Λίγα λόγια από την ποιήτρια…

Το ποιητικό μου βιβλίο «Σαρκοφάγου οιμωγές» αποτελείται από οκτώ (8) επιμέρους ενότητες που αφορούν ποίηση με δοκίμια, τα οποία απέσπασαν σημαντικές βραβεύσεις, επαίνους και διακρίσεις ανά το πανελλήνιο και παγκοσμίως σε λογοτεχνικούς προκηρυγμένους διαγωνισμούς.

Ο τίτλος του βιβλίου επιλέχθηκε με βάση τα ποιητικά θέματα που αφορούν τη σαρκοφάγο ζωή και τις σπαρακτικές κραυγές των ανθρώπων που θάβονται κυριολεκτικά  ζωντανοί ένεκα της βαρβαρότητας, της μη ανανταπόδοτης αγάπης, της σκληράδας των λαών και των ρατσισμών τους με τις απάνθρωπες προσφυγιές, τις θύελλες των πολέμων, της ανεκπλήρωτης ερωτικής δυστυχίας και της ανανταπόδοτης αγάπης, της δραματικής καταστροφής του περιβάλλοντος, της τυφλής πίστης στο Θεό, των απλήρωτων κενών των ψυχών, του άδικου, των αχαλίνωτων ενστίκτων, της διεκτραγώδησης  των ανθρώπινων συνθηκών, των παθών σε όλες τις εκφάνσεις, των βασάνων του αβίωτου βίου, τις σάτιρας  κλπ από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Το ποιητικό τούτο βιβλίο αποτελείται από τις παρακάτω ενότητες με τις περιληπτικές αναλύσεις τους:

1.  «Αγαθόν το εξομολογείσθαι τω Κυρίω»

Η ποιητική τούτη θεολογική αναφορά μου βασίζεται πάνω σ’ ένα όνειρο που είδα κατά τη νεανική μου ηλικία. Με αφορμή, λοιπόν εκείνο το όνειρο, εμπνεύστηκα και θέλησα να προβάλω το μυστήριο της Μετάνοιας, Θεού θέλοντος, για τις ψυχές εκείνες που συναισθάνονται την ευγνωμοσύνη αλλά και την ενοχή τους ενώπιον του Χριστού, που σταυρώθηκε για να αναλάβει τις αμαρτίες όλου του κόσμου για να μας επιστρέψει στον Παράδεισο.

Η θεολογική τούτη ποιητική είναι η ομολογία των αμαρτιών μιας οποιασδήποτε ψυχής, η οποία σε συνδυασμό με την αμαρτία της Κασσιανής, μετανοεί και  ζητάει συγχώρεση από τον Κύριο, προκειμένου να ψυχοθεραπευτεί έχοντας πλέον την ψυχική ωριμότητα, ν’ αυτοβοηθηθεί, να βελτιωθεί και να διορθωθεί.

Είναι μια δυναμική ενεργητική, απολογητική, διευρυμένη, ώριμη.  Μια εισαγωγή στην ταπείνωση των γνωσιολογικών προσεγγίσεων της ψυχής μας, στο σκεπτικισμό, στην εξέλιξη. Μια μυστική, κατά βάθος, εμπειρική και γνωσιολογική διάσταση της πίστης, με ψυχολογικές προϋποθέσεις την ελευθερία και την υπακοή στα θεία. Μια ψυχοθεραπευτική και πνευματική ηθική.

Μέσω της θεολογικής ποίησης που έχει ηθικές αξίες, η μετάνοια της ψυχής παρουσιάζεται θεραπεία και ο άνθρωπος ως εικόνα του Θεού που χαράζει την πνευματική και ψυχική του πορεία. Τα ποιητικά κείμενα της ενότητας αυτής απευθύνονται σε αναγνώστες που έχουν ερευνητική, φιλοσοφική διάθεση και αναζητούν βαθύτερες πτυχές στη σχέση τους με τη θεολογία και ιδιαίτερα με την ψυχοθεραπεία.

