«Στην κόχη της μοίρας» είναι ο τίτλος του πρώτου μυθιστορήματος σας, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αρμός. Πρόκειται για μια συναρπαστική ιστορία με συνεχή ροή και ανατροπές. Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης της συγκεκριμένης ιστορίας;  

Σας ευχαριστώ πολύ για τον πολύτιμο χρόνο που διαθέσατε στην διεισδυτική ανάγνωση του μυθιστορήματός μου και τη  συγκινητική σας κριτική. 

Θεωρώ πως η πηγή έμπνευσης της συγκεκριμένης ιστορίας  αναβλύζει από  τα παιδικά μου χρόνια. Γεννήθηκα σε μια εποχή που οι αξίες και οι αρχές της οικογένειας έπαιζαν πρωταρχικό ρόλο και καθόριζαν την μοίρα των παιδιών της. Η ζωή ήταν αγκιστρωμένη στα «πρέπει» που αναστέλλουν και ποδοπατούν τα  «θέλω».  Η αξιοπρέπεια, ο σεβασμός, η σεμνότητα των κοριτσιών, η υπακοή, ήταν η μεγαλύτερη προίκα τους. Αυτά όλα είχαν αγγίξει κάθε κύτταρο του κορμιού μου και είχαν γίνει ένα με την ύπαρξή μου. Τα σεβόμουν και τα σέβομαι και τα μετέδωσα στα παιδιά  μου. Η ευγνωμοσύνη και ο σεβασμός στους γονείς μου έχουν ασύλληπτη αξία. Η μόρφωση των κοριτσιών όμως, τουλάχιστον μέχρι εκείνη την εποχή, ήταν δευτερευούσης σημασίας. Χρειάστηκε λοιπόν να παλέψω για να πάω στο γυμνάσιο και να συνεχίσω ανώτερες σπουδές. Αυτό το όνειρο δεν ήθελα να μου το ανακόψει κανείς. Προέρχομαι από πολύτεκνη αγροτική οικογένεια,(εφτά αδέρφια) και το οικονομικό ήταν σοβαρός  ανασταλτικός παράγοντας. Ο πατέρας μου επέμενε να σπουδάσουν  μόνο τα αγόρια. Ήμουν η μεγαλύτερη από τις τρεις αδερφές μου. Δυσκολεύτηκα, αλλά τα κατάφερα κι άνοιξα το δρόμο της μάθησης για όλες μας. Πηγή έμπνευσης όμως είναι και το επάγγελμά μου. Η ηρωίδα μου είναι δασκάλα. Οπότε εύκολα μπορούσα να μπω στην ψυχοσύνθεσή της και να δώσω πνοή στη φαντασία μου. Να εμπνέει  και να εμπνέεται. Να αγωνίζεται και να  υπερασπίζεται τα όνειρα και τους  στόχους της, φαινομενικά υποταγμένη, αλλά μέσα της ελεύθερη και ανυπόταχτη. 

Επίσης από τα μέρη που έζησα  αναβλύζει πλούσια πηγή  εμπειριών και μαζί με τον αέναο αγώνα των ηρώων μου, έγιναν μέσα μου ποτάμι  που ξεχείλισε. Έτσι   δεν μπόρεσε  κανένα φράγμα να εγκλωβίσει  τη φαντασία μου, ούτε να μείνει ανεκπλήρωτος πόθος.  

Τι σημαίνει γράφω για σας;  

Η λέξη «γράφω» για μένα είναι ολοκλήρωση, πληρότητα. Νιώθω υπερβολικά  όμορφα, γαλήνια, όταν  βρω χρόνο για να γράψω. Αρχικά το γράψιμο ήταν κατάθεση ψυχής, συναισθημάτων, εντυπώσεων, η κατακλείδα μιας στιγμής που αρνητικά ή θετικά με επηρέασε. Ένα σημειωματάριο και ένα στυλό ήταν τα πρώτο εφόδια  μου στα ταξίδια. Τώρα «γράφω» σημαίνει ξεφεύγω από τον πραγματικό κόσμο και  έρχομαι σ’ ένα κόσμο φτιαχτό, ενεργοποιώντας όλες μου τις  αισθήσεις, τις μνήμες, τα όνειρα, τις παγιδευμένες ιδέες, τις σκέψεις,  προβληματισμούς   και στοχασμούς, για να δημιουργήσω ένα δικό μου κόσμο με  μαγικά  κλειδιά τις  λέξεις, τις φράσεις και τους χαρακτήρες των ηρώων που θα χτίσουν την πλοκή. Με σκοπό  να τον παραδώσω στον πραγματικό κόσμο, έχοντας  ως αντικλείδι τη δική του διεισδυτική ματιά.    

