Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014

Το EL VIAJE music bar

το Βιβλιοπωλείο ΒΙΒΛΙΟΣΤΑΤΗΣ και οι Εκδόσεις ΤΟΠΟΣ

σας προσκαλούν στην εκδήλωση με τίτλο:

«Κόμικ και ελληνική λογοτεχνία: “Παραρλάμα και άλλες ιστορίες του Δημοσθένη Βουτυρά”»

θα μιλήσουν:

οι δημιουργοί του έργου Θανάσης Πέτρου (εικόνες) - Δημήτρης Βανέλλης (σενάριο)

η Κέλη Δασκαλά (διδάσκουσα Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου)

και ο Βάσιας Τσοκόπουλος (ιστορικός, επιμελητής των «Απάντων» του Δημοσθένη Βουτυρά)

θα προβληθεί η μικρού μήκους ταινία «Μακριά από τη θάλασσα» της Σοφίας Λιαροπούλου, παρουσία της σκηνοθέτιδας, βασισμένη σε διήγημα του Δημοσθένη Βουτυρά

EL VIAJE music bar - Ώρα έναρξης: 8.00μμ

Διεύθυνση: Κολοκοτρώνη 45, Βύρωνας

Ε-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Οι Θανάσης Πέτρου και Δημήτρης Βανέλλης μεταγράφουν σε κόμικ εννιά διηγήματα του Δημοσθένη Βουτυρά και κάνουν τη διαφορά, ανανεώνοντας το ενδιαφέρον κοινού και κριτικής για τον δημοφιλή στις πρώτες δεκαετίες του περασμένου αιώνα πεζογράφο.

 

Βιογραφικά σημειώματα:

Ο Θανάσης Πέτρου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1971. Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία και έκανε μεταπτυχιακό στην Κοινωνιογλωσσολογία. Το 2002 κέρδισε το πρώτο βραβείο στον 2ο Διαγωνισμό Κόμικς του ένθετου «9» της εφημερίδας Ελευθεροτυπία στην κατηγορία των Νέων Ταλέντων. Το 2005 αποφοίτησε από τον ΑΚΤΟ (τμήμα Σκίτσο-Κόμικς-Καρτούν). Από το 2004 είναι μόνιμος συνεργάτης του «9». Κόμικς του έχουν δημοσιευτεί στο «9», στη Γαλέρα, στη Βαβέλ και αλλού. Έχει πάρει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις κόμικς (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Σερβία, Κίνα, Σαρδηνία, Πολωνία). Το 2008 κυκλοφόρησε η συλλογή κόμικς του με τίτλο Ο Τυμπανιστής και οι φίλοι του από τις εκδόσεις «Βιβλιοπέλαγος».

Ο Δημήτρης Βανέλλης γεννήθηκε στη Λέσβο και από το 1976 ζει στην Αθήνα. Εργάζεται στη Βιβλιοθήκη της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών στην Αθήνα. Από το 1990 γράφει σενάρια για κόμικς για πολλούς Έλληνες δημιουργούς (Δερβενιώτη, Γ. Δημητρίου, Ζαφειράτο, Ζήκο, Ζογλοπίτου, Κυριαζή, Πέτρου, Σόλη κ.ά.), που δημοσιεύονται στη Βαβέλ, το «9», το Σινεμά κ.α., αρκετά άρθρα, ενώ τέσσερα άλμπουμ της σειράς «Φανούρης Άπλας» (με συν-σεναριογράφο τον Δ. Καλαϊτζή και σκίτσα του Σπύρου Δερβενιώτη) εκδόθηκαν τη δεκαετία του 1990 από τη ΜΑΜΟΥΘΚΟΜΙΚΣ. Έχει γράψει επίσης τα βιβλία Η μουσική στο κεφάλι μου, Ασμόλ, Έξω από την Γκρίζα Χώρα (Α΄ Βραβείο Εφηβικής Λογοτεχνίας 2007) και Το καλοκαίρι μου έξω από τον Θόλο.

