiplarte, 2011).

 

 

 

 

 

Read 1291 times

Latest from Παπακώστα Ελένη - Πτυχιούχος Τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Α.Π.Θ.