Τρίτη, 17 Ιανουαρίου 2012 19:47

Η σύνεση - Παρθένα Τσοκτουρίδου

Written by
1783

Η σύνεση


-Κόρη, συ φεγγαρόλουστη, χρυσόπλεκτη μαλλούσα
λάμπει στο γλυκοχάραγμα λόγων σου σωφροσύνη.
Καπούλια καταστόλιστα, πορφύρα κεντητή
κι εσύ λόγια μ’ αξία έχεις -τι κι αν σου έταξαν χρυσά!-
ψυχή σα χρυσολούλουδο και μαλαμοκαπνισμένη.
Τη θύρα κάποιος σου χτυπά χρυσόπτερος,
χρυσολαμπής, χρυσόμαλλος κι ωραίος.

-Μην είναι αυτός ο χτενιστής, ο κόμης της καρδιάς
σου;
Μην είναι ο ψυχοκτόνος σου ο ψυχοκυνηγάρης;

-Δεν είν’ αυτός ο χτενιστής, ο κόμης της καρδιάς μου
ούτε ο ψυχοκτόνος μου ο ψυχοκυνηγάρης.
Φοράει αγγελοφόρεμα, μήνυμα μου’ χει φέρει.

-Λέει για αιματοκύλισμα; Μήπως για τρικυμία;
Ή μήπως για αναγέννηση κι αναδιδασκαλία;

-Λέει πως ο μεσοβοριάς φυσάει μια συμφωνία
το δίκιο κι ό έρωτας να μοιραστούν στα ίσα.
Δεν έλαβε υπόψη του μάλλον το μοιροχάρτι
όπου τα σχέδια για μας Θεός τα διαφεντεύει.

-Κόρη, τα λόγια συνετά, η λογική μεγάλη
πολύφωνα πετούρισαν, σημαία στο φεγγάρι
όπου την ανυψώνουνε οι άγγελοι με χάρη
και σήμαντρο την κάνανε φώσφορο στο σκοτάδι.
Κόρη, το φως του φεγγαριού, οι γνώσεις σου,
η σοφία, η πείρα σου ειν’ όραση,
του κόσμου η λυχνία.

Read 1783 times

Latest from Super User

back to top