Διηγήματα - Εκδόσεις Γαβριηλίδη
Η συλλογή διηγημάτων «Μέλισσες και πεταλούδες πάνω στη ρίγανη» είναι το πρώτο επίσημο πνευματικό “παιδί” της Ευτυχίας Κοσμαδοπούλου.
Πρόκειται για 15 σύγχρονα διηγήματα που πραγματεύονται διάφορα κοινωνικά ζητήματα, όπως η σεξουαλικότητα των ανθρώπων, οι ανθρώπινες σχέσεις, το καταπιεσμένο «εγώ», η διαφορετικότητα. Στέκεται δε με μεγαλύτερο ζήλο στην απιστία μεταξύ των παντρεμένων ζευγαριών και στις συνέπειες που αυτή επιφέρει στη συνοχή της οικογένειας. Ένας παπάς που η σύζυγος του αρνείται την χαρά του έρωτα, ένας τρανσέξουαλ που κρύβει την διαφορετική του φύση, μια γυναίκα που εκδικείται τον δυνάστη άντρα της, ένας συγγραφέας που βρίσκει την έμπνευση μέσα από μια μακάβρια κατάσταση. Σίγουρα στη ζυγαριά της αξιολόγησης μιας συλλογής διηγημάτων βρίσκεις έργα που σε εντυπωσιάζουν αλλά και έργα με χαμηλότερο ενδιαφέρον. Μα αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό και απόλυτα υποκειμενικό. Σημασία έχει όμως πως η γενική εικόνα του βιβλίου είναι άριστη και η πρωτοτυπία κυριαρχεί.
Είναι γεγονός ότι υπάρχουν συγγραφείς που έχουν την ικανότητα να δημιουργούν εικόνες στο μυαλό του αναγνώστη και η Ευτυχία Κοσμαδοπούλου είναι μια απ’ αυτούς. Συνάντησα περιγραφές σε κάποια διηγήματα που κυριολεκτικά ο νους του αναγνώστη «βλέπει» σκηνές να εκτυλίσσονται μπροστά του. Μα οι ικανότητες της συγγραφέως δεν σταματούν εκεί. Αν θέλει να εμφανιστεί ως άνδρας – αφηγητής της ιστορίας, το καταφέρνει με απόλυτη πειστικότητα. Αν θέλει να σε σκανδαλίσει με κρυφούς, πονηρούς και ενδόμυχους συνειρμούς, πέφτεις απλά στην παγίδα της. Αν θέλει να σου δώσει ένα μάθημα σύνεσης και ειλικρίνειας, στο μεταδίδει με τόση δεξιοτεχνία που το αισθάνεσαι αμέσως.
Η συλλογή αυτή είναι ένας καθρέπτης της καθημερινότητάς μας. Των συνεπειών της οικονομικής κρίσης, της εκτεταμένης μοιχείας, της κρυφής διάστασης των ανθρώπων, της ενδοοικογενειακής βίας, των χαμένων προσδοκιών. Ήρωες χαρούμενοι, ήρωες θλιμμένοι, ήρωες καταπιεσμένοι, ήρωες σε λάθος δρόμο. Όλοι άνθρωποι που συναντάμε καθημερινά στη ζωή μας, όλοι κοινοί θνητοί. Και αυτό είναι που την κάνει περισσότερο οικεία στα μάτια του αναγνώστη. Υπάρχουν βεβαία και διηγήματα με πιο παράξενη και υπερβατική υφή, όπως το «Υπόγειο» και η «Απλή μετακίνηση» που, κατά τη δική μου γνώμη, είναι από τα καλύτερα της συλλογής.
Σε κάθε περίπτωση οφείλω να συγχαρώ την συγγραφέα για το όμορφο ταξίδι που μου χάρισε αυτές τις Χριστουγεννιάτικες μέρες.
Αλέξανδρος Ακριτίδης
Λογοτέχνης - Πτυχιούχος Ανθρωπιστικών Σπουδών