Σάββατο, 24 Δεκεμβρίου 2011 21:39

ΙΔΟΥ - Eλένη Αρτεμίου Φωτιάδου

Written by
1737

ΙΔΟΥ

 

Και πάλι σίμωσε η ώρα

Η χούν οι σάλπιγγες της άφιξης

Με ρυθμούς ελπιδοφόρου εμβατηρίου

 

Κι ιδού το θαύμα το ασύλληπτο

Ενας Θεός με τη θνητή τη σάρκα μας για ένδυμα

Μες στο βαθύ σκοτάδι της ψυχής μας κατεβαίνει

Ρίχνοντας της Αγάπης δίκτυα

Στων παθών και των λαθών μας τις φουρτούνες

 

Τότε

Όπου καρδιά καθάρια

Της Βηθλεέμ γίνεται άστρο

Να λαμπυρίζει τις νύχτες τις ατέρμονες

Σαν βγαίνουνε ανάστατες οι ώρες

Με του σπαθιού την κόψη στ΄άγγιγμά τους

 

Ιδού!

Άλλη μια ζέση από χνώτο ζώου ταπεινού

Σμίγει με της απόγνωσης το φύσημα

Σε χούφτα κρύα, ζωή μόνη

Που περπατά στα άδεια πεζοδρόμια του κόσμου

Με χέρια σφικτά δεμένα μες στην έλλειψή της

 

Κι εσύ

Μικρή, μεγάλη μου έγνοια

Ακόμα κυνηγάς τους Μάγους που δεν έφεραν τα δώρα

Και τους βοσκούς που ευλαβικά τα θεία δεν προσκύνησαν

 

Ιδού!

Παραχαράκτες του Ανθρώπου

Τ΄αστέρι σβήσανε μες στο περίσσευμα της θλίψης

Και την αγάπη παραδώσανε

Σ΄ενός Ηρώδη ,

Του κάθε Ηρώδη τη σφαγή

 

 

Read 1737 times

Latest from Super User

back to top