Τρίτη, 25 Αυγούστου 2020 14:49

Ποίηση Θεοχάρης Παπαδόπουλος: ΔΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ

Written by
10845
Ποίηση Θεοχάρης Παπαδόπουλος: ΔΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ
ΔΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ 
 
         Σαν τη φέρνω στο νου μου δακρύζω,
         με σπασμένη φωνή ψιθυρίζω
         ένα ποίημα που δε θα τελειώσει,
         μα που κάτι σε κάποιους θα δώσει. 
 
        Το μολύβι σαν πιάνω στο χέρι
        νοιώθω μέσα μου κάποιο μαχαίρι.
        Την καρδιά μου την έχει ματώσει
        ένα ποίημα που δεν θα τελειώσει.
 
        Για τα δυο της ματάκια θα γράψω,
        για τη μαύρη ζωή μου θα κλάψω.
        Η σκληρή μοναξιά μ’ έχει λιώσει
        και το ποίημα δε λέει να τελειώσει.
 
        Θα περάσουνε μήνες και χρόνια.
        Τα μαλλιά μου θ’ ασπρίσουν σαν χιόνια,
        θα περνά μια ζωή κι άλλη τόση
        μα το ποίημα δεν θα ‘χει τελειώσει.
 
        Σαν πεθάνω ρωτώ τι θα γίνει;
        Σκόρπιοι στίχοι θε να ‘χουνε μείνει.
        Κάποιο χέρι στη γη θα με χώσει
        και το ποίημα δεν θα ‘χει τελειώσει.
Read 10845 times

Latest from apostaktirio team

back to top