Ποιος ή ποιοι συγγραφείς σας επηρέασαν;   

Ο συγγραφέας που με επηρέασε βαθιά και μάγεψε την ψυχή μου από τα φοιτητικά μου χρόνια είναι ο Νίκος Καζαντζάκης. Είναι ο συγγραφέας της καρδιάς μου. Όσες φορές κι αν διαβάσω μια παράγραφο δεν τη χορταίνω. Σε κάθε ανάγνωση ανακαλύπτω ένα καινούριο στοχασμό. Το λεξιλόγιό του είναι  μοναδικό, συναρπαστικό, καθηλωτικό. Όλα του τα έργα  ένας ατελείωτος στοχασμός, που προβληματίζει και μαγεύει τον αναγνώστη. Ήταν αγέρωχος, ανήσυχος και λεύτερος στοχαστής. Ήξερε να πλέκει  το συνειδητό με το ασυνείδητο. Προσπάθησε να διώξει το φόβο από τον άνθρωπο και να του ριζώσει την ευθύνη. Συνήθιζε να λέει πως ο άνθρωπος, όταν απεκδυθεί από τις εξαρτήσεις και το φόβο, θα αντικρίσει  «από ένα κλαράκι την άκρη του σύμπαντος».  

Διάβασα στο βιογραφικό σας πως ασχολείστε με την ποίηση, όπως επίσης με τη συγγραφή διηγημάτων, στα οποία μάλιστα έχετε πάρει διακρίσεις. Το παρόν βιβλίο σας είναι μυθιστόρημα ένα διαφορετικό είδος. Γέρνει η ζυγαριά προς κάποια μεριά, αγαπάτε λίγο περισσότερο κάποιο είδος και ποιο είναι αυτό;  

Η ποίηση είναι το πρώτο είδος που με μάγεψε. Ένιωσα πως μόνο με την ποίηση μπορείς ελεύθερα και ανυπόταχτα να εκφράσεις τα πιο δυνατά  συναισθήματα της στιγμής με τις πιο λεύτερες και γλυκόλαλες  λέξεις που ξεπηδάνε από μέσα σου. Δεν θέλω  να με εγκαταλείψει ποτέ. 

Η  συγγραφή ενός διηγήματος είναι επίσης πολύ ενδιαφέρουσα. Αλλά το καλό διήγημα έχει μέτρα και σταθμά. Πριν ξεκινήσεις οφείλεις να γνωρίζεις πολύ καλά το θέμα. Να το αγγίξεις κατευθείαν με μία δυνατή πλοκή. Είναι πολύ περιεκτικό, σφιχτοδεμένο, στενεύει την απλωσιά της φαντασίας σε συγκεκριμένο χώρο. Αυτό το φέρνει νομίζω δεύτερο στις προτιμήσεις μου. 

Θα αφήσω τη ζυγαριά να γείρει στο μυθιστόρημα. Άλλωστε ήταν ο πρώτος ανεκπλήρωτος, μεγάλος μου πόθος. Γράφοντας αυτό το μυθιστόρημα ένιωσα ελεύθερη την ψυχή να ανασκαλίζει μνήμες και να δίνει φτερά στην φαντασία. Ένιωσα να γιγαντώνει η χαρά της δημιουργίας μιας ιστορίας, που θα αρπάξει τον αναγνώστη και θα τον κρατήσει σε εγρήγορση μέχρι την τελευταία λέξη. Το μολύβι απείθαρχο ρουφούσε τα συναισθήματά μου, δημιούργησε εξάρσεις και ύστερα με ποταμίσιο, καθάριο λόγο ξετύλιγε περίτεχνα την ιστορία. Η ανάγκη της δημιουργίας αντιφατικών χαρακτήρων που θα εξελίσσουν  την πλοκή  με ζωντανούς, πειστικούς  διαλόγους, οι περιγραφές με ακρίβεια και λεπτομέρεια για να περάσουν σαν κινηματογραφική ταινία από τον αναγνώστη και να τον ξεναγούν κάθε φορά,  η ανάδειξη αξιών, αρχών, ιδεών, πλούτισε με ευτυχία  την ζωή μου. Έφερε ολοκλήρωση και χαρά στα όνειρά μου. Λάτρεψα την ελευθερία του χώρου και του χρόνου, την πολυπλοκότητα, τους στοχασμούς και τα μηνύματα που μπορεί να δώσει ένα μυθιστόρημα και αφήνω τη ζυγαριά, με σεβασμό σε όλα τα είδη του λόγου, να γείρει σ’ αυτό.  

