Μυθιστόρημα - Εκδόσεις iWrite 

Γνώρισα την Εύα Καραμάνου πρόσφατα. Είναι μια νέα πολλά υποσχόμενη συγγραφέας, που παρουσίασε το πρώτο της μυθιστόρημα, τη Μεγάλη Συγνώμη. Ο πράος κι ευγενικός χαρακτήρας της ήταν το πρώτο ερέθισμα που με υποκίνησε να διαβάσω το βιβλίο της, το οποίο μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις, κάνοντας, τα όποια μικρολαθάκια συνάντησα, να φαίνονται αμελητέα. 

Ρομαντικό, ευαίσθητο, πραγματικά θεώρησα ότι σε μεταφέρει ζωντανά στην ατμόσφαιρα που δημιούργησε, αφήνοντας μάλιστα με την ολοκλήρωσή του ένα αίσθημα «ανικανοποίητου», από την άποψη ότι ο αναγνώστης και δέκτης πολλαπλών ερεθισμάτων, από την αισθητική και συναισθηματική συγκίνηση έως τη νοηματική και λεκτική απαίτηση, ολοκληρώνοντας την ανάγνωση του έργου, αναζητά μεγαλύτερη έκταση. Εν ολίγοις, είναι από τα έργα εκείνα που σου δημιουργούν τη δίψα για περισσότερη ανάγνωση, περισσότερο υλικό. 

Αποτελείται από σύντομα αφηγηματικά μέρη κι εκτεταμένα διαλογικά, που στο σύνολό τους κινούνται χρονικά σε μια γραμμική πορεία, χωρίς πολυεπίπεδες αναδρομές. Τα διαλογικά μέρη εναλλάσσονται με ένταση, δημιουργώντας κορυφώσεις στην πλοκή, θαυμάσια σκιαγράφηση των χαρακτήρων αλλά και συναισθηματικές εναλλαγές. Έκδηλη η εκφραστική αμεσότητα, ως συνάρτηση της χρήσης ενός ακατέργαστου γλωσσικού οργάνου στην περίπτωση που πρόκειται να παρουσιαστεί η ψυχική διάθεση των ηρώων, οι οποίοι βρίσκονται στο πρώτο πλάνο των εξελίξεων. Στο σημείο αυτό διαμορφώνεται ένα υφολογικό υπόβαθρο που διαφοροποιείται εσκεμμένα σε επίπεδο λεξιλογίου, συντακτικής δομής και γλωσσικής επεξεργασίας, με στόχο την πιστή απόδοση του χαρακτήρα αλλά και της ψυχολογίας των ηρώων. Η επιλογή για παράδειγμα γλώσσας με μεθοδευμένα λαϊκότροπα στοιχεία (αργκό) από τα χείλη της Άννας  στους διαλόγους, αποδίδει ρεαλιστικά, όχι το χαμηλό πνευματικό της επίπεδο, αλλά έμμεσα το «φιλελεύθερο» και ατίθασο πνεύμα της συγκεκριμένης ηρωίδας. Από την άλλη πλευρά, η δύναμη της ίδιας της γλώσσας ξεπερνά τη λεκτική «παραμόρφωση» και ανταποκρίνεται στη πρόθεση της συγγραφέως να δημιουργήσει έναν ήρεμο, ηθικό χαρακτήρα στο πρόσωπο της Δανάης. Η γλώσσα στο επίπεδο των διαλόγων αποδίδεται αντίστοιχα πιο ευγενική, αντανακλώντας την εγκυρότητα της πρώτης εντύπωσης για το συγκεκριμένο χαρακτήρα. 

Η συγγραφέας καταφέρνει να παρουσιάσει δύο αντιφατικούς γυναικείους χαρακτήρες, ταυτόχρονα όμως και δύο διαμετρικά αντίθετους ανδρικούς. Αυτό που σαφώς επιτυγχάνει μέσα από το λογοτεχνικό παιχνίδισμα, είναι η δημιουργία μιας αρνητικής ηρωίδας, της Άννας, που εν τέλει κινεί τη συμπάθεια του αναγνώστη, από την οπτική γωνία του συμπάσχοντος. Ο δυναμικός και εγωιστικός χαρακτήρας της έναντι των κοινωνικών συμβάσεων,  μέσα από το πάθος μεταλλάσσεται και τη μετατρέπει σε θύμα των περιστάσεων. Αντίστοιχα, ο ήρεμος, ηθικός χαρακτήρας της Δανάης ανταποκρίνεται ξεκάθαρα στα ερεθίσματα των τραυματικών βιωμάτων, γεννιέται μέσα από τα συντρίμμια και βρίσκει την ευτυχία μέσα από τον έρωτα και το πάθος, στοιχεία που αρχικά επέφεραν πόνο και θλίψη. Έτσι δημιουργείται στον αναγνώστη η αίσθηση μιας «κυκλικής» συναισθηματικής πορείας, με αρχή και τέλος τον έρωτα. 

Ψυχολογικοί εκβιασμοί και ηθικά διλήμματα, αισθήματα ανασφάλειας, προδοσίας κι εκμετάλλευσης έρχονται να αποκατασταθούν μέσω μιας ψυχικής «κάθαρσης», η οποία πηγάζει από μια λέξη, στην οποία η συγγραφέας αποδίδει μια βαθύτερη ουσία. Τη Συγνώμη! 

Μαργαρίτα Βασιλείου

Πτυχιούχος Ανθρωπιστικών Σπουδών