Ως πνευματική δημιουργός της ποίησης υποτάσσομαι στο εγώ μου, καθώς και στο υπερατομικό εγώ της ορθόδοξης θρησκείας και θέλω να γίνω η φωνή της για να παρακινήσω τους πιστούς σε προσευχή και δοξολογία, ικεσία και μετάνοια.

2.  «Καλοθώρητη λευτεριά»

Η ποίηση της ιστορίας αποτελεί πνευματική αναγωγή και δημιουργία στον ανώτερο λογοτεχνικό κόσμο, μιας και δεν είναι ρητορική όπως η ιστορία, αλλά εκφράζεται με τη σχετική της ιστορική πείρα μέσω της αισθητικής χροιάς στην τέχνη του λόγου ταυτίζοντας παράλληλα το όμορφο με τη ηθική αξία.

Σκοπός της λογοτεχνικής αυτής αναφοράς στην ιστορική και εθνική ποίηση είναι να αφυπνιστούν οι μικροί, αλλά και μεγάλοι αναγνώστες την ιστορική συνείδηση μέσα από τις θύελλες των επιθέσεων των εχθρών της Ελλάδας, τις ηρωικές μας πάλες, τον θάνατο και τον θρήνο γι’ αυτόν, καθώς και τις νίκες, αλλά και τις συντριβές μας από τις δυνάμεις του εχθρού.

Οι περίοδοι της δουλείας των Ελλήνων, η απελευθέρωσή τους απ’ αυτήν και η δικαίωση τους για τον αγώνα της λευτεριάς είναι τα δείγματα της ιστορίας του ποιητικού έργου μέσα από ενότητες γεμάτες από φως και δόξα για τους ήρωες, με δυνατή και ορθή διατύπωση, η οποία διηγείται τη δύναμη και το μεγαλείο τους. Η λεβεντιά, η παλικαριά, η γενναιότητα, η φιλοπατρία και η θυσία των Ελλήνων ηρώων για την Πατρίδα υμνείται και γίνεται αισθητή ακόμη κι από την ίδια τη φύση. Τα υπερφυσικά στοιχεία και οι συνομιλίες των νεκρών με τους ζωντανούς δίνουν στους αναγνώστες το «ιστορικό γίγνεσθαι» μέσα από τη μνήμη, τη θύμηση, την ανάμνηση, την ιστορία.

Σε όλο το ιστορικό αυτό ποιητικό έργο, με επιμέρους ιστορικές αναφορές, κυριαρχεί ο ανθρώπινος τόνος συνδυασμένος με την κλασική λιτότητα έτσι ώστε να γίνει ευπρόσδεκτο από την νέα ποιητική γενιά. Φροντίζοντας τα ποιήματα να έχουν ζωγραφική φαντασία και απεικόνιση, καθώς και εξαιρετική ευαισθησία, μιλούν από μόνα τους απλά, παραστατικά και άμεσα, με σύμβολα ζωντανά και κατανοητά, έχοντας την προσωπική σφραγίδα της ποιήτριας και την επώνυμη παρέμβαση.

Οι ευχές στη νέα γενιά είναι να παίρνει τα παραδείγματα των προγόνων της και να ακολουθεί πρωτοστατώντας τα χνάρια τους για να έχουμε ένα έθνος με θρησκευτικές κι εθνικές ρίζες που πάντα θα βρίσκει το δρόμο του για τη λευτεριά σε αγώνες σκλαβιάς και δουλοσύνης.

3.  «Προσφυγική ραψωδία (1922)»

Το ποιητικό τούτο έργο  αφιερώνεται σε όλους όσους  άφησαν τα ιερά τους κόκαλα στις Αλησμόνητες Πατρίδες όπου αποτελειώθηκαν από τα βάρβαρα εξοντωτικά μέτρα της Λ Ε Υ Κ Η Σ   Σ Φ Α Γ Η Σ  τ ω ν   Το ύ ρ κ ω ν για ένδειξη φόρου τιμής και σεβασμού.

