Print this page
Τρίτη, 25 Φεβρουαρίου 2020 08:26

Η Δήμητρα Γούτση σχολιάζει το μυθιστόρημα της Τζίνας Ψάρρη, «Αριστερό πέταγμα» (Άνεμος Εκδοτική)

Η Δήμητρα Γούτση σχολιάζει το μυθιστόρημα της Τζίνας Ψάρρη, «Αριστερό πέταγμα» (Άνεμος Εκδοτική)

«Αριστερό πέταγμα»
Τζίνα Ψάρρη
Άνεμος Εκδοτική 

Το «Αριστερό πέταγμα» αποτελεί την πολυαναμενόμενη συνέχεια του μυθιστορήματος «Μέχρι το πέμπτο σκαλοπάτι», της εξαιρετικής συγγραφέως Τζίνας Ψάρρη και κυκλοφορεί από την Άνεμος Εκδοτική. Αν στο πρώτο μυθιστόρημα ο αναγνώστης θαύμασε το μεγαλείο της ψυχής της ηρωίδας Χριστίνας, να αγαπά παράφορα δίχως δεύτερες σκέψεις και να τοποθετεί πάντα τον δικό της εαυτό σε δεύτερη και τρίτη μοίρα, στην εισαγωγή του δεύτερου μέρους πραγματικά αιφνιδιάζεται. Από την πρώτη κιόλας σελίδα υπάρχει η ομολογία ενός φόνου, ένα έγκλημα που πρέπει να γνωστοποιηθεί στο μοναδικό πρόσωπο από το οποίο η Χριστίνα ζητά συγχώρεση… 

Τηρώντας την κυκλική δομή η γράφουσα, αναπτύσσονται τα επεισόδια μιας θυελλώδους ερωτικής σχέσης, και με κυρίαρχο στοιχείο αυτό του αινίγματος (στοιχείο που χαρακτήριζε και το «Μέχρι το πέμπτο σκαλοπάτι») τόσο στον τίτλο όσο και στο περιεχόμενο, κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι το τέλος. Με έντονο το μοτίβο της πλάνης, την επιτακτική πρωτοπρόσωπη αφήγηση και την χρήση διαφορετικών αφηγηματικών τεχνικών (περιγραφική δεξιοτεχνία, ρεαλιστικοί διάλογοι, λυτρωτικός μονόλογος, αφηγηματική δύναμη) παρακολουθούμε την ηρωίδα να ζει ό,τι στερήθηκε, στην πέμπτη δεκαετία της ζωής της, ακόμη κι αν αυτό μεταφράζεται σε πίκρες, απογοητεύσεις, προδοσίες και ψήγματα χαράς. 

Αυτό που βασανίζει την ηρωίδα είναι να αγαπήσει και να αγαπηθεί βαθιά, να προλάβει να χαρεί κάθε άγγιγμα, να ζήσει με τον άνθρωπο που επιθυμεί, μια ακόμη άνοιξη. Όμως, η επιθυμία αυτή είναι καταδικασμένη άμα τη γεννήσει, όταν δεν έχουν επουλωθεί παλιές πληγές, όταν τα αμέτρητα “γιατί” έχουν πνιγεί στη σιωπή. Πώς είναι δυνατόν να ερωτεύεσαι τον ίδιο άνθρωπο δεύτερη φορά, όταν οι άσχημες μνήμες από την πρώτη έρχονται ξανά και ξανά, δηλητηριάζοντας κάθε νέο τώρα; 

Όσο προχωρά, λοιπόν, η αφήγηση με την ηρωίδα να εξομολογείται, χαιρόμαστε με τη νέα τροπή στη ζωή της, αλλά παράλληλα αναρωτιόμαστε τι βάρος έχουν στη ζυγαριά της ζωής οι φίλοι, τα παιδιά, η εργασία, η τάξη και η ηρεμία. Όλα αυτά επαρκούν ή υπολείπονται του αισθήματος της πληρότητας δίπλα στον ιδανικό σύντροφο; Σε αυτήν την απόφαση τι ρόλο παίζει η ηλικία και η ωριμότητα; Η απάντηση δεν αργεί να έρθει… 

