Τετάρτη, 04 Σεπτεμβρίου 2013 19:41

ΣΤΗ ΓΗ ΜΟΥ - Ελένη Αρτεμίου-Φωτιάδου

Written by
2422

ΣΤΗ ΓΗ ΜΟΥ


Σκύβω στη γη μου

Τις ρίζες του δέντρου μου βρίσκω

Στη μεγαλύτερη μέσα

Το σφυγμό μου ακουμπώ

Πιο δυνατό να κάνω τον παλμό

Και με λαγούτα και βιολιά

Να μοιραστώ με έναν άνεμο αντάρτη

Τα λόγια τα κρυφά του

Τα διάχυτα σε πεδιάδες και βουνά

Που αιώνες τώρα κρατιούνται

Επάνω από τις νίκες και τις ήττες μας

΄Οταν στη γη μου ξημερώνει

Το πρώτο φως ανοίγει τις αυλόθυρες

Βγαίνουνε τότες

Βιαστικές του κάματου οι κυράδες

Να ξεσκονίσουνε τη μέρα

Νερό να ρίξουνε

Στις διψασμένες γλάστρες της ζωής

΄Ενα τσουκάλι αγάπη στη φωτιά να βάλουν

Για τις μεγάλες ώρες της συνεύρεσης


Κι όταν το δείλι σκοτεινιάζει λίγο λίγο

Του κόσμου το περίγραμμα

Στη γη μου αρχίζει ένα φεγγάρι ν΄αγρυπνά

Είναι πολλές οι μέρες που κοιμήθηκαν

Και πρέπει τώρα τα σκοτάδια

Να καλούνε αδιάκοπα το φως

Αλλιώς δεν ξεκινά ως το πρωί η έγνοια

Κι ο ήλιος θα λιποψυχά σαν άστρο

Που τρεμοσβήνει από έλλειψη καρδιάς

 

 

 

 

Read 2422 times

Latest from Super User

back to top