Η «σχεδία» της εκπαίδευσης και της ιθαγένειας

Γινόμαστε φοιτητές επ’ αμοιβή, κάνουμε ντρίπλα στην ιθάγενεια, μπαίνουμε στην τάξη με τις αγκαλιές, φτάνουμε με έναν μπερντέ ώς τ’άστρα. Αυτά και άλλα πολλά στη «σχεδία» του Σεπτεμβρίου  (τεύχος #114). Κυκλοφορεί από την Τετάρτη 30 Αυγούστου στους δρόμους της πόλης.

O φοιτητικός μισθός μόνο οικονομική ουτοπία δεν αποτελεί. Εφαρμόζεται ήδη στη Σκανδιναβία, συνιστώντας ένα αποτελεσματικό εργαλείο μείωσης των κοινωνικών ανισοτήτων και με ισχυρή ανταποδοτικότητα. «Ο φοιτητικός μισθός θα διαδώσει την εικόνα για τον φοιτητή ότι είναι εργαζόμενος και η αξία αυτής της εργασίας παράγεται ήδη κατά τις σπουδές του», σημειώνει στη «σχεδία» ο γάλλος καθηγητής Κοινωνιολογίας Ορελιέν Καστά. Είναι με τον φοιτητικό μισθό που καταπιανόμαστε στο ρεπορτάζ με τίτλο «Φοιτητές επ’αμοιβή».

Ο δάσκαλος Μάριος Μάζαρης βρίσκει στα θρανία τη δική του λύτρωση από το παρελθόν, εναντιώνεται στην ιατρικοποίηση της εκπαίδευσης, καταδεικνύει πώς το παιχνίδι και το χτίσιμο σχέσεων έχει (και) μαθησιακά οφέλη, αλλά και πώς η αγκαλιά μπορεί να σπάσει το καλούπι στο οποίο περιορίζουμε ένα παιδί. «Τα όρια είναι για να ξεπερνιούνται. Για να καταφέρει, όμως, ένα παιδί να τα ξεπεράσει, θα πρέπει να το βοηθήσουμε να αποκτήσει φωνή», εξηγεί, μεταξύ άλλων, στη συνέντευξή του.

Την ίδια στιγμή που οι τιμητικές πολιτογραφήσεις διάσημων πληθαίνουν, τα εμπόδια ώστε να πάρουν ιθαγένεια συμπολίτες μας μετανάστες που έχουν χρόνια στον τόπο μας πολλαπλασιάζονται. «Από το 2019 έχουμε 32 τιμητικές πολιτογραφήσεις, όταν την προηγούμενη τριακονταετία είχαμε 22 συνολικά. Έχει δημιουργηθεί μία ελίτ πολιτογραφημένων αλλοδαπών», υπογραμμίζει, ανάμεσα σε άλλα, στο ρεπορτάζ με τίτλο «Ντριπλάροντας την ιθαγένεια», η νομικός Σωτηρία Χήρα.

O Μιχάλης Παπανικολάου, ένας νεαρός καλλιτέχνης του θετρού σκιών, εξηγεί γιατί ο Καραγκιόζης συνιστά ένα διαχρονικό πρότυπο ταύτισης για τον καθένα μας, πού οφείλεται η άνθισή του στις μέρες μας, αλλά και πώς οι ομότεχνοί του μπορούν να εισάγουν την τεχνολογία σεβόμενοι την παράδοση.

Aκόμη, ο Χρήστος Αλεφάντης, στα «Λόγια της πλώρης», περιγράφει την έξωση από τον παράδεισο. Οι Βάσια Τσώτσου και Καριοφύλλης Γκροζούδης μάς μιλούν για μια ιδαίτερη σχέση, σαν τις σαπουνόφουσκες που δημιουργούν στις παραστάσεις τους. Κλείνουμε τραπέζι σε μία ζεστή γωνιά της πόλης όπου η αγάπη για τη ροκ και τα μπέργκερ σμίγει με εκείνη για τους τετράποδους φίλους μας. Μία γυναίκα που προσπαθεί να προωθήσει τα τοπικά διατροφικά προϊόντα μάς μεταφέρει στα Τέμπη του θέρους και των ελαιοτριβείων. Παράλληλα, οι προετοιμασίες για τον 3ο διαγωνισμό παιδικού σκίτσου της «σχεδίας» έχουν ήδη ξεκινήσει.

Ενώ, οι Κωστής Μπακόπουλος και Βασίλης Μαραμής αποτυπώνουν μέσα από τους φακούς τους στιγμιότυπα της καθημερινής ζωής σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αντίστοιχα.

Αυτά και άλλα πολλά στη «σχεδία» Σεπτεμβρίου (τεύχος #114).