ΧΡΗΣΙΣ - Αλέξανδρος Κούκ
ΧΡΗΣΙΣ
Ο ήλιος σβήνει και τ΄αγέρι ξεπλένει τη θωριά σου.
Η τελευταία φλογίτσα του φωτός τα πέταλα γλυκαίνει
Και έτσι, το φώτο τρέμει και δένει το κορμί σου, αγαπημένο.
Μικρή γραμμή πορτοκαλιά κυλάει στις καμπύλες,
Το τελευταίο φτερούγισμα του κρύου ηλίου, ενός ερωτευμένου
Που κόπηκε και σʼ άφησε στην λεύκα της σελήνης.
Ο έρωτας σʼ ενώνει με τʼ αστέρι και ʽσυ λυγάς στην ομορφιά του.
Χορεύεις με τον άνεμο, με τʼ άστρο και τον κόσμο
Καθώς οι στάλες του πρωινού κυλάνε στο κορμί σου.
Η νύχτα αφήνει τα δεσμά της και ελεύθερο πια, γέρνεις.
Ασήμαντο, πεσμένο εδώ τα φώτα καρτερείς
Που όμως όπως έγειρες δε φτάνουν τη ψυχή σου.
Α΄ βραβείο ποιήσεως στον 2ο μαθητικό λογοτεχνικό διαγωνισμό που διωργάνωσε φέτος η φιλολογική ομάδα 'ΔΡΑΣΗ' .