Η Κέλη Δασκαλά γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1975. Το 2006 ολοκλήρωσε τη διδακτορική της διατριβή στο Πανεπιστήμιο Κρήτης με θέμα την λυρική πεζογραφία στα χρόνια 1940-1950. Κατόπιν μελέτησε με τη μυθολογία της λέπρας από τη Βίβλο έως τις μέρες μας (Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2010). Την άνοιξη του 2014 θα κυκλοφορήσει η νέα της εργασία για τη πρώτη αγάπη στη λογοτεχνία από τις Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης.

Ο Βάσιας Τσοκόπουλος είναι ιστορικός. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958 και σπούδασε ιστορία στην Ecole de Hautes Etudes en Sciences Sociales (EHESS) στο Παρίσι. Έχει εκδώσει τα βιβλία: "Πειραιάς 1835-1870· εισαγωγή στην ιστορία του ελληνικού Μάντσεστερ" (Καστανιώτης, 1984· 1999), (μαζί με τον Κ. Κωστή), "Οι τράπεζες στην Ελλάδα, 1898-1928" (εκδ. ΕΕΤ, 1989), "Μεγάλα τεχνικά έργα στην Ελλάδα: τέλη 19ου-αρχές 20ού αιώνα" (Καστανιώτης, 1999), "Ένας αιώνας Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο" (εκδ. ΤΤ, 2001), "Η ομάδα και η πόλη: ο Ολυμπιακός και ο Πειραιάς του Μεσοπολέμου μέσα από ιστορικά τεκμήρια" (Πολύτροπον, 2008), κ.ά. Απά το 1994 επιμελείται την έκδοση των "Απάντων" του Δημοσθένη Βουτυρά (εκδόσεις Δελφίνι/ Στάχυ). Εργάζεται στο Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας.

Η Σοφία Λιαροπούλου είναι απόφοιτος της σχολής Σταυράκου. Εργάζεται κυρίως στον κινηματογράφο, σαν βοηθός σκηνοθέτης ή στην διεύθυνση παραγωγής από το 2000. Το «Μακριά από την θάλασσα» ήταν η σπουδαστική της ταινία και προβλήθηκε στο φεστιβάλ Δράμας το 2004. Η δεύτερη μικρού μήκους ταινία της, το «Τιμή ευκαιρίας» κέρδισε το “Bραβείο Digi” στο ίδιο φεστιβάλ, το 2008.

Μίκαελ  Αζάρ

"Είμαι Ένας Άλλος"

Πρώτη παρουσίαση στην Ελλάδα

Υπάρχει ζωή παντού και κάθε μια απ’ αυτές τις ζωές αξίζει να τη ζήσεις!

Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Βέροιας παρουσιάζει τη θεατρική παράσταση «Είμαι Ένας Άλλος» με το Γιάννη Στάνκογλου την Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014 σε δύο παραστάσεις, απογευματινή 6.30μ.μ. και βραδινή 9.15μ.μ. στην Αντωνιάδειο Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών. Γενική είσοδος 13€ . Πληροφορίες – προπώληση στα γραφεία του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Βέροιας, 3ος όροφος Χώρου Τεχνών 2331078140, 141 & 142.

 

Συντελεστές:

Μετάφραση-Σκηνοθεσία:    Αλίκη Δανέζη - Knutsen

Σκηνικά: Νίκος Αναγνωστόπουλος

Κοστούμια: Σωτήρης Γεωργίου

Φωτισμοί: Γιάννης Δρακουλαράκος

Κίνηση:     Νίκος Δραγώνας

Μουσική:     Carl Michael Von Hausswolff

Β. Σκηνοθέτη: Κατερίνα Λάττα

Ερμηνεία: Γιάννης Στάνκογλου

 

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ:

