Η «σχεδία» της μητρότητας και του αλτρουισμού

Μπαίνουμε στη μήτρα του αλτρουισμού, αποτινάσσουμε το φίλτρο της επιβολής, κουβαλούμε το φορτίο της στοργής, γινόμαστε συγγραφείς των θαυμάτων, φέρνουμε τον νόστο στο φως, γευόμαστε την ντοπιολαλιά, κάνουμε ένα μπιτόνι δώρο.

Αυτά και άλλα πολλά στη «σχεδία» Μαΐου (τεύχος #100), που θα βρίσκεται από την Τετάρτη 27 Απριλίου στους δρόμους της πόλης.

Η παρένθετη μητρότητα μπορεί να γίνει με ηθικό τρόπο, δίνοντας την ευκαιρία στη γονεϊκότητα σε γυναίκες με ζητήματα υγείας, αρκεί η πολιτεία να κλείσει την πόρτα στην εμπορευματοποίηση. «Οι περισσότερες γυναίκες, αναφερόμενες στην παρένθετη μητέρα, χρησιμοποίησαν όρους που έδειχναν θεϊκές ιδιότητες (άγγελος, αφιερωμένη, τάμα). Μια γυναίκα αναφέρθηκε στις δυο τους ως “πιτσουνάκια”», σημειώνει η  ομότιμη καθηγήτρια Ψυχολογίας στο ΑΠΘ κ. Ζαΐρα Παπαληγούρα. Είναι το φάκελο της παρένθετης μητρότητας που ανοίγουμε στο ρεπορτάζ με τίτλο «Η μήτρα του αλτρουισμού».

«Το φίλτρο της επιβολής». Η αντίληψη πως μια γυναίκα ολοκληρώνεται μόνο διά της τεκνοποίησης και η θεώρηση περί μητρικού ενστίκτου ασκούν έντονες κοινωνικές πιέσεις και τριβές. Η μητρότητα, ωστόσο, δεν ταυτίζεται με τη θηλυκότητα. «Το αφήγημα ότι γυναικεία ταυτότητα ίσον μητρότητα, ότι γυναικεία σεξουαλικότητα ίσον μητρότητα είναι κοινωνική και πολιτισμική εννοιολόγηση», εξηγεί η καθηγήτρια Κοινωνικής Ανθρωπολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο κ. Ειρήνη Τουντασάκη.

«Το φορτίο της στοργής». Η φροντίδα, των οικογενειακών συνήθως, φροντιστών των νοσούντων συνανθρώπων μας και η κάλυψη των πολύπλευρων αναγκών τους θα έπρεπε να αποτελεί προτεραιότητα στον τόπο μας. «Υπάρχει υποβάθμιση της ψυχικής υγείας των φροντιστών, παρά το γεγονός ότι, στην πράξη, έχει διαπιστωθεί ότι παρουσιάζουν πολλά προβλήματα που σχετίζονται με το άγχος και την κατάθλιψη», επισημαίνει ο ψυχίατρος και επιστημονικός υπεύθυνος της ψυχογηριατρικής εταιρείας «Ο Νέστωρ» κ. Μιχάλης Μούγιας.

«Ο συγγραφέας των θαυμάτων». Η Κατερίνα Καμπανέλλη, κόρη του κορυφαίου έλληνα συγγραφέα και δραματουργού, υπογραμμίζει τη διαχρονικότητα του έργου του πατέρα της, εξηγεί πώς οδηγήθηκε να αποτυπώσει στο χαρτί τις εμπειρίες του από το στρατόπεδο συγκέντρωσης, αλλά και πώς δεν πίστευε πως μία σύμβαση, όπως εκείνη του θεάτρου, θα γινόταν το πεπρωμένο του. «Δεν πίστευε ποτέ ότι ένα ψέμα σαν το θέατρο θα τον συγκλόνιζε μετά από αυτή την εμπειρία που είχε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης», τονίζει η κ. Καμπανέλλη σε σχέση με τον πατέρα της, Ιάκωβο Καμπανέλλη.

«Ο νόστος στο φως». Ένας εμβληματικός φωτογράφος μάς ταξιδεύει στην αφανισμένη ομορφιά της πόλης, μας εξηγεί πώς θα ανακαλυφθεί ξανά η φωτογραφία, με ποιον τρόπο διερευνά μέσα από την τοπιογραφία τον εαυτό του, αλλά και γιατί αντιτάσσεται στο φακό της οδυνοθηρίας. «Δεν αρνούμαι ότι έχουν κτιστεί, κτίζονται και θα κτίζονται θαυμάσια κτίρια, αυτά όμως δεν συνιστούν την ιστορία της πόλης. Ο νεοκλασικισμός στην Ελλάδα σήμαινε την επιστροφή, ύστερα από αιώνες, του αρχιτεκτονικού ρυθμού που είχε αρχίσει από εδώ, αυτό για εμένα ήταν πολύ συγκινητικό», σημειώνει, μεταξύ άλλων, ο  φωτογράφος Στέλιος Σκοπελίτης.

«Η γεύση της ντοπιολαλιάς». Παιχνιδιάρικο και γεμάτο ζωντάνια, το δροσερό, νέο μενού του «σχεδία café» κάνει ντεμπούτο, γαργαλάει τον ουρανίσκο, μα, πάνω από όλα, διηγείται ιστορίες.

«Ένα μπιτόνι δώρο». Παρά το ότι είναι πετρελαιοπαραγωγός χώρα, η Νιγηρία, λόγω (και) μοιραίων ιδιωτικοποιήσεων, βιώνει μία επώδυνη έλλειψη ηλεκτρικού ρεύματος και καυσίμων. Μάλιστα, σε μια δεξίωση της «υψηλής κοινωνίας», το πολυτελές αναμνηστικό δώρο που δόθηκε στους προσκεκλημένους ήταν ένα… μπιτόνι με 10 λίτρα βενζίνης.

«Το παραμύθι της διάσωσης». Μία καινοτόμος εφαρμογή προωθεί τον αλφαβητισμό μικρών παιδιών από την Αφρική, συμβάλλοντας, ταυτόχρονα, στη διατήρηση απειλούμενων τοπικών γλωσσών.

Aκόμη, ο Χρήστος Αλεφάντης, στα «Λόγια της πλώρης», αφηγείται μια χαρούμενη ιστορία.  Οι Νεκτάριος Σταματέλος και Γιάννης Ευσταθόπουλος, δημιουργοί του σχήματος Musaic Duo, περιγράφουν μια κοινή διαδρομή είκοσι χρόνων. Οι φακοί του Κωστή Μπακόπουλου και του Βασίλη Μαρινάκη καταγράφουν στιγμιότυπα της πόλης, την ίδια στιγμή που μία ξενοδόχος μάς μεταφέρει στην Πάργα της βενετικής επιρροής, των βουκαμβίλιων, των ελαιώνων και των φωτιών του Λαμπαδιάρη, ενώ μας ετοιμάζει παργινά κουλούρια. Παράλληλα, σε μια ιστορική γωνιά της Βαρβακείου, η Ήπειρος και η γαστρονομική μας παράδοση συναντιούνται με την κληρονομιά του Ζακ Ντελόρ. Επιπλέον, κάνουμε νέες εγγραφές στο Ημερολόγιο της «σχεδίας» και, μέσα από μια μικρή αγγελία, μαθαίνουμε να παίζουμε κλαρίνο.

Αυτά και άλλα πολλά στη «σχεδία» Μαΐου (τεύχος #100).