Εκτύπωση
Κατηγορία: Σχολιασμοί Βιβλίων
Εμφανίσεις: 2962

Νουβέλα - Εκδόσεις Ανατολικός


Η νουβέλα της Ασημίνας Ξηρογιάννη «Το σώμα του έγινε σκιά» είναι ένα από τα πιο ποιοτικά λογοτεχνικά κείμενα που έχω διαβάσει το τελευταίο διάστημα. Προσεγμένο και καλοδουλεμένο ως την τελευταία λεπτομέρεια αγγίζει και προβληματίζει τον αναγνώστη με τα κοινωνικά φαινόμενα που αναδεικνύει. Ιδιαίτερα δε τον καλλιτέχνη αναγνώστη, που ενδεχομένως συναντά αρκετές ομοιότητες με τη δική του στάση και πορεία μέσα στην οικογένεια.

Ο πρωταγωνιστής της νουβέλας, εγωκεντρικός και απομονωμένος, υψώνει γύρω του τοίχους και από εκεί μέσα προσπαθεί να διαχειριστεί μόνος του τη φυσιολογική φθορά του χρόνου. Ένας διάσημος χορευτής, που αγγίζοντας τα σαράντα βλέπει τις ικανότητες και το σώμα του να μην ανταποκρίνονται πλέον στις απαιτήσεις αυτής της απαιτητικής καλλιτεχνικής δραστηριότητας. Η σύζυγός του, που ζει στη δική του σκιά, του εκφράζει αδιαλείπτως την αγάπη και την υποστήριξή της. Ο έρωτάς τους σταδιακά χάνει τους ισχυρούς του δεσμούς καθώς εκείνος μοιάζει ανήμπορος να υποτάξει τα δικά του «θέλω». Η μόνη του ύστατη επιθυμία είναι να μετατρέψει την κόρη του σε προέκταση του εαυτού του και εφόσον το σώμα του δεν γίνεται να παραμείνει άφθαρτο, τουλάχιστον να αφήσει πίσω του την πνευματική του παρακαταθήκη.

Η ιστορία αυτή μας μιλάει για τη διαφορετικότητα των ανθρώπινων χαρακτήρων. Τη στιγμή που ο ήρωας, με μια υπέρμετρη εγωπάθεια, δηλώνει ταγμένος στην Τέχνη του, εκείνη παλεύει για την αρμονία της οικογένειάς της. Η λογική μάχεται με το παράλογο και η εγκράτεια με τη διάλυση. Η κατάθλιψη και ο αλκοολισμός δίνουν τη χαριστική βολή σε μια πορεία που είναι καταδικασμένη να μην έχει αίσιο τέλος. Η δυστυχισμένη σύζυγος προσπαθεί με περισσό κουράγιο να αντιμετωπίσει την απόρριψη και την ξαφνική αλλαγή. Θυσιάζει τη δική της δημιουργική ικανότητα στην ποίηση, όταν εκείνος ούτε που θα σκεφτόταν ποτέ ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Όλη η υπόθεση του βιβλίου συνοψίζεται σε μια φράση-κλειδί κατά την οποία ο πρωταγωνιστής προσπαθεί να εμπεδώσει το πρόβλημά του. «Υποτίμησα τη ζωή ή υπερεκτίμησα την τέχνη;»… Πράγματι, αν εκλάβουμε την Τέχνη ως όμορφο Θείο χάρισμα, πώς γίνεται να μας οδηγεί στην καταστροφή; Η απάντηση βρίσκεται μέσα μας. Στο πως πρέπει να διαχειριζόμαστε τα όποια μας προσόντα και στο πόσο θα τα επιτρέπουμε να επηρεάζουν την οικογενειακή μας ισορροπία. Γιατί αν η φύση μας προικίζει με ένα χάρισμα, ένα είναι σίγουρο…. Δεν θα μας δώσει ποτέ οδηγίες χρήσης...

 

 

Αλέξανδρος Ακριτίδης

Συγγραφέας - Απόφοιτος Ανθρωπιστικών Σπουδών