Τετάρτη, 23 Φεβρουαρίου 2011 14:42

ΜΝΗΜΗ - Ιωάννης Αλέξανδρος Μορφούλης

Written by
1950

 


ΜΝΗΜΗ


Της μέρας το καντήλι τρεμοσβήνει

Σα γέρνουν τα κορμιά κάτω στη γης,

Το χώμα με ρυθμό κοντανασαίνει

Κι ο αέρας ρόγχος θλιβερός

Ακούγεται καθώς στην πέτρα κρούει.

Σκιές αδυσώπητες ιστορικής κλεψύδρας

Προβάλουν στις έρημες γωνιές

Και οι ψυχές αναριγούν και τρέμουν

Καθώς μονάχες μένουν, σκοτεινές.

Δεκέμβρη παγωνιά ρίχνει το δίχτυ

Που κάνει την καρδιά να πάλλεται γοργά

Η νύχτα έφτασε στην άκρη του χρόνου.

Φωτιά του Προμηθέα δεν ήταν

Δάδα Ολύμπια δεν ήταν

Χέρι αποτρόπαιο κατακτητή ήταν

Που έκαψε ψυχές κορφολογώντας το αύριο.

Όταν ρίφθηκαν οι κύβοι της ντροπής

Στο Μέγα Σπήλαιο, την Άγια – Λαύρα, την Αγια- Κυριακή,

Τη Ζαχλωρού, το Σκεπαστό και το Βραχνί,

Τους Ρωγούς, το Σούβαρδο, τη Φτέρη, τη Κερπινή,

Στα Καλάβρυτα

Πίσω ο ήχος των βημάτων απέμεινε

Σαν ανοιχτός λογαριασμός στο χρόνο,

Σαν μαρμαρένιες μνήμες γυναικών σε Επιτάφιο δρόμο,

Που ξεκινούσε από μέσα τους

Καταγωγή από ουράνιο κι άγιο γένος

Μια ζωγραφιά για την αθανασία.

 

 

 

1ο βραβείο (κατηγορίας Λυκείου) στον Πανελλήνιο μαθητικό ποιητικό διαγωνισμό «Άθλον Ποιήσεως – Γιάννης και Λένα Στρέφη-Κουτσοχέρα» του 2009, που διοργανώνει ο Δήμος Καλαβρύτων και το Διεθνές Ίδρυμα Γιάννης και Λένα Στρέφη-Κουτσοχέρα.

Read 1950 times

Latest from Super User

back to top