4. «Μνημόσυνο της Γενοκτονίας των Ποντίων -  Εθνική ημέρα μνήμης η 19η του Μάη (στην Ποντιακή διάλεκτο)»

(βλ. 3. «Προσφυγική ραψωδία (1922)

5. «Η νεράιδα της ποίησης των ορυχείων της ΔΕΗ»

Η περιβαλλοντική ποίηση εκφράζεται σ’ αυτό το ποιητικό μου έργο με το πνεύμα της δημιουργού που υλοποιεί την πνευματική του σύλληψη. Η ψυχή και το πνεύμα μου μαζί με τη φύση αποτελούν πηγές της ομορφιάς. Στη φύση η ομορφιά εκδηλώνεται οργανικά από τα σπλάχνα της. Στην ποιητική λογοτεχνία εκπορεύεται από την ψυχή και το πνεύμα της που φέρνει σ’ επεαφή τη φύση με την ποίηση έτσι ώστε πολλές φορές η ποίηση να συνεργάζεται  και να επικουρεί τη φύση.

6. «Οι ανθήρες του Κρόκου»

Οι ανθήρες του Κρόκου» είναι ένα ποιητικό μου έργο που αποτελείται από είκοσι τέσσερις (24) ποιητικές δημιουργίες διαφόρων ποιητικών μορφών, εκ των οποίων αποσπάσματα έχουν βραβευθεί πανελλαδικώς από τους «ΑΡΓΟΝΑΥΤΕΣ» του Εκδοτικού Οίκου «ΥΔΡΟΓΕΙΟΣ» και διεθνώς από το περιοδικό «ΚΕΛΑΙΝΩ» του λογοτεχνικού Ομίλου «ΖΑΛΩΝΗ».

Στην αναφορά μου στην συγκεκριμένη ερωτική ποίηση – θα θεωρούσα «τραγική» - γίνεται εφαρμογή της ηθικής μέσω του «Πλατωνικού» έρωτα, ο οποίος υπάρχει μέσα στη θεότητα. Μέσα στον Θεό, όπως θα λέγαμε με τα ορθόδοξα δεδομένα. Βρίσκεται στη θεότητα λοιπόν, σε μια καθαρή κατάσταση, θεωρώντας ουσιαστικά πως η ηδονή είναι εφήμερη, παροδική, φθαρτή και δεν ανακατεύεται καθόλου με τη θεωρία της. Ο έρωτας θέλει να μοιάσει με τη θεότητα, στο φυσικό και ηθικό κάλλος, δίχως αισθησιακό πόθο αποκλειστικά.

Η ποίηση δέχεται τον έρωτα ως ορμή, την οποία μαθαίνουμε να γνωρίζουμε. Δέχεται τον ερωτευμένο που οδηγείται στο πρόσωπο που αγαπά, αλλά και την ψυχή που αγαπά, όπως και τις ιδέες που είδε όταν υπήρχε πριν από το σώμα. Δέχεται επίσης τον έρωτα να φουντώνει στην ψυχή όταν νιώθει σωματικά πράγματα, μα επισημαίνει πως ο έρωτας δεν είναι κτήση, αλλά τάση για κτήση.

Ο καθένας από εμάς σε κάποια φάση της ζωής του έχει βιώσει έναν ή και περισσότερους ανεκπλήρωτους έρωτες, τους λεγόμενους «Πλατωνικούς» και βρέθηκε παγιδευμένος σε αδιέξοδες καταστάσεις που τον έφθειραν. Ο ανεκπλήρωτος έρωτας είναι μια τραυματική εμπειρία όσο και ο έρωτας. Και τα δυο έχουν γλυκόπικρη γεύση, αλλά βαθιά συναισθήματα, τα οποία κρατούμε στο μυαλό μας ως μαγικά και αυτός ακριβώς είναι ο σκοπός της ποιητικής μου αναφοράς σ’ αυτό το κομμάτι του έρωτα. Στο να μείνει δηλαδή στον αναγνώστη η μαγεία του έρωτα μέσα από τα γλυκά και πικρά του συναισθήματα.

