Μια τρυφερή κωμωδία με ουσία!

«Πράγα» του Javier de Dios (Χαβιέρ δε Διός) 

Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ 

Σκηνοθεσία - Δραματουργική επεξεργασία: Θέμης Θεοχάρογλου

Φουαγιέ Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών 

Για λίγες μόνο παραστάσεις 

 «Ελάχιστοι τολμούν να δούν, αν και πολλοί κοιτάζουν» 

 Το γέλιο, η συγκίνηση και οι μεγαλύτερες αλήθειες που «κρύβουν» οι ανθρώπινες σχέσεις… πρωταγωνιστούν στη νέα παραγωγή του ΚΘΒΕ «Πράγα» του Javier de Dios (Χαβιέρ δε Διός), που έκανε πρεμιέρα στις 25 Νοεμβρίου στο Φουαγιέ της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, σε μετάφραση Μαρίας Χατζηεμμανουήλ και σκηνοθεσία - δραματουργική επεξεργασία Θέμη Θεοχάρογλου. 

Μια τρυφερή κωμωδία αποκαλύψεων για τη γονεϊκότητα, τις μνήμες, τη συντροφικότητα, τον χρόνο που αφήνει τα σημάδια του, τη μοναξιά, το φως και τα σκοτάδια που μας συντροφεύουν. 

Οι διαχρονικοί προβληματισμοί που απασχολούν όλα τα ζευγάρια, στο πέρασμα του χρόνου, ανεξαρτήτου φύλου, ηλικίας και ιδιοσυγκρασίας είναι δοσμένοι αριστοτεχνικά με ένα χιούμορ που προκαλεί αυθόρμητο γέλιο αλλά και συγκίνηση. Οι θεατές λίγο πριν μπουν στο φουαγιέ, όπου παρουσιάζεται το έργο, αντιλαμβάνονται την ατμόσφαιρα καθώς η είσοδος του θεάτρου είναι κατάλληλα διαμορφωμένη και αποτελεί προπομπό του πρωτότυπου και εντυπωσιακού σκηνικού. 

«Σημασία έχει να αγαπάς»… 

Την Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου, ο συγγραφέας του έργου Javier de Dios (Χαβιέρ δε Διός) θα βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη. Μετά το τέλος της παράστασης «Πράγα» θα ακολουθήσει συζήτηση με τον συγγραφέα (Χαβιέρ δε Διός), τον σκηνοθέτη (Θέμη Θεοχάρογλου) και τη μεταφράστρια του έργου (Μαρία Χατζηεμμανουήλ). 

Λίγα λόγια για το έργο 

Ο Μπένι και ο Χάρης, ένα ζευγάρι που διανύει ήδη τα δεκαπέντε χρόνια σχέσης, ετοιμάζουν ένα δείπνο για να υποδεχτούν τη Σουζάνα, την αγαπημένη τους φίλη από το παρελθόν, που επέστρεψε στη Μαδρίτη μετά από καιρό. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής της, ξετυλίγονται μνήμες, εκφράζονται, επιθυμίες, αποκαλύπτονται αλήθειες και μυστικά, που κλονίζουν τις σχέσεις των τριών φίλων. Με αφορμή τη διαφωνία των δύο αντρών γύρω από το θέμα της υιοθεσίας ενός παιδιού -μία απόφαση που τους φέρνει αντιμέτωπους με την υπαρξιακή ανάγκη για συνέχεια, την ανάληψη ευθυνών, τον φόβο της μετάβασης σε μια διαφορετική καθημερινότητα, το πέρασμα στη συνθήκη της γονεϊκότητας- ο συγγραφέας αναδεικνύει σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα, όπως φωτίζονται μέσα από τις διαπροσωπικές σχέσεις και τα σημερινά αδιέξοδα.