Ένα αγόρι που γνωρίζει από πολύ νεαρή ηλικία τον πόνο και την απώλεια, αλλά δε θέλει να ζει φοβισμένο, όπως όλοι οι υπόλοιποι, θέλει το ίδιο να ορίζει τη μοίρα του. Από τότε και για πάντα, λατρεύει το συναίσθημα ότι η ζωή ξεκινάει από την αρχή και ότι όλα είναι καινούρια. Στη διαδρομή του θα βρει και άλλους ανθρώπους που αναζητούν την αλήθεια και αποζητούν την ελευθερία. Θέλει να γίνει ένας οραματιστής που αγγίζει το άγνωστο. Δε θέλει να αποφεύγει να σκέφτεται τη ζωή που θα ήθελε πραγματικά να ζήσει. Και θέλει να μιλάει ελεύθερα, δε θέλει να συμμορφώνεται στους κανόνες των άλλων. Εκείνοι πίστευαν ότι μπορούσες να αλλάξεις τον κόσμο χωρίς πρώτα να αλλάξεις τους ανθρώπους του, ενώ εκείνος πίστευε ότι η αλλαγή έπρεπε να αρχίζει από τον εαυτό σου. Κι έτσι αποφάσισε να φύγει από την Ευρώπη, σε χώρες μακρινές. Και το ταξίδι του συνεχίζεται σε χώρες μακρινές, στην άλλη άκρη του κόσμου.

Σημείωμα συγγραφέα:

Τι θυσίες πρέπει να κάνει κάποιος για να ακολουθήσει τα όνειρά του και να παραμείνει ατόφιος μέσα του; Υπάρχει πάντα μια σύγκρουση μεταξύ της ατομικότητας και της κοινωνίας –μια αναπόφευκτη ανησυχία στον πολιτισμό–  ή θα μπορούσαν αυτά τα δύο να συμφιλιωθούν μέσω υπαρξιακών και πολιτικών αναταραχών; Και πώς επεμβαίνει ο θάνατος στην συνείδηση της ίδιας της ύπαρξης του ανθρώπου; Πρέπει ο θάνατος να θεωρείται πάντα προσβολή στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια; Το να διαβάζω Ρεμπώ σε διάφορα στάδια της ζωής μου με βοήθησε να αρθρώσω μερικά από τα πιο θεμελιώδη ζητήματα που αντιμετωπίζουμε στις ζωές μας. Ως εκ τούτου, αποφάσισα να χρησιμοποιήσω την ξεχωριστή ποίηση και το πεπρωμένο του ως εφαλτήριο για να εμβαθύνω σε αυτές τις ερωτήσεις.

Μίκαελ Αζάρ

Σημείωμα σκηνοθέτη:

Είμαι ένας άλλος: ΟΧΙ ποιητής,

ΟΧΙ Ευρωπαίος,

ΟΧΙ Χριστιανός,

Μόνο ένας άνθρωπος της Δράσης!

Ένα κείμενο εμπνευσμένο απο τον Ρεμπώ, τη ζωή και το έργο αυτού του ανθρώπου που άλλαξε καθοριστικά την πορεία την ευρωπαϊκής ποίησης και της τέχνης, χάραξε τον δρόμο για καλλιτέχνες όπως ο Kerouac, o Burroughs και ο Dylan, και όλα αυτά μέχρι τα 20 του χρόνια όπου, ως μια δημιουργική κίνηση, ως μια τελευταία κραυγή -και όπως κάποιοι έχουν χαρακτηρίσει, ως το μεγαλύτερο του αριστούργημα- αποφάσισε να σιωπήσει. Δεν έγραψε ποτέ ξανά και ταξίδεψε στα βάθη της Αφρικής αναζητώντας τα όρια της προσωπικής του βούλησης. Το «Είμαι Ένας Άλλος» πραγματεύεται την εσωτερική σύγκρουση του ήρωα, ανάμεσα στην έντονη αίσθηση της δικής του θέλησης και την απόλυτη δύναμη του θανάτου... που δεν ξεχωρίζει κανέναν και τίποτα, που «τυφλός μασάει τα πάντα στο πέρασμά του». Καθιστώντας τον θάνατο ως τον κύριο ανταγωνιστή του ήρωα, το έργο δίνει νόημα στη ζωή και την προσωπική πορεία που μπορεί ο κάθε ένας απο εμάς να χαράξει μέσα από αυτήν.

