ΜΙΑ ΖΩΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΛΕΣΣΑΣ
«Πεθαίνει η Ελλάδα ….»

Μέσα σ’ ένα χρόνο, Καμπανέλης, Κακογιάννης και Αγγελόπουλος. Φεύγουν οι μεγάλοι Έλληνες, πεθαίνει μαζί τους και η Ελλάδα.

Ο Γιάννης Φλέσσας ξεκίνησε την δημοσιογραφική του καριέρα στην «Αθλητική Ηχώ» το 1962 ως κριτικός κινηματογράφου. Υπήρξε μέλος της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου Αθηνών με πρόεδρο την αείμνηστη Ελένη Βλάχου. Εργάστηκε ως καλλιτεχνικός συντάκτης επί 26 χρόνια στην εφημερίδα «Έθνος», και για πέντε χρόνια στο «Βήμα». Εργάστηκε επίσης στην «Μεσημβρινή» και στα περιοδικά  «Οπτικοακουστική», «Ήχος», «Φαντάζιο», «Γυναίκα» και «Ταχυδρόμος».

Αυτά σκεφτόμουν από το βιογραφικό του καθώς πήγαινα να τον συναντήσω στο σπίτι του στον περιφερειακό Φιλοπάππου, κοντά στον βράχο της Ακρόπολης αλλά και στα σπίτια του Μίκη Θεοδωράκη και του εκλιπόντος Μιχάλη Κακογιάννη.

•    «Χρόνια ζω εδώ, ούτε που θυμάμαι πόσα, από κάποια στιγμή και μετά έπαψε να με ενδιαφέρει ο χρόνος γενικά, απελευθερώθηκα και περνάω καλύτερα», μου είπε γελώντας όταν καθισμένοι στο σαλόνι πίναμε το καφεδάκι μας.