Ο Χαβιέρ δε Διός (Javier de Dios) θέτει ερωτήματα γύρω από τους αναγκαίους συμβιβασμούς μέσα στις σχέσεις που διαρκούν αλλά και γύρω από τις δυνατότητες κατανόησης του εαυτού και του άλλου μέσα από τα μεταβατικά στάδια ενηλικίωσης, στο πέρασμα προς την ωριμότητα. Οι τρεις φίλοι αναμετρώνται με τον εαυτό τους, με τον χρόνο, με τις σταθερές της ζωής τους, δοκιμάζουν τα όρια της σχέσης τους και της αγάπης τους, προσπαθούν να κατανοήσουν τους άλλους, να ρίξουν τις άμυνές τους και να υπερασπιστούν τις επιλογές που θα διαμορφώσουν το μέλλον τους. Η γλώσσα τους κουβαλάει αλήθειες, πληγώνει, τραυματίζει. Πώς αντιδρούν οι χαρακτήρες στις αλήθειες αυτές; Αμύνονται, δραπετεύουν ή επιμένουν και επαναδιαπραγματεύονται τη ζωή και τα όριά τους; 

Η «Πράγα» ανέβηκε για πρώτη φορά το 2013 στη Μαδρίτη. Οι ολοκληρωμένοι χαρακτήρες, η δυνατή πλοκή του έργου, ο τρόπος που το χιούμορ και η ελαφρότητα συνδυάζονται με την πιο πικρή πλευρά της ζωής, δημιουργούν ένα κείμενο ευχάριστο και τολμηρό που υπενθυμίζει την κρυστάλλινη ευθραυστότητα αλλά και ανθεκτικότητα των ανθρώπινων σχέσεων και ψυχισμών. Την ισορροπία ανάμεσα σε ό,τι αντιστέκεται στον χρόνο και σε εκείνο που η ίδια η ζωή δεν αφήνει αναλλοίωτο. 

Καλλιτεχνικό σημείωμα 

«Πότε πήγαμε στην Πράγα; Θυμάσαι;» 

Ο Μπένι και ο Χάρης είναι ένα ζευγάρι που μετρά δεκαπέντε χρόνια κοινής πορείας. Μια πορεία που τώρα έχει αρχίσει να κάνει «νερά» και να χάνονται οι ισορροπίες, μιας και τα «θέλω» τους παίρνουν χωριστούς δρόμους. Ο Μπένι θέλει να αποκτήσει ένα παιδί κάτι που ο Χάρης αποφεύγει ακόμη και να το συζητήσει. Ενώ από την άλλη ο Χάρης θα ήταν ικανοποιημένος και θα ένιωθε ολοκληρωμένος αν ο Μπένι δεχόταν απλώς να τον παντρευτεί και να συνεχίσουν την κοινή τους ζωή ως το δυναμικό «ντουέτο» που ήταν πάντα. 

Η ιστορία μας διαδραματίζεται σε ένα διαμέρισμα στη Θεσσαλονίκη, μέσα σε μια νύχτα. Οι δυο τους ετοιμάζονται να υποδεχτούν μια πολύ καλή τους φίλη, τη Σουζάνα, για ένα δείπνο που ίσως και να τους αλλάξει όλη τους τη ζωή. Μια βραδιά γεμάτη αποκαλύψεις, όνειρα, εφιάλτες, μοναξιά, συντροφικότητα, κρυφά σχέδια για το μέλλον και «ένοχα» μυστικά του παρελθόντος. Τρεις άνθρωποι «μόνοι-μαζί» που προσπαθούν να επαναδιαπραγματευθούν τις ζωές τους καθώς και όρους όπως η αγάπη, η φιλία, η γονεϊκότητα, το «τότε» και το «τώρα». 

Σκηνικός χώρος και πλατεία ενώνονται σε μια εικαστική συμμετοχική εγκατάσταση αποτελούμενη από διαφορετικές καρέκλες που η κάθε μια φέρει μια διαφορετική ταυτότητα, μνήμη και σωματικότητα. Τα φιλοξενούμενα άτομα προσκαλούνται να αφήσουν τα παλτό τους σε stand ρούχων, έτσι ώστε τα καθημερινά προσωπικά τους στοιχεία συμμετέχουν με έναν ιδιότυπο τρόπο στο συνολικό εγχείρημα. Σφαιρική-περιμετρική όραση 360 μοιρών. Αφήνοντας τον χώρο να μιλήσει με αυτονομία και εμπνεόμενα από την ημικυκλική του μορφή, φέρνουμε στο φως όλες τις πλευρές του. Εδώ σκοτεινά σημεία δεν υπάρχουν, όλα είναι συμπεριληπτικά. Ένας από τους στόχους της εικαστικής εγκατάστασης είναι η βιωσιμότητα και η DIY πρακτικές μέσω της ανακύκλωσης και της αξιοποίησης των ήδη υπαρχόντων υλικών του Κρατικού Θέατρου. Μια ιδιότυπη συνεργασία είναι αυτή με τον δημιουργό Άγγελο Μέντη και η χρήση ενός συγκεκριμένου αριθμού (7) σκηνικών κατασκευών του, οι οποίες μετατράπηκαν σε μια άλλη μορφή και επεξεργάστηκαν καλλιτεχνικά. 

