Παρασκευή, 27 Νοεμβρίου 2020 20:06

Ποίηση Πολυξένης Ζαρκαδούλα, Τρύπια καρδιά

Written by
200
Ποίηση Πολυξένης Ζαρκαδούλα, Τρύπια καρδιά

   Τρύπια καρδιά

 
Χειμώνιασε για χρόνια ολόκληρα...
Το κρύο έπεσε βαρύ στις πλάτες μου
και δεν το αντέχω άλλο
αρκετά χρόνια το μετέφερα
και κύρτωσε τους ώμους μου.
Καμπούριασα όχι από τα χρόνια
αλλά από το ψυχικό φορτίο
πάγωσε η καρδιά μου
κι άρχισε να επιβραδύνει τους χτύπους της
σ' ένδειξη διαμαρτυρίας.
Μπορεί η καρδιά να παγώσει;
Μπορεί, όταν τα θεμέλια της δεν είναι καλά...
Κανείς δεν νοιάστηκε για το οικοδόμημα
μπάζα έριχναν γύρω του
κι είχε και βοριά...
Αέρας φυσάει χρόνια τώρα,
τα μάρμαρα βρυχώνται σα να διαμαρτύρονται
για τα σαθρά θεμέλια που μπάζουν από παντού...
Τρύπες γέμισε και σαν κουρέλι την ποδοπατούνε...
Όχι μόνο την ποδοπατούν αλλά της φέρονται κι άσχημα.
Και την δική μου την λάσπωσαν
πολλοί άσπονδοι φίλοι, δήθεν έρωτες
όλοι τους περαστικοί
κι αν έμειναν για λίγο
έγιναν τα τούβλα που έπεσαν πάνω της και την καταπλάκωσαν.
Και τώρα νιώθει να πνίγεται από την δυσωδία και την αναλγησία
που κουβαλάει πάνω και γύρω της.
Όμως, δεν ήξεραν πως το εσωτερικό του οικοδομήματος
δεν κατάφεραν να το καταστρέψουν
και τώρα ανασταίνεται
μέσα από τα ίδια της τα συντρίμμια.
Έτσι δεν γίνεται πάντα
πιάνεις πάτο μέχρι να σηκωθείς
κι ήρθε η ώρα ο Χειμώνας να δώσει την θέση του
και να πάρει σειρά κι η Άνοιξη, τί κι αν έξω χιονίζει...
Τώρα, η καρδιά μου ξεκίνησε να ανοίγει, να χαίρεται, να ζει!

 

Read 200 times

Latest from apostaktirio team

back to top