Σας παραθέτω αμέσως παρακάτω ένα σημείωμα για το ποιητικό  τούτο έργο  μου  από τον Κριτικό  λόγου κ. Κυριάκο Βαλαβάνη, Αθήνα, 12/12/2011:

«Ένα ποιητικό έργο που τις ρίζες του ή το ερέθισμα έλαβε από την Αρχαία Μυθολογία και τη Λαϊκή Παράδοση. Ο μύθος ξεκινά από τον θείο Όμηρο που στον Κρόκο και τη Σμίλακα αφιερώνει Αυτόν τον ερωτικό μύθο των 25 αιώνων. Αναβιώνει που έγινε και της Λαϊκής παραδόσεως βιοθεώρηση και σκοπός. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα των εναυσμάτων κινείται  στις σελίδες του πονήματός της. Καταχωρεί με (24) ποιήματά της που σε κάποια προηγείται και του Ομήρου μεταφρασμένος ο στίχος και έπειτα ο δικός της. Ένας τρόπος έκφρασης που θα έπρεπε να συναντήσει και συμπορευθεί με το στίχο του Ομήρου και να καταθέσει εις του Αυτού τις θέσεις εσωτερική νομοτέλεια, πάθος και λαχτάρα, εικόνες μνήμης.

Σπουδαίος ο λόγος της, όπως και το θέμα της που πάντοτε είναι διαχρονικό, εκφράζεται σε επάλληλα επίπεδα με σεβασμό, παίρνει στο χώρο και στο χρόνο μορφή κι έχει μια ιστορία απλή, καθημερινή, κοσμοϊστορική, τάσεις και γνωστά ρεύματα που τάραξαν τον βίο και την πολιτεία μας ατομικά και συλλογικά. Ένα θέμα άμεσης αισθησιακής συγκινήσεως ή που παίζει ρόλο στις κατ’ ιδίας σχέσεις μας, θέση, ονειρικό μετασχηματισμό, ορίζει εκβάσεις, νόστο, διέξοδο, αναζήτηση, ταξίδι συναισθήματος ή αφυπνίζει νοσταλγικές μνήμες ή μας οδηγεί στην αποξένωση και επιβίωση.

Σε όλα αυτά τα επιμέρους θέματα και σημεία αναφοράς του καλείται η πονήσασα ποιήτρια να δώσει στα επί (24) ποιητικά της αναβρύσματα την έκφραση και νομίζω πως το πέτυχε και έσπασε το φράγμα των τειχών με την ελκυστική περιπέτεια των στιγμών έλξεως και απώσεως. Ένα θέμα δύσκολο, πολύμορφο και πολύμοχθο, που διαπραγματεύθηκε τον ποιητικό της λόγο, που προκειμένου ν’ ανταποκριθεί, χρειάσθηκε να δώσει ένα στίχο ομοιοκατάληκτο, ανομοιοκατάληκτο, παραδοσιακό, πεζοποιητικό, ελεύθερο, με όλες τις εκφάνσεις των ωρών του».

7. «Το ταξίδι των δακρύων (της)»

Σύγχρονη ερωτική ποίηση σ’ ένα έργο αληθινού, υποτιθέμενου ή φανταστικού, κοινωνικού, δραματικού, ανεκπλήρωτου και μη ταξιδίου στην πνευματική και ψυχική νοσταλγία του έρωτα και στις εκφάνσεις του.

8. «Κλαυσίγελως»

Σατιρική ποίηση, με καυστικό χιούμορ, έχοντας ως θέμα τα  κοινωνικά, θρησκευτικά και πολιτικά γεγονότα της εποχής μας.

ΕΚΔΟΤΙΚΗ «εχέδωρος»

Ολύμπου 3, 570 09

Καλοχώρι Θεσ/νίκης

τηλ. 2310 789 829