ΦΕΓΓΑΡΟΛΟΥΣΜΕΝΟ
Κι αυτή τη νύχτα
ξεστράτισε η σκέψη
κ’ ήρθε και σιγοτραγούδησε
της θάλασσας να ημερώσει.
Να πάψει το μουγκρητό τ’ ανέμου,
να ησυχάσει το μοιρολόι σου
να βγει στους δρόμους
γαλήνια η απαντοχή.
Του προσώπου σου τη μορφή
να ζωγραφίσω πλάι στο κύμα
κι’ ερχόμενο απαλά
να το ζωντανέψει.
Κι έτσι δροσερό και φεγγαρολουσμένο
να το έχω συντροφιά.