Το βιβλίο πραγματεύεται μια άλλη εποχή, ανοίγει και παρουσιάζει όλο το πλαίσιο μέσα στο οποίο έζησε το δικό μας παρελθόν, οι προηγούμενες γενιές. Για ποιους λόγους επιλέξατε η ιστορία σας να εξελιχτεί τη συγκεκριμένη εποχή;  

Είναι το πρώτο μου μυθιστόρημα. Ήθελα  να το στηρίξω σε γερά θεμέλια. Να γνωρίζω καλά τα μέρη όπου θα το ξεκινήσω, τη νοοτροπία,  τις συνήθειες, τον τρόπο της αντιμετώπισης γεγονότων και ανθρώπινων συμπεριφορών της εποχής, που μεγάλωσα. Η ιστορία όμως ξετυλίγεται σαν κουβάρι ως τις μέρες μας. Το παρελθόν είναι οι βάσεις της  ανθρώπινη πορείας. Δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε, γιατί τότε δε νομίζω πως μπορούμε χτίσουμε ένα σωστό παρόν για ένα καλύτερο αύριο. Μαραίνεται και το πιο και γερό όμορφο κλαδάκι όταν αποκοπεί ή αγνοήσει τις ρίζες του. Αυτό το παρελθόν για σας, αυτή η εποχή  είναι που με ενέπνευσε, που έδωσε παλμό στη φαντασία μου και γεννήθηκε το μεγάλο  όνειρο της συγγραφής μυθιστορήματος. Εκείνη μου έδωσε τα πρώτα ερεθίσματα. Κι εκείνη μου έμαθε να ονειρεύομαι ένα καλύτερο αύριο. Μάλιστα  σε κάποια σημεία έχω αναφερθεί σε παλαιότερη από μένα γενιά. Όπως αναφέρεται και στις ραγδαίες αλλαγές που σημειώθηκαν. Ακριβώς για να δείξω τον αέναο αγώνα που πρέπει να κάνουν οι νέοι κάθε εποχής, να ζουν  όμορφο παρόν, χτίζοντας παράλληλα  καλύτερο αύριο διδασκόμενοι από τα λάθη και τις αστοχίες  του παρελθόντος.  

Ένα από τα δυνατά στοιχεία του βιβλίου σας είναι η συναρπαστική πλοκή, η οποία, ταξιδεύει τον αναγνώστη σε εποχές που πιθανότατα δε γνωρίζει, τον μεταμορφώνει σε δέκτη πολύ ενδιαφερουσών πληροφοριών, μιας και στο βιβλίο γίνεται αναφορά σε ήθη, έθιμα, παραδόσεις. Ένα άλλο δυνατό στοιχείο είναι το χτίσιμο των χαρακτήρων. Ποιοι χαρακτήρες σε προβλημάτισαν ως αναφορά την πορεία στην πλοκή;  

Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά, σ’ ένα  συγγραφέα της ηλικίας μου στο δειλό ξεκίνημα της συγγραφής, να ακούσει από νέους ανθρώπους και μάλιστα με  πείρα στη συγγραφή, όπως εσείς, ότι το συνεπήρε το έργο και οι πληροφορίες που αποκόμισε από αυτό είναι σημαντικές. Χαίρομαι επίσης που θεωρείται δυνατό μου στοιχείο το χτίσιμο των χαρακτήρων. Είναι αλήθεια πως θεωρώ πολύ σημαντικό το κομμάτι αυτό σε μια ιστορία. Προσπάθησα να τους   δώσω πειστικότητα και αυθεντικότητα για να εξελίξουν την πλοκή και  με τη χρήση ζωντανών διαλόγων να ανασταίνονται και να αποκαλύπτονται. Οι χαρακτήρες λοιπόν που με δυσκόλεψαν περισσότερο ήταν όλοι εκείνοι που έφεραν ανεξέλεγκτα και πρωτοφανή εμπόδια στα όνειρα των δυο ηρώων μου. Ήθελα να δώσω σε όλους δυνατούς ρόλους να κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη ως το τέλος. Δυσκολεύτηκα λίγο στο μοίρασμα των ρόλων τους, ιδιαίτερα στα αδέρφια. Χωρίς να αρνιέμαι ότι δυστυχώς απεικονίζουν χαρακτήρες εκείνης  της εποχής, που χρειάστηκε αγώνας για να εκσυγχρονιστούν.  

Ο συγγραφέας έρχεται κοντά με τους ήρωές του, αισθάνεται,  «μιλά μαζί τους», «τους ρωτά». Κάποιες φορές τους αφήνει ελεύθερους στην πλοκή και κάποιες άλλες τους καθοδηγεί. Πώς λειτούργησε με εσάς το συγκεκριμένο βιβλίο; Συνήθως τους καθοδηγείτε ή τους αφήνετε να οδηγηθούν στη  «δική τους ζωή»;  

Αυτό το μυθιστόρημα είναι το πρώτο μου, όπως γνωρίζετε. Θα μου ήταν λοιπόν δύσκολο να τους αφήσω μόνους και ελεύθερους. Προσπάθησα να μπω στην ψυχοσύνθεσή τους και να λειτουργήσω σαν ανάσα τους πίσω από αυτούς, για να τους δώσω το ρόλο και τον διάλογο που θα παρασύρει τον αναγνώστη στις προθέσεις και στις πράξεις τους. Λειτούργησα σαν παντογνώστης και καθοδηγητής. Μέσα από τους στοχασμούς τους, φανερώνονται  ιδέες, αξίες και δίνονται μηνύματα.  

Κάποιες αποφάσεις που έλαβε η Μυρτώ δεν ήταν δικές της ούτε ήταν σύμφωνη. Παρόλα αυτά τις υιοθέτησε. Θεωρείτε πως είχε προσωπική ευθύνη γι’ αυτό;  

Είναι σίγουρο πως, όταν υιοθετούμε αποφάσεις αντίθετες με τα δικά μας θέλω, είναι λαθεμένες, βεβιασμένες και καθόλου διορατικές. Η Μυρτώ κάποιες φορές πήρε λαθεμένες, ανώριμες αποφάσεις. Εκεί έχει προσωπική ευθύνη. Σε κάποιες άλλες όμως μεταφέρεται η ευθύνη στο πνεύμα της εποχής. Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει λόγος. Η Μυρτώ είναι άνθρωπος και σαν άνθρωπος λαθεύει. Μέσα όμως από αυτό το λάθος αντρειεύει, ωριμάζει, ο χαρακτήρας της εξελίσσεται και ολοκληρώνεται. Αγωνίζεται και εναντιώνεται για τα «κακά» της εποχής. Γι’ αυτά τα «κακά», δε φέρνει προσωπική ευθύνη. Αναγκάζεται  να υποταχτεί  στα «πρέπει», της εποχής. Με αυτό τον τρόπο νομίζω η ηρωίδα μου καταφέρνει να δράσει στο παρελθόν και στο παρόν. Φαίνεται  να υποτάσσεται και να υπακούει στο πεπρωμένο της, αλλά μέσα της παραμένει ελεύθερη και ανυπόταχτη. Δίνει αγωνιστικό μήνυμα  για κάθε ωραίο, για κάθε στόχο. 

