Η Ποντικοπολιτεία

(Για προσχολική ηλικία)

Στην απολιθωμένη σπηλιά του Δήμου της Ποντικοπολιτείας κατοικούσαν οι κύριοι ποντικοί με τις κυρίες ποντικίνες τους και τα παιδιά τους, τα ποντικάκια, που αυξάνονταν με ταχύ ρυθμό.

Οι κυρίες ποντικίνες ντύνονταν με την τελευταία λέξη της μόδας από τον μόδιστρο των αραχνών Αραχνούφαντο. Οι κύριοι ποντικοί είχαν κύριο επάγγελμα τους το κυνήγι. Κυνηγούσαν τροφή, κυρίως στο διπλανό χωριό, το Γατοχώρι. Οι γάτοι όταν τους μυρίζονταν, τους γράπωναν και τους έτρωγαν. Παρ’ όλα αυτά όμως οι ποντικοί επειδή αυξάνονταν ολοένα, δεν είχαν πρόβλημα ελάττωσης του πληθυσμού τους.

Κάποια χρονιά είχαν δημοτικές εκλογές. Έτσι, βγήκε δήμαρχος ο Ποντικοτρυποφαγοτυρολαδίτης, ο οποίος στη συνέχεια αποδείχτηκε πως ήταν πολύ οργανωτικός. Εκμεταλλεύτηκε τους απολιθωμένους σκελετούς των ζώων της σπηλιάς και τους χρησιμοποίησε ως κατοικίες. Ίδρυσε υπηρεσία ύδρευσης και αποχέτευσης χρησιμοποιώντας τις λεκάνες και τα κόκαλα των ζώων. Κατασκεύασε ένα μεγάλο υδραγωγείο πληρώνοντας μεροκάματα στους ποντικοκατοίκους να ανοίξουν γεωτρήσεις στο έδαφος με τις μυτούλες και τα στοματάκια τους. Ηλεκτροδότησε όλα τα κεφάλια των απολιθωμένων ζώων με ρεύμα που έκαναν παραγωγή τριμμένες πέτρες κι έτσι όλη η σπηλιά είχε ταυτόχρονα και θερμότητα.

Οι ποντικοκάτοικοι, δημιουργικοί καθώς ήταν και οι καλύτεροι μάστορες μαραγκοί, έκοψαν ξύλα από τα δέντρα γύρω, που τα ακόνισαν κατάλληλα με τα δοντάκια τους και τα χρησιμοποίησαν ως έπιπλα στις κατοικίες τους. Για στρώματα χρησιμοποίησαν τα υφαντά σεντόνια της βιοτεχνίας των αραχνών, που ήταν τόσο γερά πλεγμένα, ώστε έκαναν πάνω τους και κούνια.

Έτσι, η Ποντικοπολιτεία έγινε γρήγορα ξακουστή σε όλη την γύρω περιοχή. Οι ποντικοί χαίρονταν για την πρόοδο τους και δόξαζαν τον δήμαρχο τους που τους ανέβασε τόσο ψηλά. Οι γάτοι όμως από το Γατοχώρι, έμαθαν τα κατορθώματα τους, τους ζήλεψαν κι άρχισαν να τους κάνουν συχνές επιθέσεις, με σκοπό την ελάττωση του πληθυσμού και την εξαφάνιση τους. Βλέποντας οι ποντικοί ότι κινδύνευαν, μια μέρα έκαναν συγκέντρωση για να συζητήσουν τι έπρεπε να κάνουν.

Ο δήμαρχος πρότεινε να συνεργαστούν με τις αράχνες για να κλείσουν την είσοδο της σπηλιάς με ένα σκληρό και χοντρό πλέγμα. Οι ποντικοκάτοικοι διαφώνησαν μαζί του, γιατί ήθελαν να συνεργαστούν με τον μόδιστρο Αραχνούφαντο. Έτσι, δυσανασχέτησαν μαζί του αντιδρώντας άσχημα, γιατί βρήκαν πως το μέτρο αυτό του δημάρχου δεν ήταν ασφαλές.

