Ανακοίνωση Αποτελεσμάτων

2ου Πανελλήνιου Διαγωνισμού Πρωτοεμφανιζόμενου Θεατρικού Συγγραφέα

Μετά την ολοκλήρωση των εργασιών της κριτικής επιτροπής, που με αλφαβητική σειρά αποτελείται από τους

Αικατερίνη Θεοδωράτου, θεατρολόγο

Λίλλυ Μελεμέ, σκηνοθέτιδα, ηθοποιό

Κωνσταντίνο Μπλάθρα, δημοσιογράφο, συγγραφέα, σκηνοθέτη και ηθοποιό

Παναγιώτη Παναγόπουλο, ηθοποιό, σκηνοθέτη, θεατρικό συγγραφέα

Ευανθία Στιβανάκη, καθηγήτρια θεατρολογίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, σκηνοθέτιδα

το Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Δήμου Μονεμβασίας ανακοινώνει τα βραβεία του Διαγωνισμού Πρωτοεμφανιζόμενου Θεατρικού Συγγραφέα 2023.

Από τα 41 έργα που υποβλήθηκαν, βραβεία απονέμονται ως εξής:

1ο Βραβείο: «ΟΥΛΤΡΑΜΑΡΙΝ», της Ζέττας (Γεωργίας) Μπαρμπαρέσσου

Το Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Δήμου Μονεμβασίας αναλαμβάνει το κόστος της έκδοσης και διανομής του έργου και της τριήμερης φιλοξενίας της συγγραφέα κατά τις ημέρες διεξαγωγής του 7ου Πανελλήνιου Φεστιβάλ, οπότε και θα γίνει η απονομή των βραβείων.

Σύμφωνα με το σκεπτικό της επιτροπής, πρόκειται για ένα θεατρικό έργο που αποτελεί σχόλιο-σπουδή πάνω στην ματαιότητα/ ευθραυστότητα της ανθρώπινης ύπαρξης και ταυτόχρονα ένα άρτιο παράδειγμα σύγχρονης θεματικής χωρίς σχηματοποιήσεις. Εμπνευσμένο από το αληθινό τραγικό ναυάγιο Express Samina το 2000, χωρίς μελοδραματισμούς, φιλοτεχνεί ένα ανθρώπινο ψηφιδωτό επιβατών οικείο και αναγνωρίσιμο. Παράλληλες, ανθρώπινες, σπαρακτικές ιστορίες πριν και μετά το ναυάγιο, καθώς οι συμπεριφορές και οι άνθρωποι δοκιμάζονται σε ακραίες, τραγικές συνθήκες. Σαφείς, ποικίλοι και ενδιαφέροντες χαρακτήρες, μεστή, σφιχτή δομή καταιγιστικός, καίριος λόγος, ταχεία εναλλαγή εικόνων, δραματικές συγκρούσεις. Παρότι δεν υπάρχει μία κεντρική ιστορία άλλα πέντε ταυτόχρονες, η μία αγγίζει και ενώνεται με την άλλη με τρόπο πρωτότυπο. Με γραφή άμεση, συγκινητική, στήνει μία συγκλονιστική συνθήκη όπου ο επάνω κόσμος τέμνεται με τον κάτω. Η τελευταία σκηνή όπου βρίσκονται μαζί οι πνιγμένοι και οι διασωθέντες παραπέμπει στην τελευταία πράξη από τη μικρή μας πόλη τού Thornton Wilder, ωστόσο διατηρεί μία αξιόλογη πρωτοτυπία καθώς και εκφραστική ισορροπία ώστε να αποδίδονται σε αυτό το σύντομης έκτασης έργο ολοκληρωμένα γεγονότα και ισχυρά συναισθήματα.

2ο Βραβείο: «ΚΛΕΦΤΗΣ», του Γιάννη Σεντελέ

Στον συγγραφέα θα προσφερθεί τριήμερη φιλοξενία στο πλαίσιο του 7ου Πανελλήνιου Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Δήμου Μονεμβασίας, οπότε και θα γίνει η απονομή των βραβείων.