Το βιβλίο πραγματεύεται τη ζωή, μάλιστα μια ζωή-της Μυρτώς- η οποία, θα μπορούσε να έχει πολλές ομοιότητες με την πραγματικότητα. Μια ζωή που χάνει την απλότητα και το μεγαλείο της μέσα από τις ανθρώπινες σχέσεις, αλληλεπιδράσεις. Είναι τελικά τόσο δύσκολη η διαχείρισή τους;  

Η ομορφιά και το μεγαλείο της ζωής  είναι στην απλότητα που δημιουργεί ο ίδιος ο άνθρωπος μέσα στο κοντινό του, ανθρώπινο περιβάλλον . Αν η αλληλεπίδραση αυτή δε στηρίζεται στο σεβασμό, στην κατανόηση και στην εκτίμηση  της κάθε οντότητας, τότε η διαχείριση γίνεται εξαιρετικά δύσκολη. Δυστυχώς και στην πραγματικότητα πολλές ζωές καταστρέφονται, χάνουν την πίστη στον εαυτό τους και στα όνειρά τους από ανάρμοστες  και κακόβουλες συμπεριφορές εκείνων που  επιδιώκουν να είναι κτήμα τους οι ζωές άλλων. Εδώ χρειάζεται δυνατή άμυνα, ψυχική αντοχή, γνώση, διορατικότητα, αυτοπεποίθηση,  πειθώ, γνώση του  «πρέπει» και επιμονή του  «θέλω» για την απόλαυση υγιούς ζωής. Νομίζω πως και  στη εποχή μας υπάρχουν  άσχημες και επικίνδυνες  αλληλεπιδράσεις, που χρειάζεται προσοχή, γνώση και ωριμότητα  για τη σωστή διαχείριση τους.  

Όπως ήδη ανέφερα το βιβλίο περιέχει μια εξαιρετική περιγραφή μιας άλλης εποχής. Παρόλα  αυτά θεωρείτε πως αν και η δική μας απέχει πολλά χρόνια από εκείνη έχει ομοιότητες, όσο αφορά τη θέση της γυναίκας σε αρκετά σημεία ειδικά σε μικρότερες κοινωνίες, όπως αυτή που περιγράφετε;. Θεωρείτε πως ο δρόμος για την πλήρη ισότητα είναι μακρύς; 

Πράγματι έχουν γίνει πολλά βήματα τις τελευταίες δεκαετίες για α δικαιώματα της γυναίκας και την ισότητα των δύο φύλων σε πολλούς τομείς, αλλά ο δρόμος είναι αρκετά μακρύς ακόμα. Όσο αφορά τη θέση της γυναίκας σε μικρότερες, αλλά και μεγαλύτερες κοινωνίες μέσα στην οικογένεια, εξαρτάται από το πόσο οι άντρες έχουν μάθει από την παιδική τους ακόμη ηλικία να δείχνουν στη γυναίκα, σεβασμό, εκτίμηση, αναγνώριση και να συμμετέχουν από κοινού σε όλα  και να συναποφασίζουν για όλα. 

Όσο αφορά την ισότητα της στην κοινωνία, στον πολιτικό, επιστημονικό, εργασιακό, κοινωνικό τομέα, μπορεί  κάποιες γυναίκες να έχουν ανέβει στο ψηλότερο σκαλί  της κοινωνίας(Πρόεδρος Δημοκρατίας κ. Σακελλαροπούλου), όμως η ισότητα δεν έχει ολοκληρωθεί. Π.Χ. αν για την ίδια θέση υποψήφιοι είναι κι άντρας και γυναίκα θα προτιμηθεί ο άντρας. Θα εκτιμηθεί η αξία της, αλλά η ζυγαριά θα γείρει στον άντρα. Νομίζω πως η ισότητα θα έρθει, όταν κατανοηθεί η διαφορετικότητα των δυο φύλων μόνο  ως  προς τη σωματική  διάπλαση  και γίνει αποδεκτό πως  κατά τα άλλα  είναι   «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση».  

Η ζωή της Μυρτώς, η οποία σαφώς είναι δικαιολογημένη στα  πλαίσια της εποχής στο κομμάτι της παράδοσης στο πεπρωμένο, στη μοίρα και τη διατήρηση της θέσης σ’ ένα  γάμο δίχως έρωτα, πάθος και ενδιαφέρον τουλάχιστον στην αρχή με τη ζωή πολλών γυναικών της εποχής μας. Γυναίκες που έχουν τα προσόντα της Μυρτώς ίσως και περισσότερα, δουλειά, οικονομική ανεξαρτησία δίχως υποχρεώσεις, όσο αφορά την ανατροφή των παιδιών, παρόλα αυτά μένουν, επιλέγουν μια συμβατική ζωή, μια παραδομένη και έναν έρωτα που τις περισσότερες φορές είναι μονοδιάστατος στο ζευγάρι και ίσως μετατρέπει σε συμπάθεια στο μέλλον. Τι είδος αποτέλεσμα θεωρείτε πως είναι το γεγονός;  

