Κυριακή, 04 Δεκεμβρίου 2011 12:27

Η σύνεση - Παρθένα Τσοκτουρίδου

Written by
1848

Η σύνεση

 

-Κόρη, συ φεγγαρόλουστη, χρυσόπλεκτη μαλλούσα

λάμπει στο γλυκοχάραγμα λόγων σου σωφροσύνη.

Καπούλια καταστόλιστα, πορφύρα κεντητή

κι εσύ λόγια μ’ αξία έχεις -τι κι αν σου έταξαν χρυσά!-

ψυχή σα χρυσολούλουδο και μαλαμοκαπνισμένη.

Τη θύρα κάποιος σου χτυπά χρυσόπτερος,

χρυσολαμπής, χρυσόμαλλος κι ωραίος.

 

 

-Μην είναι αυτός ο χτενιστής, ο κόμης της καρδιάς σου;

Μην είναι ο ψυχοκτόνος σου ο ψυχοκυνηγάρης;

 

 

-Δεν είν’ αυτός ο χτενιστής, ο κόμης της καρδιάς μου

ούτε ο ψυχοκτόνος μου ο ψυχοκυνηγάρης.

Φοράει αγγελοφόρεμα, μήνυμα μου’ χει φέρει.

 

 

-Λέει για αιματοκύλισμα; Μήπως για τρικυμία;

Ή μήπως για αναγέννηση κι αναδιδασκαλία;

 

 

-Λέει πως ο μεσοβοριάς φυσάει μια συμφωνία

το δίκιο κι ό έρωτας να μοιραστούν στα ίσα.

Δεν έλαβε υπόψη του μάλλον το μοιροχάρτι

όπου τα σχέδια για μας Θεός τα διαφεντεύει.

 

 

-Κόρη, τα λόγια συνετά, η λογική μεγάλη

πολύφωνα πετούρισαν, σημαία στο φεγγάρι

όπου την ανυψώνουνε οι άγγελοι με χάρη

και σήμαντρο την κάνανε φώσφορο στο σκοτάδι.

Κόρη, το φως του φεγγαριού, οι γνώσεις σου,

η σοφία, η πείρα σου ειν’ όραση,

του κόσμου η λυχνία.

 

 

 

*ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΠΡΟΖΑ – Β΄ ΔΙΕΘΝΕΣ ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΠΟ ΤΟ «ΚΕΛΑΙΝΩ»

 

Read 1848 times

Latest from Super User

back to top