Συνοψίζοντας, όσον αφορά την υπόθεση του έργου, η επανασύνδεση της Χριστίνας με τον Αντώνη της καρδιάς της θα μπορούσε να ιδωθεί από μένα ως μια εξαιρετική μελέτη της κλινικής πια περίπτωσης των ατόμων με εξαρτημένο στυλ προσκόλλησης (γνωστοί ως “συν-εξαρτώμενοι”). Αυτοί μεγαλώνοντας αναζητούν εκείνους τους ανθρώπους που θα τους προκαλέσουν πόνο. Η τάση αυτή ερμηνεύεται κυρίως, αν συνδεθεί με ένα γονιό που τους έχει ήδη απορρίψει συναισθηματικά, με αποτέλεσμα το αίσθημα αυτό να γίνεται οικείο. Γι’ αυτό και η Χριστίνα, παρά τις όποιες προειδοποιήσεις φίλων, συνεχίζει να αναζητά έναν “καλό Αντώνη”, τον άλλοτε πνευματώδη, εξωστρεφή, γοητευτικό άντρα, ακόμη κι όταν εκείνος είναι πια μια σκιά αυτού του “ιδανικού” χαρακτήρα. 

Συνεπώς, στα χέρια μας κρατάμε ένα βιβλίο βαθιά συναισθηματικό, ψυχογραφικό αλλά και με έντονο αστυνομικό χαρακτήρα, αφού πλανάται ένας επικείμενος φόνος, του οποίου τον δράστη εξαρχής γνωρίζουμε, αλλά αγνοούμε την ταυτότητα του θύματος. Η αποκάλυψη μπορεί να έρχεται στο τέλος, όπου και λύνεται το αίνιγμα, αλλά ο αναγνώστης αμφιταλαντεύεται για το αν τρόπον τινά η ηρωίδα καταφέρνει να εξιλεωθεί στην ψυχή του. Την συμπονά, την δικαιολογεί, την κατακρίνει; Φοβάμαι ότι οι απαντήσεις θα είναι ποικίλες… 

Εύχομαι στην συγγραφέα να συνεχίσει με την ίδια αγάπη και ποιότητα, το ταξίδι που ξεκίνησε στον όμορφο κόσμο της λογοτεχνίας. 

Δήμητρα Γούτση, φιλόλογος  

Σελίδα του βιβλίου: http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/petagma.html 

Η Τζίνα Ψάρρη γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από την Ελληνογαλλική σχολή Ουρσουλινών και πήρε το πτυχίο της Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας από το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο. Δούλεψε για 20 χρόνια στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, διδάσκοντας γαλλικά και ιστορία, σε σχολεία της Αθήνας και της επαρχίας. Από τις εκδόσεις Όστρια, κυκλοφόρησε το 2015 το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο "Μέχρι το πέμπτο σκαλοπάτι", ενώ πολλά ποιήματα και διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά (Fractal, Άνεμος Magazine) αλλά και λογοτεχνικά blogs (Eikonakailogos, Λογοτεχνικά Σοκάκια, Πολιτιστική Ατζέντα, Ψυχής Απάγκιο). Το διήγημά της "Πρωινό αστέρι", απέσπασε το πρώτο βραβείο 2016 στον πανελλήνιο διαγωνισμό που κάθε χρόνο διοργανώνει η Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών.  

Έργα της: 

Αριστερό πέταγμα, Άνεμος Εκδοτική  (2019)
Μέχρι το πέμπτο σκαλοπάτι, Άνεμος Εκδοτική (2019)
Οι κόρες της ανάγκης, Άνεμος Εκδοτική (2018)
Μέχρι το πέμπτο σκαλοπάτι, Όστρια Βιβλίο (2016)

 

 

 

Read 1322 times

Latest from Δήμητρα Γούτση - Φιλόλογος