«Δεύτερη έκπληξη του έρωτα» του Μαριβώ (2021). Φυτά από διαφορετικά σημεία της πόλης αναδεικνύουν την περμακουλτούρα με τελική ευχή, μετά την ολοκλήρωση του πρότζεκτ τα φυτά να γίνουν κομμάτι φροντίδας του κτιρίου και των ατόμων που δραστηριοποιούνται στον Οργανισμό. Η εικαστική εγκατάσταση είναι συμπεριληπτική και επιθυμεί να αναπτύξει ετερόκλητους διαλόγους με τα άτομα το χώρο και το κτίριο. 

Τι όμως είναι η Πράγα γι’ αυτούς τους ανθρώπους; Η Πράγα συμβολίζει το ιδανικό, το απόλυτο, τον έρωτα στα καλύτερα του... το κάθε πέρσι και καλύτερα! Συμβολίζει την εποχή που ανακάλυπτες τον έρωτα με την ίδια όρεξη και τον ενθουσιασμό που είχες να ανακαλύψεις μια νέα πόλη, μια νέα χώρα, έναν άλλο πολιτισμό. Να βγεις από το σπίτι σου, από τη μικρή προστατευμένη σου φωλιά, και να γνωρίσεις το κάτι καινούργιο, το κάτι διαφορετικό. Αυτό το διαφορετικό που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι «ζεις» και όχι ότι απλώς υπάρχεις. Αυτό το ιδανικό που σε κάνει να θες να «δεις» σε βάθος και όχι απλώς να «κοιτάξεις». 

Το έργο αναμετράται με διάφορα ζητήματα στο φάσμα της ανθρώπινης ύπαρξης, τη σπουδαιότητα του «τώρα» και τη νοσταλγία του «τότε». Το «αύριο» φαντάζει ουτοπικό δίχως την ύπαρξη του «τώρα» και το «τώρα» φαίνεται λίγο μπροστά στη μεγαλοπρέπεια του «τότε». Η ομόφυλη καθώς και η μονογονεϊκή τεκνοποίηση και τεκνοθεσία είναι ένα βασικό ζήτημα που έρχεται να υπογραμμίσει το αίσθημα της μοναξιάς αλλά και τη δυσκολία στην επικοινωνία των χαρακτήρων. Πόσο σημαντικό είναι τελικά να έχεις κάτι σπουδαίο να αναπολείς, προκειμένου να βρεις τη δύναμη να προχωρήσεις μπροστά; 

Και στο βάθος ένα ραδιόφωνο που φέρνει τον έξω κόσμο μέσα. Ένα ραδιόφωνο με ιστορίες της πόλης που σε κάνουν να πιστεύεις πως τελικά δεν είσαι μόνο... Είμαστε όλα μόν@... 

Συντελεστές

Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ 

Σκηνοθεσία -Δραματουργική επεξεργασία: Θέμης Θεοχάρογλου

Εικαστική εγκατάσταση- Σχεδιασμός κοστουμιών: Νεφέλη Μυρτίδη

Μουσική: Σπύρος Παρασκευάκος

Φωτισμοί: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη

Βοηθός Σκηνοθέτη: Σίσσυ Θεοφίλου

Βοηθός Σκηνογράφου -ενδυματολόγου: Σόνια - Μαρία Καϊτατζή

Οργάνωση Παραγωγής: Φιλοθέη Ελευθεριάδου

Παίζουν οι ηθοποιοί: Λουκία Βασιλείου (Σουζάνα), Χρήστος Μαστρογιαννίδης (Χάρης), Γιάννης Τομάζος (Μπένι) 

Με το πρόγραμμα της παράστασης κυκλοφορεί ολόκληρο το έργο του Χαβιέρ δε Διός σε μετάφραση Μαρίας Χατζηεμμανουήλ.