Ορίζοντας

Έκθεση ζωγραφικής

Αιμίλιος Γάσπαρης

Κιμωλία αρτ καφέ 

   Υπάρχουν μεγάλες σταθερές στη ζωή και στην τέχνη. Μια από τις πιο σημαντικές είναι το να κατανοείς αυτό που έχεις απέναντί σου. Αυτό γίνεται και η αφετηρία των πάντων. Για ένα ζωγράφο πρωταρχικό ρόλο έχει η αίσθηση που αποτελεί το σημείο σύνδεσης του εξωτερικού κόσμου με την ενδόμυχή μας πραγματικότητα. Ο χώρος που μας περιβάλλει, το τοπίο, ο ορίζοντας έχουν τη δύναμη να τροφοδοτούν τη σκέψη και να επηρεάζουν την οπτική των πραγμάτων. Αποτελούν την απαρχή μιας διαδικασίας που θα καταλήξει στην επέμβαση πάνω στο διάφορα υλικά τα οποία  χρησιμοποιεί ο κάθε καλλιτέχνης. Ορίζοντας λοιπόν την επίδραση του χώρου στον ψυχισμό και την γενικότερη υπόσταση του ατόμου θα έλεγα πως καταλαμβάνει μια κυρίαρχη θέση, μεταβιβάζεται εντός και παίρνει τη θέση της συνείδησης. Με την γονιμότητα της αίσθησης η υπέροχη αυτή πηγή αναζωογονεί την εσωτερική μας πραγματικότητα και οδηγεί σε υπέροχες συνθέσεις.

    Το τοπίο που περιλαμβάνει την πόλη του Ρεθύμνου  από τα δυτικά, από τον Κουμπέ και το στρατόπεδο μέχρι τους λόφους προς και γύρω από το Ατσιπόπουλο υπήρξε και είναι μια από τις μεγαλύτερες σταθερές και εξαιτίας της ομορφιάς και της δύναμης που εξέπεμπε αυτός ο χώρος και ακόμη εξαιτίας της απίστευτης αλλοίωσης και καταστροφής που έχει  υποστεί. Είτε από  ψηλά, από το Άγιο Πνεύμα και τη Μαδαρή, είτε από τις ταράτσες των σπιτιών, είτε από τ’ αμπέλια στην Τζιανανή, το Κάστρο και η πόλη και τα βουνά και οι λόφοι ήταν η καθημερινή επαφή και η οπτική απόλαυση. Ο ορίζοντας με την εκπληκτική ποικιλία και εναλλαγή δίδασκε και προσδιόριζε την απόσταση και την διάσταση σε σχέση με τη θάλασσα, σε σχέση με την ιστορία και την επαφή με το χρώμα και τις γραμμές. Είναι ο δικός μας ορίζοντας, είναι το ανοικτό δικό μας πεδίο δράσης, είναι αυτό που χωρίζει τον ουρανό από τη γη και που έχει το όνομα «Κρητικό Πέλαγος». Κι αν οι μύθοι, που καλά κρατούν, μας συντροφεύουν, ακούν και σ’ άλλα ονόματα, όπως Ψηλορείτης και είναι διαρκώς μπροστά και παντού. Ιερή υπήρξε η ωραιότητα αυτού του τοπίου και η πόλη υπέροχα συνταιριαγμένη ανάμεσα στον αρχαίο βράχο και στους λόφους και μέχρι τον Βρύσινα, ένα ακόμα  βουνό της ψυχής μας.

   Από τα πρώτα βήματα και σε μια εκπληκτική και αδιάλειπτη συνέχεια βλέποντας από ψηλά αυτό το κομμάτι της γης και αποκτώντας την πεποίθηση πως αυτό είναι θεία τύχη, φτάνεις στο επίπεδο, να ορίζει το τοπίο σα σύνολο την αντίληψη σου σε μια αρμονία αντιθέσεων. Να γίνεται ο ανοικτός ορίζοντας της ψυχής, να γίνεται η αναφορά σε κάθε οπτικό πεδίο, να γίνεται εν τέλει ένας πνευματικός  ορίζοντας. Θα μπορούσε να αποτελεί ένα και μοναδικό θέμα μιας ολόκληρης ζωής η πόλη του Ρεθύμνου και ειδικότερα η θέα της από τα δυτικά. Με τα συγκεκριμένα έργα που παρουσιάζονται στην έκθεση ζωγραφικής στο Κιμωλία καφέ εκφράζεται πρώτα αυτή η αγάπη για το συγκεκριμένο τοπίο και η θέση η τόσο σημαντική που κατέχει στη ζωή μου. Αποτελεί το δικό μου ορίζοντα, όπου κι αν βρίσκομαι και με ορίζει. Παρουσιάζεται  μια σειρά από έργα μεικτής τεχνικής σε ξύλο και σε χαρτί και επεξεργασμένες εκτυπώσεις από τη σειρά αυτή των έργων για την πόλη, για το τοπίο, με χρώματα έντονα και δυναμικά, ορίζοντας έτσι τη δική μου πρόταση και την επίδραση που έχω δεχτεί  από τον τόπο αυτό.