 

«Τη ζωή αξίζει να την ζεις μόνο αν έχεις κάτι για το οποίο αξίζει να πεθάνεις»

Αλίκη Δανέζη - Knutsen

Είμαι ένας άλλος

του Michael Azar

Πρώτη παρουσίαση στην Ελλάδα

Υπάρχει ζωή παντού και κάθε μια απ’ αυτές τις ζωές αξίζει να τη ζήσεις

Είμαι ένας άλλος ονομάζεται το θεατρικό έργο του σουηδού ακαδημαϊκού και θεατρικού συγγραφέα Μίκαελ Αζάρ που παρουσιάζεται σε πανελλήνια πρώτη από 21 Οκτωβρίου 2013 στο Από Μηχανής Θέατρο. Το έργο εμπνέεται από τη ζωή και τη φιλοσοφία του Α. Ρεμπώ, τον οποίο ερμηνεύει ο Γιάννης Στάνκογλου σε σκηνοθεσία Αλίκης Δανέζη – Knutsen. Μπορεί ο Ρεμπώ να εγκατέλειψε τη συγγραφή σε ηλικία 20 ετών, αλλά κατάφερε να θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους του συμβολισμού και να επιδράσει τόσο πολύ στη μοντέρνα ποίηση που συνέχισε να ασκεί επιρροή με τη φιλοσοφία της ζωής του και τις απόψεις του για την ελευθερία πολλά χρόνια μετά σε καλλιτέχνες όπως τους Jim Morrison, Patti Smith, Jack Kerouac, John Lennon και τη Beat Generation εν γένει.

Ο Μίκαελ Αζάρ μας παραδίδει ένα έργο που πλημμυρίζει από τη δύναμη του πνεύματος του Ρεμπώ, έναν άνθρωπο που θέλησε να ζήσει απαλλαγμένος από τον φόβο, αλλά και τις δεσμεύσεις των άλλων, έναν άνθρωπο που ήθελε να είναι ελεύθερος και αντιλαμβανόταν πως για να βελτιωθεί ο κόσμος, όφειλε πρώτα ο καθένας να αλλάξει τον ίδιο του τον εαυτό. Το έργο, που δεν είναι αυτοβιογραφικό αλλά διαπνέεται από την αγάπη και το θαυμασμό ενός θεατρικού συγγραφέα για το φαινόμενο που υπήρξε ο Ρεμπώ, διατρέχει όλη τη ζωή του γάλλου ποιητή από την παιδική του ηλικία ώς τα τελευταία χρόνια της σύντομης ζωής του στη Χαράρ της Αιθιοπίας. Τα σκηνικά είναι του Νίκου Αναγνωστόπουλου και η μουσική του Carl Michael Von Hausswolff, σπουδαίου Σουηδού συνθέτη της ηλεκτρονικής μουσικής.

 

 

 

ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΓΟΥΛΑΝΔΡΗ ΦΥΣΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ, Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ

στις 7.00 το απόγευμα

Μια ώρα αξέχαστη μας υπόσχονται οι δημιουργοί του ηχοράματος


ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ

ο τόπος ο μικρός ο μέγας

Ένα ταξίδι  με τη νοσταλγική μουσική του Ηλία Ανδριόπουλου

που σε καλεί να ταξιδέψεις στο φως του Αιγαίου, στο φως της Σαντορίνης.

Με φωτογραφίες του Δημήτρη Ταλιάνη, από όλες τις εποχές του χρόνου,

που έρχονται να συμπληρώσουν τα κείμενα του Πάνου Θεοδωρίδη διαβασμένα από το Γρηγόρη Βαλτινό.

Έτσι στη φωτογραφική αυτή ποιητική η εικόνα λαμβάνει άλλες διαστάσεις

πέρα από την καθαρή ρεαλιστική περιγραφή που δεν την αρνείται, βέβαια, όπου αυτή απαιτείται.