Κάποιοι μάλιστα βάλθηκαν εναντίον του, γιατί τάχα στέρεψαν οι ωραίες ιδέες του και του συμπεριφέρθηκαν πολύ άσχημα.  Ο ένας τον έβρισε.  Ο άλλος τον έφτυσε. Κάποιος τον απείλησε. Ένας άλλος χειρονόμησε να τον χτυπήσει. Κάποιος άλλος του έδωσε μια μπουνιά στο στομάχι και κάποιοι τον κύκλωσαν με απειλητικές διαθέσεις.

Ο δήμαρχος Ποντικοτρυποφαγοτυρολαδίτης κόντεψε να σκάσει από τη στενοχώρια του για το άσχημο φέρσιμο τους.  Αρρώστησε κι έπεσε στο κρεβάτι. Για μια εβδομάδα δεν σηκώθηκε καθόλου.

-«Έπαθε μελαγχολία», διέγνωσε ο ποντικογιατρός. Του έκανε μια ηρεμιστική ένεση με γάλα καρύδας κι εκείνος συνήλθε. Δεν τολμούσε όμως να βγει από το σπίτι του. Φοβόταν τυχόν επιθέσεις και τρομοκρατικές ενέργειες από τους ποντικοπολίτες του. Τον έπιασε τέτοια φοβία, που τρόμαζε ακόμη κι από τη σκιά του κι οδηγήθηκε πάλι στο κρεβάτι.

Νόμιζε πως έβλεπε εφιάλτες και πράγματα που κινούνταν. Δήθεν αντιλαμβάνονταν σκιές γύρω του, άκουγε φωνές να τον μαλώνουν και τρόμαζε….τρόμαζε…τρόμαζε… Η κυρία ποντικοδημαρχίνα τον μετέφερε στο νοσοκομείο.

-«Είναι βαριά άρρωστος», διέγνωσαν οι ποντικογιατροί και τον κοίμισαν με νανουρίσματα για να ηρεμήσει. Του έβαλαν ένα σωλήνα κόκαλου στη μύτη να παίρνει οξυγόνο κι έναν στο στόμα για να του δίνουν οι ποντικονοσοκόμες την τροφή του. Αυτή η κατάσταση κράτησε ένα μήνα.

Έμαθε τα νέα ο ποντικόκοσμος και λυπήθηκε πολύ. Έβλεπαν την ποντικοδημαρχίνα απελπισμένη και λυπήθηκαν ακόμη περισσότερο. Εκτός αυτού, είχαν τύψεις από το άσχημο φέρσιμο τους απέναντι του. Στο μεταξύ είχαν αγανακτήσει κι από τις άγριες επιθέσεις των γάτων, οι οποίοι αποθρασύνθηκαν κι έμπαιναν στη σπηλιά τους κυνηγώντας τους. Πόσο είχαν μετανιώσει που δεν άκουσαν την συμβουλή του δημάρχου τους να συνεργαστούν με τις αράχνες!

Έτσι, προσευχήθηκαν όλοι τους στον Θεό να του δώσει γρήγορα την υγεία  του κι εκείνος τους άκουσε. Τι χαρές και πανηγύρια  που έκαναν οι ποντικοί! Επισκέφτηκαν τον δήμαρχο Ποντικοτρυποφαγοτυρολαδίτη και του ανακοίνωσαν πως ποτέ μα ποτέ δεν θα τον στενοχωρούσαν κι άλλη φορά.

Χαρούμενος εκείνος για την μετάνοια του ποντικολαού του συνεργάστηκε με τις αράχνες, οι οποίες έχτισαν ένα πολύ γερό πλέγμα στην είσοδο της σπηλιάς. Από κει και πέρα, όποιος γάτος έκανε να μπει μέσα, εκείνες τον αναγνώριζαν, τον τύλιγαν στις αγκαλιές τους και τον έπνιγαν.

-Ζήτω! φώναζαν οι ποντικοί . Να ζήσει ο δήμαρχος μας!

από το ιστολόγιο   http://progoniki.blogspot.com