Σύμφωνα με το σκεπτικό της επιτροπής, πρόκειται για έργο γραμμένο με έμπνευση, μεράκι, μόχθο. Εξαιρετική, ιστορική δουλειά, παρουσιασμένη ως πανόραμα – ορατόριο. Θα μπορούσε να γίνει λιμπρέτο όπερας με τη χρήση των Δημοτικών τραγουδιών που ενσωματώνει. Έχει επίσης σαφείς αναφορές και στο θέατρο σκιών. Η τελική σκηνή, όπου πέφτει ο μπερντές και εμφανίζονται ο Καραγκιοζοπαίχτης και οι βοηθοί του με φουστανέλλες ως ο Κατσαντώνης και τα παλικάρια του, είναι φόρος τιμής στο Λαϊκό Θέατρο του Καραγκιόζη και στην γνωστή παράσταση «Ο ήρως Κατσαντώνης». Οι βασικοί χαρακτήρες είναι ολοκληρωμένοι και η γλώσσα καλοδουλεμένη. Καλές οι ενδυματολογικές και σκηνογραφικές οδηγίες, που, χωρίς να στερούν το έργο από τη γεύση του «παλιού» που το διαποτίζει, εκσυγχρονίζουν τους όρους παράστασής του και αποτρέπουν τον κίνδυνο ολίσθησης στη γραφικότητα και στο φολκλόρ.

3ο Βραβείο: «Ο Μίμης ο Πατούσας», της Λέττας Βασιλείου

Στη συγγραφέα θα προσφερθεί τριήμερη φιλοξενία στο πλαίσιο του 7ου Πανελλήνιου Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Δήμου Μονεμβασίας, οπότε και θα γίνει η απονομή των βραβείων.

Το σκεπτικό της επιτροπής: Ο Μίμης ο Πατούσας είναι ένα άχαρο μυρμήγκι με μεγάλες πατούσες αλλά καλή και γενναία καρδιά, αν και προβληματική κίνηση και έκφραση. Ωστόσο, από την κοινωνική χλεύη φτάνει στην καταξίωση, λόγω του χαρακτήρα και των χαρισμάτων του. Ευφρόσυνο παιδικό έργο – παραβολή για την αποδοχή της διαφορετικότητας και τον «εμφανισιακό ρατσισμό». Με πιθανές επιρροές από τον Πατούχα του Κονδυλάκη, ευφάνταστους στίχους και τραγούδια, γάργαρο λόγο, αναγνωρίσιμους, χαριτωμένους ήρωες, συνθέτει έναν κόσμο ζωντανό και ιλαρό, επιλέγοντας τη φωτεινή πλευρά για να περάσει τα μηνύματά του. Η γιορτινή του διάθεση, το ευφυές χιούμορ και η φαντασία του λειτουργούν υποδειγματικά στο είδος του. Διαθέτει ωραίο, επεξεργασμένο λόγο, ρευστό και με μουσικότητα, ενώ αξιοποιεί ευρηματικά τα συμπεριφορικά γνωρίσματα των εντόμων και στήνει όμορφες σκηνικές εικόνες.

Τέλος, η επιτροπή απονέμει, εκτιμώντας ότι διαθέτουν αξιόλογα δραματουργικά στοιχεία, Επαίνους στα εξής έργα:

«Heliconia Rostrata (Το ψεύτικο πουλί του Παραδείσου)», του Λεωνίδα Βουρδονικόλα

Το σκεπτικό της επιτροπής: Ενδιαφέρουσα ιστορία, έντιμη προσπάθεια με καλές στιγμές και ανάπτυξη χαρακτήρων και σχέσεων. Άρτιο στη δομή του, στους χαρακτήρες και στη δραματουργική του εξέλιξη. Ατμοσφαιρικό, διαθέτει ωραία δομή με ένα «μπεργκμανικό»-«στριντμπεργκικό» τρίγωνο, χωρίς όμως εκρήξεις τραγικού ή τρέλας, παραδομένο στις μυρωδιές ενός γοητευτικού σκηνικά τόπου, ενός ιδιωτικού Κήπου της Εδέμ, με άρωμα ονείρου, που θυμίζει Τένεσι Ουΐλιαμς. Ο ερωτισμός του προκύπτει υπόκωφα, χωρίς δραματικές υπερβολές, μέσα από την μελαγχολία των ηρώων που σκιαγραφούνται με αδρές αλλά ευδιάκριτες γραμμές, χωρίς εντάσεις και συγκρούσεις. Η απλότητα της ρομαντικής ιστορίας του είναι η δύναμή του. Ο εξεζητημένος διάλογος με πνευματικές και οικολογικές προεκτάσεις τού στερεί αμεσότητα αλλά το εμπλουτίζει σε χάρη, στηρίζοντάς το σε ένα υπερβατικό υπόβαθρο. Η πλοκή του ακολουθεί μια τελετουργική, υπερβατική πορεία, ενώ η τελική «συναισθηματική» του ανατροπή κλείνει συγκινητιά και με ευγένεια το θέμα του: Χους ει και εις χουν απελεύσει.

«ΝΥΧΤΕΡΙΝΕΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ», της Ευθυμίας Παρούση

Το σκεπτικό της επιτροπής: Πνευματώδης, φιλοσοφική σάτιρα με «γουντιαλενικούς» διαλόγους και ήρωες που μπερδεύονται ευφάνταστα ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα: Μια κοινή ιστορία απιστίας, που θα μπορούσε να περιοριστεί στο ειδολογικό πεδίο του μελοδράματος, της σαπουνόπερας ή της φαρσοκωμωδίας μετατρέπεται εδώ σε ένα έξοχο σχόλιο πάνω στα όρια της ανθρώπινης ύπαρξης, της αγάπης, του θανάτου. Κινείται ευέλικτα και περίτεχνα στις μεταφυσικές του ατραπούς, δημιουργώντας αλλόκοτες συνθήκες και διακυβεύματα, που ισορροπούν ως ιλαροτραγωδία: Ο Θεός, ο Δικηγόρος του Διαβόλου, ο Νίτσε, η Λου-Αντρέας Σαλομέ, ένας νεαρός Άγγελος και μία τρελή/σοφή ζωγράφος εμπλέκονται σε φιλοσοφικές τοποθετήσεις, θεολογικές απορίες, ψυχαναλυτικές αναιρέσεις. Ένα παιχνίδι ίσως βλάσφημο, όπου ο χωροχρόνος αλλά και οι ζωντανοί με τους αποθανόντες συναντιούνται σε μία παράδοξη συνθήκη αλλεπάλληλων ανατροπών και ιδιάζουσας, γοητευτικής θεατρικής ατμόσφαιρας.

«Vixere», του Κοντολέοντα Δομίνικου (Νικόλαου-Δημήτριου)

Το σκεπτικό της επιτροπής: Καλογραμμένο, με ωραίο διάλογο, δομή, ατμόσφαιρα. Χτίζει εξαιρετικά τη συνθήκη της αβεβαιότητας, την αμφιβολία και μία αόριστη «ανησυχία» του αναγνώστη, ότι κάτι «άλλο» συμβαίνει στην πραγματικότητα. Η ανατροπή του φινάλε έχει προοικονομηθεί από εμβόλιμες, εύγλωττες νύξεις. Γρήγορος, κοφτός, ελλειπτικός, ασθμαίνων διάλογος, που δημιουργεί μία αίσθηση «επείγοντος» και παρασύρει στον ρυθμό του τον –κειμενικό ή φυσικό- θεατή.

«ΝΟΡΘΟΝ ΚΑΙ ΧΑΡΡΥ (NORTHON & HARRY)», του Γιάννη Σιδέρη

Το σκεπτικό της επιτροπής: Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, στέρεη δραματουργικά δουλειά, με προφανείς μπεκετικούς τόπους, στους οποίους επιχειρεί να δώσει μία πιο στοχευμένη –και προφανέστερη- ανάπτυξη, περιορίζοντας κάπως το μπεκετικό χάος και εμβαθύνοντας πέρα από προφανείς διδακτισμούς. Από τον μη-τόπο και μη-χρόνο της ιστορίας προκύπτει μία αίσθηση επισφάλειας και μια ιδιάζουσα ατμόσφαιρα ονείρου. Οι ήρωες μετέχουν σε ένα στατικό, κυκλοτερές, υπαρκτικό στην πραγματικότητα ταξίδι με γραμμική αφήγηση και ασαφή προορισμό.