Σάββατο, 31 Δεκεμβρίου 2011 08:55

Αφήνομαι - Αντώνης Πυροβολάκης

Written by
1783

Αφήνομαι


Αφήνομαι στην παλίρροια του χρόνου.

Με φτηνά φεγγάρια, λικέρ κερασί ζαλισμένο και μαύρη σοκολάτα,

έτσι για να ακούς την κιθαριστή μπαλάντα των ανασασμών,

τις μαστιγώσεις του φωτός στους υφάλμυρους ωκεανούς των αφρισμένων κοιταγμάτων σου

που βλέφαρα στυγνά τα απόβραδα καταδικάζουν στο ταχυδακτυλουργικό χαμό του ύπνου.

Μάγια έκαναν οι αγκαλιές μας στα τριαντάφυλλα

έτσι όπως το άρωμα τους ούρλιαζε σιωπές στα δειλινά

έτσι όπως τα αγκάθια τους γκρεμίζονταν στον Καιάδα λυγμικών χεριών.

Καταδικάζεσαι στης νύχτας το απένταρο σκοτάδι,

καθώς νομίσματα καυτά αστέρια στη γαστέρα του απλησίαστου

καυτηριάζοντας καθαγίαζαν τις προσευχές, σκανδάλες στα περίστροφα της αγιοσύνης.

Αφήνομαι στην παλίρροια του χρόνου.

Στον κήπο της αθανασίας με τους καταρράκτες των αιώνων

θα συναντηθούμε σε μια χειραψία

που θα κάνει τις ψυχές των πενήτων νʼ ανθίσουν κόσμους μες το χάος

να δικαιώσουν τη συνεύρεση των ομοιοκαταληξιών.

Αφήνομαι στις αύρες του πεπρωμένου.

Αφήνομαι στα γάργαρα νερά του πόνου.

Της λήθης ανθισμένα περιβόλια δείξτε με στην ανυπαρξία.

Read 1783 times

Latest from Super User

back to top