Προσπαθεί άλλοτε με ρεαλισμό κι άλλοτε με αφαιρετική και υπαινικτική διάθεση να δείξει μια Σαντορίνη πέρα από τα τουριστικά τυποποιημένα πλάνα της Καλντέρας.

Από μια τέτοια γιορτή δεν θα μπορούσε να λείπει η υψηλή ποίηση των κορυφαίων.

Ο ποιητής Διονύσης Καρατζάς διαβάζει τη "Σαντορίνη" του Γιώργου Σεφέρη

και την "Ωδή στη Σαντορίνη" του Οδυσσέα Ελύτη.

500 φωτογραφίες σε 14 θεματικές ενότητες:

καλντέρα, ενδοχώρα, Οία, ηφαίστειο, πανηγύρι, τρύγος, στα υπόσκαφα του οίνου, απόηχος, όνειρο κ.ά.


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2014

Τα Κέντρα Πολιτισμού ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ–Βιβλιοπωλεία

σας προσκαλούν στην εκδήλωση με τίτλο:

«Το ημερολόγιο του συγγραφέα: Ο Ντοστογιέφσκι ως δημοσιογράφος»

Ομιλητής: ο δημοσιογράφος και μεταφραστής Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης

Διεύθυνση: Αστυδάμαντος 11, Παγκράτι

Ώρα έναρξης: 7.30μμ


Είσοδος ελεύθερη

 

 


Στην τελική φάση προετοιμασίας για την έναρξη των παραστάσεων του θεατρικού έργου «Οι Φασουλήδες του Κατσιπόρα» του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα εισέρχεται η παιδική σκηνή της Διεύθυνσης Πολιτισμού του Δ.Ο.Ε.Π.Α.Π-ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Δήμου Βόλου. Το έργο παρουσιάζεται σε μετάφραση της Ιουλίας Ιατρίδη και σκηνοθεσία του Δημήτρη Δακτυλά αναπληρωτή καλλιτεχνικού διευθυντή ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.


Μια «κωμικοτραγωδία» την χαρακτηρίζει ο ίδιος ο δημιουργός της. Πρόκειται για ένα έργο με καθαρές επιρροές από την ιταλική Commedia dell’ arte, που γράφτηκε το 1931 για κουκλοθέατρο όπου και πρωτοπαρουσιάστηκε. Το θέατρο των φασουλήδων το έφτιαξε σε νεαρή ηλικία μόνος του ο Λόρκα κατασκευάζοντας ανδρείκελα από χαρτόνι διασκεδάζοντας με αυτά κάθε είδους κοινό, από τα πανεπιστήμια και τα ιδρύματα μέχρι τις λαϊκές γειτονιές και το θέατρο.

Το γνωστό μοτίβο της ερωτευμένης κοπέλας που αναγκάζεται να παντρευτεί έναν πλούσιο άντρα, δίνεται με ειρωνεία αλλά συγχρόνως και τρυφερότητα. Ο τρομερός σύζυγος, παίρνει μέσα στην κωμικότητά του τις τραγικές διαστάσεις του ανθρώπου που ο πλούτος δεν θα του φέρει την ευτυχία, όσο κι αν μπορεί να την αγοράσει. Στο τέλος του έργου, θα σκάσει κυριολεκτικά από το κακό του, νικημένος από τη δύναμη της αγάπης.

Οι περιπέτειες της Δόνιας Ροζίτας και του Κοκολίκου που παλεύουν με όλες τους τις δυνάμεις ενάντια στο μοχθηρό Δον Κριστομπίτα, ως μια συνέχεια της αιώνιας διαμάχης ανάμεσα στο καλό και το κακό, σαν μια ζωγραφιά πάνω στον μοναδικό καμβά της Ανδαλουσίας και διανθισμένες με υπέροχη μουσική και τραγούδια, συνθέτουν μια πραγματικά πολύ χαρούμενη και ευφάνταστη παράσταση, όχι μόνο για μικρούς, αλλά και για μεγάλους.