Είναι γεγονός αυτό που λέτε και είναι άδικο, αφού κάθε άνθρωπος γυναίκα ή άνδρας έχει δικαίωμα να  νιώσει και να ζήσει τη ζωή με όλες τις αισθήσεις του και την ευλογία της ευτυχίας, χωρίς κανένας να του το στερεί. Θεωρώ πως κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Αντιλαμβάνεται τη ζωή διαφορετικά και εξαρτάται κατά πολύ από τα βιώματα της παιδικής του ηλικίας. Τι εμπειρίες είχε  και πώς τις  εισέπραξε. Επίσης  ποιο ρόλο έχει επιλέξει να παίξει στη ζωή του. Συνήθως η επιλογή του ρόλου εξαρτάται από τα βιώματα της παιδικής ηλικίας. Μπορεί να έχει επιλέξει να δίνει αγάπη, ακόμη και χωρίς ανταπόδοση.  Μπορεί να έχει συναισθηματικές ανασφάλειες και φοβάται το επόμενο βήμα. Η συμβατική λύση μπορεί να έχει να κάνει με τα παιδιά. Να μην μπορούν να χειριστούν τον τρόπο αντιμετώπισής τους. Ακόμη και ο ψεύτικος κοινωνικός κόσμος που έχουν δημιουργήσει γύρω τους ως ζευγάρι, η ψεύτικη εικόνα που έχουν δώσει προς τα έξω για τη σχέση τους. Άλλωστε με τα χρόνια ο έρωτας, το πάθος, μεταλλάσσονται σε αγάπη, σεβασμό, εκτίμηση, συνήθεια και γίνονται ένα οι ψυχές και οι ζωές τους στις σωστές σχέσεις.  

Μέσα σε όλα ο έρωτας στο βιβλίο σας παρουσιάζεται στην πιο αγνή του μορφή. Ο έρωτας που συνήθως παίζει άσχημα παιχνίδια, σημαδεύει και τρυπά την μια από τις δύο καρδιές, εδώ παίζει τίμια. Παρόλα αυτά  ταλαιπωρήθηκε, βρήκε εμπόδια, υπονομεύτηκε, βρήκε τοίχους ψηλούς. Εκείνος όμως όπως πάντα βρίσκει το δρόμο, αρκεί να υπάρξει χαραμάδα. Θεωρείτε πως δίχως ταλαιπωρία δε θα είχε γεύση; 

Στην  Κρήτη λέμε πως η ζωή χωρίς αγάπη κι έρωτα  δεν έχει νοστιμάδα. Αλλά αυτό είναι αποδεχτό σε όλες τις κοινωνίες των ανθρώπων. Ο έρωτας των ηρώων μου ταλαιπωρήθηκε από άλλους, όμως ήταν αληθινός, αγνός γι’ αυτό άντεξε στο χρόνο και στην απόσταση. Αν ήταν δίχως ταλαιπωρία δεν θα χρειαζόταν να  δοκιμάσουν τις αντοχές τους. 

Χωρίς ταλαιπωρίες με πυξίδα την αγάπη και τιμόνι   τον  αγνό αληθινό έρωτα, θα άνοιγαν πανιά   για την απόλυτη ευτυχία. Αλλά υπάρχει απόλυτη ευτυχία; Η ευτυχία είναι στιγμές. Ίσως τότε θα έγραφα άλλο  σενάριο αντί για «Στην κόχη της μοίρας», κάπως έτσι: «Στη θέα του Παραδείσου». Διαβάζοντας όμως τόση  ευτυχία  στην ιστορία τους, θα μας φαινόταν εξωπραγματική. Άλλωστε  ήρωας  δε γίνεσαι, όταν όλα σου είναι βολικά, αλλά, όταν αγωνίζεσαι, για όμορφα πράγματα. Θυμήθηκα μια μαντινάδα της πατρίδας μου. 

