Η Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη μας συστήνεται
Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη
Η ΖΑΧΑΡΟΥΛΑ ΓΑΪΤΑΝΑΚΗ γεννήθηκε στην Αθήνα στις 30 Νοεμβρίου 1966. Φοίτησε στη Νοσηλευτική Σχολή του ΤΕΙ Αθήνας και αποφοίτησε από Σχολή Ιδιαιτέρων Γραμματέων. Εργάστηκε επί δυόμισι χρόνια πάνω στην επεξεργασία και την δακτυλογράφηση του Ιστορικού Αρχείου του Εμμ. Ι. Τσουδερού (1941-44), το οποίο εκδόθηκε σε έξη τόμους. Από το 2008 ζει με την οικογένειά της στη ΖΩΝΗ Αρκαδίας και είναι αγρότισσα.
Στον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με την Ποίηση, το Διήγημα, το Δοκίμιο, την παρουσίαση Βιβλίων (στήλη «ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ…» στην μηνιαία εφημερίδα «ΓΟΡΤΥΝΙΑ») και έχει γράψει το μυθιστόρημα «ΛΙΑΚΑΔΑ ΚΑΙ ΣΚΙΕΣ». Δουλειά της δημοσιεύεται σε εφημερίδες, περιοδικά, Ανθολογίες κι έχει μεταφραστεί στα Αγγλικά, Ιταλικά, Γαλλικά, Ινδικά, Ισπανικά, Πορτογαλικά, Αλβανικά, Ρωσικά και Κινέζικα. Έχει αποδώσει από τα αγγλικά στα ελληνικά ποιητές από την Αλβανία, την Ταϊβάν, την Κίνα, τις Η.Π.Α., την Κορέα, την Ιαπωνία, το Ισραήλ, την Ιταλία, τη Βραζιλία, την Μάλτα, την Μογγολία κ. ά., καθώς και στίχους Ελλήνων ποιητών στ’ αγγλικά. Για την δουλειά της αυτή βραβεύτηκε ως μία από τους “The International Best Translators 2005” από το “The International Poetry Translation and Research Centre” το 2006 , από το ίδιο Κέντρο ως “Best Poet of the Year 2012” και από τον Λογοτεχνικό όμιλο «Ξάστερον» ως η «Καλύτερη ελληνίδα μεταφράστρια του 2007» (22 Μαρτίου 2008). Τον Ιούνιο του 2013, βραβεύτηκε από το «International Writers and Artists Association - IWA» των ΗΠΑ, ως η Καλύτερη Μεταφράστρια του 2013.
Έχει λάβει το Δίπλωμα «HANGCHON CULTURE» από την Κορέα, βραβεία ποίησης, δοκιμίου και διηγήματος από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών, τη ΔΕΕΛ, το Πνευματικό Κέντρο της Ιεράς Πόλης Μεσολογγίου, Αριστείο Ποίησης από το «Cultural Agency of Johannesburg» και άλλα.
Είναι ισόβιο μέλος: του “World Congress of Poets” / “World Academy of Arts and Culture” (& επίτιμη Διδάκτωρ Λογοτεχνίας με Δίπλωμα που της απονεμήθηκε το 2007 στην πόλη Τσενάι της Ινδίας) και της IWA (International Writers and Artists Association). Επίσης μέλος της «World Poets Society» και της Ισπανικής «Asociacion Mundial de Escritores» - Α.Μ.Ε. (Νο. 3299).
Το 2001 κυκλοφόρησε η πρώτη της ποιητική συλλογή «ΑΝΟΜΟΙΑ ΤΟΠΙΑ» από τις εκδόσεις «Περιπλανητής», το 2003 το Δοκίμιο «ΠΟΤΗΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ – ένας πολυγραφότατος Δημιουργός» από τις εκδόσεις «Μαυρίδης», το 2006 από τις εκδόσεις «Πλάτανος» το «ΣΤΑΘΗΣ ΓΡΙΒΑΣ – Αποτυπώνοντας τη ζωή – Ιχνηλασία στον ποιητικό του χώρο», το 2010 το βιβλίο «ΖΩΝΗ (1810 - 2010) 200 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ», έκδοση του Μορφωτικού Εξωραϊστικού Συλλόγου Ζώνης και το 2012 το «POTIS KATRAKIS – ROUTE TO CREATION» (στ’ αγγλικά). Κυκλοφόρησαν σε βιβλία οι συνεντεύξεις που πήρε από τον Γιώργο Ι. Μποτή ( «Μια καταιγίδα δεν μπορεί να διαρκέσει πολύ», εκδόσεις «Πλάτανος», Αθήνα 2010), τον Σπύρο Κ. Καραμούντζο («Οι γνώσεις δίνουν φτερά στην έμπνευση», Άργος 2011) και σε ειδική έκδοση του περ. «Ύφος», η συνέντευξη – ποταμός με τον καπετάν Νίκο Κωστάρα.