Στην παράσταση συμμετέχουν οι ηθοποιοί: Μάρθα Παπαθανασίου, Ειρήνη Κουτρουμάνου, Αποστόλης Τσιρώνης, Γιάννης Κολόι, Σταμάτης Παγασαίος, Κώστας Τσιάκας, Λήδα Τουλουμάκου, Τόμμυ Παπανικολάου, Χριστόφορος Μακατσώρης και Στέργιος Μπαρές. Συνεργάζονται οι Νίκος Ασδρακέλας και Ανδρέας Μιμαίος (μουσική), Νικολέτα Καίση (Σκηνικά- Κοστούμια), Άντζελα Καλαντζή (Χορογραφίες).

Σύμφωνα με τον προγραμματισμό η παράσταση αναμένεται να ξεκινήσει στα τέλη Φεβρουαρίου ενώ θα διαρκέσει μέχρι το Μάιο του τρέχοντος έτους.

Σχόλια του Λόρκα

«Το θέατρο είναι Τέχνη πάνω απ’ όλα. Τέχνη ευγενέστατη. Και εσείς αγαπητοί ηθοποιοί, καλλιτέχνες πάνω απ’ όλα» υπογράμμισε μεταξύ άλλων ο Φεντερίκο Γκαρθία-Λόρκα, επισημαίνοντας παράλληλα ότι «ένα θέατρο ευαίσθητο και καλά προσανατολισμένο σε όλα τα είδη του, μπορεί να αλλάξει, μέσα σε λίγα χρόνια την ευαισθησία του λαού. Ένα θέατρο εξαρθρωμένο, που αντί να έχει φτερά φοράει τσόκαρα, μπορεί να εξαχρειώσει και να αποκοιμίσει ένα ολόκληρο έθνος. Το θέατρο είναι ένα σχολείο θρήνου και γέλιου μ’ ένα βήμα ελεύθερο…Ένας λαός που δεν βοηθάει και δεν υποστηρίζει το θέατρο του, αν δεν είναι νεκρός, είναι ετοιμοθάνατος».

Ο ίδιος είπε επίσης ότι : «Θέατρο είναι η ποίηση που βγαίνει από το βιβλίο και γίνεται κάτι το ανθρώπινο. Και τότε μιλάει, φωνάζει, κλαίει και απελπίζεται.

Το θέατρο απαιτεί από τα πρόσωπα που βγαίνουν στη σκηνή να έχουν «ένδυμα ποιητικό» και ταυτόχρονα ν’ αφήσουν να φαίνονται τα κόκαλά τους, το αίμα τους. Πρέπει να είναι τόσο ανθρώπινα, τόσο φριχτά τραγικά, προσκολλημένα στη ζωή και στο φως της μέρας με τόση δύναμη που να αποκαλύπτουν τις προδοσίες τους, να αναμετρούν τα βάσανά τους και να αναβλύζει από τα χείλη τους όλη η λεβάντα που έχουν τα γεμάτα αγάπη ή αηδία λόγια τους. Αυτό που δεν μπορεί να συνεχιστεί είναι η επιβίωση θέατρο- προσώπων που φτάνουν στη σκηνή στηριγμένα στα χέρια των δημιουργών τους. Πρόσωπα κούφια, ολότελα άδεια, μέσα απ’ το ύφασμα του γιλέκου τους δεν μπορείς να δεις παρά ένα σταματημένο ρολόι, ένα ψεύτικο κόκαλο ή ακαθαρσίες γάτας όπως στις παλιές σοφίτες. Το πιο θλιβερό πράγμα, είναι να γράφεις για την πλατεία…». Ο Λόρκα παραμένει, εκτός από τεράστια προσωπικότητα του πνεύματος και της τέχνης, σύμβολο του αγώνα των λαών κατά της τυραννίας.

«Εγώ ποτέ δεν θα γίνω πολιτικός. Είμαι επαναστάτης, γιατί δεν υπάρχει αληθινός ποιητής που να μην είναι επαναστάτης» είπε χαρακτηριστικά.