ΦΕΓΓΑΡΟΛΟΥΣΜΕΝΟ

Κι αυτή τη νύχτα

ξεστράτισε η σκέψη

κ’ ήρθε και σιγοτραγούδησε

της θάλασσας να ημερώσει.

Να πάψει το μουγκρητό τ’ ανέμου,

να ησυχάσει το μοιρολόι σου

να βγει στους δρόμους

γαλήνια η απαντοχή.

Του προσώπου σου τη μορφή

να ζωγραφίσω πλάι στο κύμα

κι’ ερχόμενο απαλά

να το ζωντανέψει.

Κι έτσι δροσερό και φεγγαρολουσμένο

να το έχω συντροφιά.