Δευτέρα, 06 Φεβρουαρίου 2012 17:20

Η χώρα των θαυμάτων - Αντώνης Πυροβολάκης

Written by
1814

Η χώρα των θαυμάτων


Ένας κλινικός ψιθυρισμός.

Μια εκεχειρία ανάμεσα σε  άηχες  κραυγές.

Αναίμακτα οι δαίμονες να ξεριζώνουν τα φιλιά από τα χείλη μου.

Επίπονη δουλειά, δε λέω, η λάντζα της αγάπης.

Εμένα θεραπεύεις ή μια δαχτυλιά σκοτάδι στην καρδιά σου;

μη μιλήσεις, πες απλώς μιαν ηλιαχτίδα.

Να διαφωτίσεις τα σφαχτάρια των ονείρων,

τη βιοχημεία μίας λαγκαδιάς, στο βάθος της που τρέχει ένας χείμαρρος σεροτονίνης.

Λόγια, σπασμένα γυαλικά που λάμπουν κάτω από το σωρείτη μιας ώρας.

στο συννεφιασμένο καντράν των μαύρων σου ματιών.

Μα πες μου μια εναισθησία πως να φτιάξεις από των ανθρώπων τα χτυπήματα .

Ζήτησε άραγε ποτέ κανείς συγνώμη απ' το πόνο.

Το ξέρω.

Κουραστική είναι η συμπάθεια των χαλασμάτων.

Μη περιμένεις να εφορμήσω στο ιατρείο σου μαζί με την ταξιαρχία του ουράνιου τόξου.

Βλέπεις κάποιος πρέπει να παίξει το ρόλο του θύματος.

Πέρασα την ακρόαση του κεραυνού για να μου τον παραχωρήσουν.

Μονάχα το σκοτάδι θάβει με αστέρια τους γκρεμούς.

Σε δυο ηπείρους  πλαντάζουν οι νεροποντές.

Κάποιος τώρα θα κλαίει στη βροχή μαζί μου στον αντίπερα ωκεανό.

Την νύχτα αυτή ερωτεύτηκε το χάος.

Την δίπλωσε προσεκτικά στο τσεπάκι του πουκαμίσου του.

Με συστημένη επιστολή θα σου την στείλει.

Να έχεις ασημιά φεγγάρια μπερδεμένα στα μαλλιά σου.

Read 1814 times

Latest from Super User

back to top