Δευτέρα, 22 Ιουνίου 2015 19:43

Φρύνη - Αριστομένης Λαγουβάρδος,

Written by
3869

 

Φρύνη


Με τα μαλλιά λυτά, μενεξεδένια,
σε μυροβόλο πέπλο τυλιγμένη,

έστεκε η Φρύνη· ως πλανημένη
η μέρα, θαρρείς με χρυσαφένια

λάμψη, έδιωχνε γύρω κάθε έννοια.
Μονάχα οι κριτές σα βουβαμένοι,
σ' εξαίσια οπτασία λουσμένοι,
θαμπώθηκαν στα κάλλη, στη μελένια

δροσιά. Οι πλάτες, οι γλουτοί, τα στήθη,
τα μάτια που τα πάντα καρτεράνε,
κι η σάρπα η ερωτοστάλαχτη που ελύθη

στου Υπερείδη τ' άγγιγμα, μιλάνε:
«Αθώα ω Φρύνη, απ' τ' αναμμένα
χείλη, ηχούν τα λόγια τα σβυσμένα!»




Αριστομένης Λαγουβάρδος, από την ποιητική συλλογή: «Στα απόκρυφα τοπία της μοναξιάς»

 


Read 3869 times

Latest from Super User

back to top