apostaktirio.gr - Ποίηση Βάσως Κανιώτη: Το ιδανικό μου χάος

Τρίτη, 25 Αυγούστου 2020 13:57

Ποίηση Βάσως Κανιώτη: Το ιδανικό μου χάος

Το ιδανικό μου χάος

Η δική μου θεωρία του χάους, βασίζεται στο χάος που γεννήθηκε μέσα μου εκείνο το ξημέρωμα που σε γνώρισα.

Και ξάφνου, σαν να κατάλαβα πως σου αφιερώθηκε η ζωή μου...

Έτσι απλά, ανεξέλεγκτα, χωρίς ιδιαίτερους ενδοιασμούς, χωρίς μετρημένες και υπολογισμένες σκέψεις.

Όλοι οι δρόμοι που επέλεγα να πάρω είχαν τον ίδιο προορισμό, την ίδια ευθεία πορεία προς εσένα.

Πίσω δε κοίταζα ποτέ, δεν άκουγα καμιά φωνή που με καλούσε, μόνο μπροστά μέχρι να φτάσω στο δικό σου αδιέξοδο.

Τα παγωμένα πρωινά ήσουν η ζεστή ηλιαχτίδα που τρύπαγε τις γρίλιες μου.

Ήσουν το ζεστό σκέπασμα που φώλιαζα κάτι αδίστακτους χειμώνες.

Ήσουν η πρώτη γουλιά του καφέ που μου δίνε δύναμη να ξεκινήσω τη μέρα.

Ήσουν το πρώτο μήνυμα που διάβαζα κάτι μελαγχολικά απογεύματα.

Ήσουν το κόκκινο τριαντάφυλλο που με περίμενε τα μεσημέρια έξω απ την πόρτα μου.

Ήσουν η πιο γοητευτική μορφή του καμβά, όταν έπιανα τα πινέλα μου.

Ήσουν εκείνος που έκρυβε στα μάτια του την ομορφιά ενός βροχερού φθινόπωρου

κι όταν μιλούσες ένιωθα να αναριγώ ολόκληρη ,κρεμόμουν απ τις λέξεις σου κι ερωτευόμουν κάθε συλλαβή σου.

Ήσουν η πιο όμορφη εκδοχή ερωτευμένου ανθρώπου.

Ένα προσωποποιημένο πάθος, φτιαγμένος ολότελα από ηδονές.

Σάρκα από την σάρκα μου..

Αίμα από το αίμα μου..

Δύο κορμιά με κοινή ψυχή..

Δύο καρδιές συγχρονισμένες στο ίδιο μήκος έρωτα..

Ήσουν ο άνθρωπος μου και θα' σαι ο άνθρωπος μου, μέχρι να μάθουμε όλους τους ανθρώπους να ερωτεύονται σαν εμάς.

Μέχρι να καταρρίψουμε όλες τις θεωρίες αυτού του κόσμου.

Θα είσαι για πάντα το ιδανικό μου χάος, σ' έναν κόσμο που φοβάται τις χαώδεις εκφάνσεις των ανθρώπων.

Read 832 times