Μάτια ψιχαλιστά

Τα δειλινά 

Μια κεραμοσκεπή και πάνω μια γραμμή

Στον ουρανό που άφησε το αεροπλάνο

Γκρίζα ζεστά και τρυφερά και ευαίσθητα

Μάτια ψιχαλιστάα

Δεν θα βρέξει

Μια λάμψη λευκή στο σημείο που η σφαίρα

Βυθίζεται, μια περιπέτεια τόσο άσπρη

Πέρασε πίσω από το σύννεφο η σφαίρα

Μάτια ψιχαλιστά

Δεν θα βρέξει

Το γκρίζο μαύρισε, δυο τόνοι πιο σκούρο

Ύστερα τέσσερις και στο κατόπι μαύρο

Το σύννεφο μεγάλωσε και έγινε σκιά

Μάτια ψιχαλιστά

Δεν θα βρέξει

Είναι σαν το μικρό το ψάρι τα γκρίζα

Αυτά  σαν τη λευκή αρκούδα στο ημίφως

Σαν την τρελή χαρά που δεν σταματά

Μάτια ψιχαλιστά

Δεν θα βρέξει

Πληθαίνουν οι γραμμές, ανεβαίνουν ψηλά

Τα χελιδόνια διασχίζοντας το διάστημα

Μια θλίψη βάραινε συννεφιασμένη

Μάτια ψιχαλιστά

Δεν θα βρέξει

Πως έγινε το κίτρινο μια τελεία, μια ολοκλήρωση

Πως εξατμίστηκε το γκρίζο και χάθηκε και γύρισε

Στα χρώματα της ώχρας με ίχνη ρόδινα για λίγο

Μια περισπωμένη περιπετειώδης, στον ουρανό

Εκεί ανέβαινε και έσβηνε τούφες-τούφες

Ουρανοί πόσοι βρίσκονται στο πέρασμα των ύμνων

Στου θρόνου το στερέωμα και στις τροχιές τις ανεμπόδιστες

Στα χρόνια που περάσανε επιδειχτικά για σας και τους άλλους

Τι είπανε καθώς ευθυγραμμίζονται στις λάμψεις

Μάτια ψιχαλιστά

Δεν θα βρέξει. Ουρανία, ουράνια μελωδία, ολύμπια

Η Ήρα, του Δία η σύζυγος, του πατέρα των θεών

Ολυμπία λαμπρή και απαράμιλλη μες στην ομίχλη

Δεν θα βρέξει

Μόνο σταγόνες θεϊκές και αρμονίες

Ολόκληρο το σύμπαν συνωμοτεί για έργα

Ποιητικά και ολόγλυκα μάτια ψιχαλιστά.