Print this page
Κυριακή, 17 Μαρτίου 2019 12:13

Αδαμάντιος Τσακαλούδης, Το παρανάλωμα της μνήμης

Written by
993
Αδαμάντιος Τσακαλούδης, Το παρανάλωμα της μνήμης

Το παρανάλωμα της μνήμης 

Φαντάσματα του παρελθόντος και του μέλλοντος,
όμοιο τους παλεύουν να με κάνουνε,
με δυνατό πιοτό φωτιά τα βάζω,
όμως αυτά σαν τον φοίνικα ανασταίνονται,
πιότερο ατράνταχτα κάθε φορά όταν ξανάρχονται.

Θραύσματα μνήμης με πληγώνουν σαν από έκρηξη χειροβομβίδας,
σαν ένα όνειρο που συνεχίστηκε στον ξυπνημό,
σαν να 'ναι όντα αυθύπαρκτα κι αλύτρωτα,
και σάρκα και οστά να θέλουν ν' αποκτήσουν,
κατασπαράσσοντας με μ' αχόρταγη μανία.

Ποιος ανασύρει αυτές τις μνήμες σαν απ' απύθμενο πηγάδι,
και μου τις σερβίρει σε περίτεχνο κανάτι,
πίνοντας γουλιά γουλιά εικόνες, ήχους, μυρωδιές και συναισθήματα που με στοιχειώνουν;
Μην είναι εχθρός, μην είναι δαίμονας αυτός που τ' ανασύρει,
και στην λήθη να παραδοθούνε δεν τ' αφήνει;

Καίω παλιές φωτογραφίες, επιστολές, κιτάπια,
για να ξορκίσω τους δαίμονες που αυτά γεννούν.
Λύνω το κουβάρι της μνήμης, να μείνει χωρίς κόμπους,
σαν τον μίτο της Αριάδνης για να γίνει,
μέσ' από τον δαίδαλο της μνήμης να μπορέσω να ξεφύγω.

Νοητά καλεντάρια περασμένων χρόνων,
τυπωμένα στη μνήμη μου ανεξίτηλα,
θα τα πυρπολήσω με πανάρχαια φωτιά,
παρμένη απ' τα έγκατα της γης ή από τον ήλιο,
να μην αναστηθούν και με στοιχειώσουν.

 

 

 

Read 993 times

Latest from Super User