Έχουν επίσης εκδοθεί μεταφράσεις της (από τα Αγγλικά στα ελληνικά) των: Hsu Chi Cheng (Ταϊβάν): «Ο τόπος μου στις δυο πλευρές του πορθμού της Ταϊβάν», Lisa Choi (Κίνα) «Αναμέτρηση», Mirela Dudi (Αλβανία): «Καθαρίζοντας τον ουρανό μου», Βίλμα Φράνσις Ράμπ: «ΑΝΑΤΟΜΙΑ», εκδόσεις «Πλάτανος» Αθήνα 2006, Baek Han-Yi (Κορέα): ποιήματά του σε έναν τόμο αφιερωμένο στο έργο του, Prof. Moshe Liba (Ισραήλ): «Ουδείς προφήτης στον τόπο του» (2010).
Από τα ελληνικά στ’ αγγλικάà Στάθη Γρίβα: «Πολίτης του κόσμου», εκδόσεις «Πλάτανος», 2007 και «Αλλιώτικοι Δρόμοι», Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων Χάρη Πάτση, 2008. Ρέας Ζόγκαρη – Καπορδέλη: «Σκιαγραφήσεις», ιδιωτική έκδοση 2003, «Στην άκρη του φτερού οι στοχασμοί», ιδιωτική έκδοση 2004 και «Το όνειρο του μέλλοντος» από το Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων Χάρη Πάτση 2007. Ζαννέτας Καλύβα – Παπαϊωάννου: «Νότες μιας ζωής», εκδόσεις «Ύφος», 2002 και «Με της καρδιάς μου τα φτερά», εκδόσεις «Πλάτανος» 2007, Ελένης Ι. Γρίβα: «Εικόνες ζωής» (Ιδιωτική έκδοση, Λαμία. 2010), Πότης Κατράκης «The unforeseen» (2009) και «Eyes of soul» (2010), Σπύρου Κ. Καραμούντζου «Poet’s Garden – Ο κήπος του ποιητή» (2013) κ. ά.
Το περιοδικό «ΜΟΡΙΑΣ» (Γενάρης – Μάρτης 2007) αφιέρωσε το 81ο τεύχος του στο έργο της, ενώ έχει καταγραφεί στους 10ο τόμο και 25ο τόμο της Μεγάλης Εγκυκλοπαίδειας της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας του Χάρη Πάτση.
ΖΩΝΗ Δήμου Μεγαλόπολης * 222-00 * ν. Αρκαδίας
http://durabond.ca/gdouridas/PoetryArkadia.html
και http://homepages.pathfinder.gr/poiitikigonia
E-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ της ΖΑΧΑΡΟΥΛΑΣ ΓΑΪΤΑΝΑΚΗ
ΕΛΛΑΔΑ
Πάντα για σε. Πατρίδα μου, περήφανη θα νιώθω.
Μέσα μου έχω έναν καημό κι ένα μεγάλο πόθο.
Λυπάμαι για το ένδοξο το παρελθόν που φθίνει.
Θλίβομαι για το σήμερα και το κακό που αφήνει.
Τ’ αθάνατα μνημεία σου σκόνη δεν τα σκεπάζει,
σεισμοί δεν τα κουνήσανε, τ’ αγιάζι δεν τα νοιάζει.
Το Σούνιο, η Ακρόπολη, τ’ αρχαία θέατρά σου,
το μεγαλείο σου υμνούν, τα κατορθώματά σου.
Τα καταπράσινα βουνά, τα γραφικά νησιά σου,
τα χωριουδάκια, οι ναοί, η πλέρια ομορφιά σου,
έχουν, Πατρίδα μου γλυκιά, τη θεία ευλογία,
το αιώνιο φως και τη χαρά, την πλήρη αρμονία.
Του ήλιο καθρεφτίσματα στα γαλανά νερά σου,
του φεγγαριού το αχνό φως στα μέρη τα ιερά σου,
κάτι το μυστηριακό, το θελκτικό εικονίζουν,
βαρκούλες και τα όνειρα στο Αιγαίο αρμενίζουν.
Απ’ άκρη σ’ άκρη, Ελλάδα μου, το φως σου δε χορταίνω
Και στων πηγών σου τα νερά για λίγο ξαποσταίνω.
Σαν ταξιδιάρικο πουλί θέλω να τριγυρίσω,
Πατρίδα μου, τα μέρη σου και να τα τραγουδήσω.
Μα είναι οι στίχοι μου φτωχοί για να σε περιγράψουν,
της ομορφιάς σου αδυνατούν τον πίνακα να φτιάξουν.
Συ μου θερμαίνεις την ψυχή, μου διώχνεις κάθε πόνο,
παίρνω το δρόμο της καρδιάς κι ολούθε σ’ ανταμώνω.
ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ
Οι Ποιητές δεν πολεμούν
με σφαίρες και μαχαίρια,
γράφουνε στίχους, τραγουδούν
κι απλώνουνε τα χέρια.
Αφήνονται στην έμπνευση
της μοναξιάς τις ώρες,
μετρούν με στίχους και στροφές
καλοκαιριές και μπόρες.
Οι Ποιητές δεν αγαπούν
απλά για ν’ αγαπήσουν.
Γράφουνε στίχους για γυμνά
κορμιά πριν τα γνωρίσουν.
Βυθίζονται στου έρωτα
και κολυμπούν τα βάθη
κι ύστερα γράφουν ποιήματα
για τη «στιγμή» που εχάθη.