 «Κάνε τον έρωτα στιγμή. Και τη στιγμή ζωή σου
   Και την αγάπη σύντροφο στο νου και τσι ψυχής σου».  

Μοίρα, τύχη ή επιλογές; Τι καθορίζει τη ζωή μας;  

Μια ερώτηση που απασχολεί από αρχαιοτάτων χρόνων την ανθρωπότητα. Οι απόψεις διίστανται και το ερώτημα για πολλούς παραμένει αναπάντητο. «Αν έχεις τύχη διάβαινε και ριζικό περπάτει», λέει ο λαός. Ο Χριστιανισμός αποδίδει την έννοιά μοίρας και τύχης  στο «Θέλημα του Θεού, αλλά δίνει  ευθύνη στην ελεύθερη βούληση του ανθρώπου». Προσωπικά πιστεύω πως  όλα αυτά είναι συνάρτηση που καθορίζει τη ζωή μας. Δεν είναι δυνατόν να τα αφήνουμε όλα στην τύχη και να μας παρηγορεί σε κάθε αποτυχία πως έτσι ήταν γραφτό; Τότε δε θα κάναμε τίποτα κι όλα θα γίνονταν μόνα τους. Όμως χωρίς αγώνα τίποτα σε γίνεται. Ο Πίνδαρος λέει πως οι σκέψεις σου είναι ο αρχιτέκτονας του πεπρωμένου σου». Το θέμα είναι να κάνουμε σωστές επιλογές και αν κάπου η μοίρα παραμονεύει άσχημα, τουλάχιστον δεν θα φέρουμε όλη την ευθύνη. Οι  σωστές επιλογές φέρνουν και την καλή τύχη. Όπως λέει κι ο Davide O MC Kay  «Είμαι κυρίαρχος της μοίρας μου και ο καπετάνιος του πεπρωμένου μου». Θεωρώ πως αρκετές από τις επιλογές καθορίζουμε το πεπρωμένο μας.  

Ως αναγνώστρια ποιες είναι οι επιλογές σας; Με βάση ποια κριτήρια επιλέγετε ένα βιβλίο;  

Στο βιβλίο που θα πέσει στα χέρια μου, διαθέτω χρόνο πολύτιμο. Θέλω  λοιπόν να με συνεπάρει και να με ταξιδέψει. Με ενδιαφέρει η πλοκή, ο λόγος   ο μεστός και συγκροτημένος. Να με κάνει να  σκεφτώ και να προβληματιστώ. Μου αρέσει να δίνει πληροφορίες πολιτιστικές, γεωγραφικές, ιστορικές. Διαβάζω κάθε είδος λογοτεχνικού είδους, αρκεί να είναι καλογραμμένο και να έχει κάτι να μου δώσει. 

Τι ετοιμάζετε για το μέλλον;  

Ετοιμάζω δεύτερο  μυθιστόρημα με μεγάλη χαρά και διάθεση, ώστε να έχει παρέα το πρώτο. Είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα. Αρχίζει το ταξίδι του από την Κάλυμνο, με έντονα γεγονότα και δύσκολες καταστάσεις. Ανοίγει τα πανιά του για γαλήνια λιμάνια, αλλά ποιος ξέρει πάλι τι το περιμένει. Εξελίσσεται  σε δύο επίπεδα παρελθόν και παρόν. 

 _______________________________________________________________________________________________________ 

 Η Μαρία Καμηλάκη-Μανογιαννάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ρέθυμνο Κρήτης. Σπούδασε στη Ράλλειο Παιδαγωγική Ακαδημία Πειραιώς και αργότερα στο Παιδαγωγικό Τμήμα Αθηνών για εξομοίωση πτυχίου. Εργάστηκε ως δασκάλα σε σχολεία της Κρήτης, της Μακεδονίας και της Αθήνας. Από μικρή αγαπούσε το γράψιμο. Έχει γράψει ποιήματα και λογοτεχνικά έργα για μαθητικές παραστάσεις στα σχολεία που υπηρέτησε, αρκετά από τα οποία έχουν δημοσιευτεί σε σχολικά ή τοπικά περιοδικά. Το 2019 διακρίθηκε σε λογοτεχνικό διαγωνισμό διηγήματος.