Τρίτη, 08 Φεβρουαρίου 2011 18:27

Ανδρομέδα - Ζάχος Κανταδόρος

Written by
2242

Ανδρομέδα


Είν' η Σελήνη ντροπαλή

και κρύβετ' απ' τη θέα

σ' ένα πηγάδι σκοτεινό

τρείς ήπειροι κοιτάζουν

και να λοιπόν π' ανάψανε

τ' αστέρια του Περσέα

στο στέμμα της Μεσόγειου

τα σύννεφα ανταυγάζουν.

 


Είναι τα χρόνια μια στιγμή

μια σπιθαμή τα βάθη

και μια καρδιά που με πονά

σε βράχο καρφωμένη

ένα λιοντάρι είνʼ η ψυχή

που σπάραξε τα λάθη

πως αλαφραίνει το σπαθί

για κείνη που προσμένει

 


Είναι το σπίτι μου μικρό

και το ʽχω αφήσει πίσω

κι όλο ρωτώ τον Πήγασο

ποια νύχτα θα σε φέρει

μπροστά στο κήτος να χυθώ

το θάνατο να ζήσω

σʼ ένα φιλί σου σαν χαθώ

θα μου μιλά ενʼ αστέρι.


 

Read 2242 times

Latest from Super User

back to top