ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ
ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΤΑΚΟΛΑ ΚΑΙ
«ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΑΡΜΕΝΙΟΥ»

Του Θανάση Μουσόπουλου, φιλόλογου – συγγραφέα – ποιητή

Με πολύ ενδιαφέρον διάβασα το μυθιστόρημα του Νίκου Τακόλα «Το πέρασμα του Αρμένιου», που είναι ένα κείμενο σύγχρονο, πολυεπίπεδο και επίκαιρο. Θυμήθηκα σε πολλά σημεία τον Ε. Παπανούτσο, που έλεγε ότι ο σύγχρονος πολιτισμός μπορεί να οδηγήσει στη βαρβαρότητα.  Η κρίση του 1929 και η σημερινή έχουν πολλά τέτοια δείγματα.
Αν θα ήθελα να χαρακτηρίσω με μια φράση το μυθιστόρημα αυτό θα έλεγα ότι είναι «Φιλοσοφική Οικολογία» με λογοτεχνικά χαρίσματα και κύρια χαρακτηριστικά την Αλληγορία και την Αντίστιξη. Είμαστε σε μια παγκοσμιοποιημένη εποχή, αυτό κοντά στα άλλα συνεπάγεται ότι κάθε μέρος του πλανήτη είναι το κέντρο του κόσμου.
Για τούτο το λόγο δε φαντάζει περίεργο που το μυθιστόρημα λαμβάνει σάρκα και οστά στη Λάρισα και ο τίτλος έχει το χωριό Αρμένιο της περιοχής της. Και πολλά άλλα αναφέρονται στο Θεσσαλικό κάμπο, που από τις αρχές του εικοστού αιώνα καθορίστηκε από το Μαρίνο Αντύπα και τους αγώνες των αγροτών.

*

Όμως πέρα από τα χωροχρονικά στοιχεία που φέρουν στην ελληνική πραγματικότητα του εικοστού αιώνα, έχουμε «θεωρητικούς» άξονες που μας οδηγούν σε σύγχρονες επιστημονικές και φιλοσοφικές προσεγγίσεις. Οι όροι βιοπολιτική, βιοεξουσία, βιοτεχνολογία, νευροεπιστήμες όλο και περισσότερο ακούγονται τα τελευταία χρόνια. Παραπέμπω στο πρόσφατο άρθρο «Η βιοπολιτική διαχείριση της ζωής και της σκέψης» του Σπύρου Μανουσέλη (Η Εφημερίδα των Συντακτών, 12 - 13 Σεπτεμβρίου 2015).
Διαβάζοντας, λοιπόν, το βιβλίο του Νίκου Τακόλα συνέπεσε το άρθρο αυτό που αντιστοιχεί απόλυτα με αυτό που αποκάλεσα Φιλοσοφική Οικολογία για «Το πέρασμα του Αρμένιου». Κάποια στοιχεία θα μας βοηθήσουν στην προσέγγισή μας.

Η Νευροπολιτική και η  Νευροοικονομία είναι πρόσφατες εφαρμογές της επιστήμης και τεχνολογίας του εγκεφάλου οι οποίες, αν εφαρμοστούν μαζικά και με επιτυχία, θα οδηγήσουν στην οριστική εγκατάλειψη των νεωτερικών ιδεών περί δημοκρατίας και ατομικής ή πολιτικής ελευθερίας, πολιτικών και πολιτισμικών αξιών που  εξακολουθούν να επιβιώνουν και να αντιστέκονται στις επιθέσεις πραγματισμού που δέχονται από την αναδυόμενη ολοκληρωτική βιοεξουσία.