Αιτία αλλά και αφορμή γι’ αυτήν την συνάντηση μας είναι το βιβλίο του που έχει προκαλέσει αίσθηση τόσο για την υπέροχη έκδοση του όσο και για το περιεχόμενο του. «Κουβεντιάζοντας».
•    «30 Συνεντεύξεις, απ’ τις καλύτερες που έχω κάνει στην καριέρα μου. Και σπάνιες, γιατί υπήρξαν καλλιτέχνες που με παίδεψαν, όπως ο Μπόμπ Ντίλαν, αλλά και απαγορευμένες, όπως της Μελίνας, που της μίλησα στο Παρίσι εν μέσω χούντας και μετά κανένα έντυπο δεν ήθελε να δημοσιεύσει τη συνέντευξη. Τελικά μου την έβαλε η εφημερίδα Θεσσαλονίκη τον Φεβρουάριο του 1973. Και ξέρεις ότι από την ημέρα που κυκλοφόρησε το βιβλίο έχουμε χάσει ακόμα τρεις μεγάλους Έλληνες. Τον Καμπανέλη, τον Κακογιάννη και τον Αγγελόπουλο. Φεύγουν οι μεγάλοι Έλληνες, πεθαίνει μαζί τους και η Ελλάδα γαμώτο….»
Περιτριγυρισμένος από ράφια ολόκληρα με δίσκους βινυλίου, και όλοι   με μουσικές από το σινεμά ο Γιάννης Φλέσσας παραδέχεται ότι έχει ρίξει πολύ τρέξιμο και πολύ δουλειά στην καριέρα του, αλλά ότι τελικά όταν άρχισε να ψάχνει το αρχείο του για αυτό το βιβλίο, αναγκάστηκε να ανασύρει μνήμες, φωτογραφίες και συναισθήματα από εκείνα τα χρόνια, από τις δεκαετίες του ’70 και του ’80, και τελικά να ομολογήσει ότι στάθηκε πολύ τυχερός που γνώρισε και μίλησε με αυτούς τους ανθρώπους.
•    «Βλέποντας συγκεντρωμένες όλες αυτές τις συνεντεύξεις και διαβάζοντας τες πάλι,  διαπίστωσα ότι στις μέρες μας το έχουμε παρά ξεφτιλίσει. Έχουμε κάνει μεγάλες εκπτώσεις στο γούστο και την αισθητική μας και αφήσαμε να επιπλεύσουν οι φελλοί. Φτάνει».
Υπήρξε τελικά πολύ τυχερός που κάθισε και μίλησε με τον Χατζιδάκι, τον Θεοδωράκη, τον Κακογιάννη, τον Κούνδουρο, τον Καμπανέλη, την Μελίνα, τον Ελύτη. Υπήρξε πολύ τυχερός που μίλησε με τον Ελία Καζάν, τον Ιάννη Ξενάκη, τον Γαβρά και τον Κασσαβέτη ή τον Κώστα Αξελό που του είπε το περίφημο «Ούτε Θεός, ούτε Μαρξ! Χριστιανισμός και Μαρξισμός πνέουν τα λοίσθια» . Ήταν τυχερός που κατέγραψε τα λόγια και τις σκέψεις αυτών των ανθρώπων. Η Ειρήνη Παππά, ο Βαγγέλης Παπαθανασίου, ο Σταύρος Ξαρχάκος, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, ο Χορν και η Λαμπέτη  είναι μερικοί ακόμα απ’ αυτούς που υπάρχουν στο βιβλίο. Σπάνιες φωτογραφίες, αυτόγραφα, χιουμοριστικές ατάκες αλλά το βασικό είναι ότι παίρνεις μια γερή γεύση της εποχής και της σκέψης όλων αυτών των μεγάλων μορφών που έκαναν την πατρίδα μας γνωστή σ’ όλον τον πλανήτη  και εμάς περήφανους. Αλλά και οι ξένοι…..
•    «Ξέρεις τι είναι να γνωρίζεις την Τζέην Φόντα τότε που την κυνηγούσαν όλα  τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, να σε κοιτάει η Ελίζαμπεθ Τέηλορ κατάματα ή να σου λέει ο Μίκης Θεοδωράκης ότι γνώρισε την Μέριλυν Μονρόε έξω από τις τουαλέτες ενός στούντιο; Δεν θα ξεχάσω  επίσης το έντονο βλέμμα του Μπομπ Ντίλαν όταν μου είπε: «Από την εποχή του Προμηθέα ο καλλιτέχνης είναι επαναστάτης», ποιος από τους σημερινούς έχει τέτοια κουλτούρα και λέει τέτοια πράγματα; Κάποτε συγκρίναμε το έργο του Χατζιδάκι, του Θεοδωράκη και του Ξαρχάκου. Τώρα ποιους να συγκρίνουμε; Γι’ αυτό σου μίλησα πριν για εκπτώσεις και φελλούς»
Διαβάζοντας τις 165 σελίδες του βιβλίου του Γιάννη Φλέσσα «Κουβεντιάζοντας» έμαθα κι εγώ πράγματα που δεν ήξερα. Ότι ο Νουρέγιεφ είχε χορέψει μουσική του Θεοδωράκη στο Λονδίνο, ή ότι η Σούζαν Σάραντον είχε παντρευτεί Έλληνα…..
•    «Δεν σου κρύβω ότι με την Σάραντον την είχα ψιλό-πατήσει. Μου άρεσε πολύ. Ήταν γυναίκα όμορφη, έξυπνη, δυναμική και με άποψη. Την γνώρισα στην Μάνη και μετά στην Νέα Υόρκη. Την σκεφτόμουν όμως συνέχεια. Το τέλειο πρότυπο μου σε γυναίκα»
Φυσικά κι έφυγα απ’ το σπίτι του με το αντίτυπο του βιβλίου μου υπογραμμένο και ήμουν πολύ χαρούμενος που πέρασα ένα διαφορετικό απόγευμα με έναν από τους δημοσιογράφους θρύλους των πολιτιστικών μας. Άλλωστε και ο ίδιος ο Μίκης Θεοδωράκης στο σημείωμα που δημοσιεύεται στην 7η σελίδα του βιβλίου και το έγραψε τον περασμένο Μάιο, λέει: «Του οφείλω πολλά και τον ευχαριστώ με όλη την θέρμη της αγάπης μου και της εκτίμησης μου στο πρόσωπο και το έργο του».



Το βιβλίο « ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΛΕΣΣΑΣ Κουβεντιάζοντας»,
κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ.