ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΕΣ 

ΝΑΤΑΣΑ ΓΚΟΥΤΖΙΚΙΔΟΥ 

Της Μαρίας Ζαβιανέλη

Ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο της εφηβείας σου; 

Χμ… Με γυρνάς πολλά χρόνια πίσω.  Το πρώτο βιβλίο της εφηβείας μου ήταν το ‘Ταξίδι με τον Έσπερο’ του Άγγελου Τερζάκη. Ένα απόσπασμα υπήρχε σε κάποιο σχολικό βιβλίο και μου είχε κάνει τέτοιαν εντύπωση που ήθελα να το διαβάσω οπωσδήποτε. 

Αγαπημένος συγγραφέας και γιατί τον ξεχωρίζεις.  

Δίχως άλλο, Καζαντζάκης. Είναι λες και κάθε έργο του ξεδιπλώνει την ψυχή. 

Με ποια κριτήρια επιλέγεις ένα βιβλίο (θέμα, συγγραφέας, τίτλος); 

Νομίζω πως όλα παίζουν τον ρόλο τους. Ένας ελκυστικός τίτλος τραβά την προσοχή, το ίδιο κι ένα όμορφο εξώφυλλο. Από κει και πέρα, το θέμα είναι καθοριστικής σημασίας για την τελική επιλογή. 

Πέρα από τη Λογοτεχνία, ποια άλλη τέχνη θαυμάζεις; 

Λατρεύω τη μουσική. Με ταξιδεύει και μου δημιουργεί εικόνες, με οδηγεί σε κόσμους μυστικιστικούς και φανταστικούς. Αγαπώ, επίσης, τη ζωγραφική. Φυσικά, το πινέλο κι εγώ δεν συναντιόμαστε πουθενά… 

Θα ήθελες να δεις κάποιο δικό σου έργο στην μεγάλη οθόνη ή σε τηλεταινία ίσως;

Αν πω πως δεν θα το ήθελα, θα είναι ψέμα. Ωστόσο, δεν αποτελεί αυτοσκοπό, ούτε και είναι κάτι που με απασχολεί ιδιαίτερα. 

Ποια είναι τα μηνύματα που λαμβάνεις από την επαφή σου με τον κόσμο; Πχ. Τους αναγνώστες των βιβλίων σου; 

Τα μηνύματα αφορούν, όπως είναι λογικό, κάποιο από τα βιβλία μου, συνήθως εκείνο με το οποίο ταυτίστηκαν περισσότερο. Συχνά, μου γράφουν για κάποιο σημείο που τους ‘άγγιξε’ περισσότερο ή ζητούν πληροφορίες για το πότε θα κυκλοφορήσει το επόμενο. Όπως και να’ χει, η επικοινωνία μαζί τους μου δημιουργεί πολλά όμορφα συναισθήματα και μου δίνει τη δύναμη να συνεχίσω να γράφω. Δώρο ανεκτίμητο… 

Τι αγαπάς στους ανθρώπους και τι σε απωθεί;

Αγαπάω την ειλικρίνεια και με απωθεί το ψέμα και το ‘δήθεν’. Δεν μου αρέσουν οι άνθρωποι που είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που δείχνουν. 

Υπάρχει κάποιο βιβλίο που θα ήθελες να είχες γράψει; 

Μόνο ένα; Πολλά, αλλά ξεχωρίζω, λίγο περισσότερο, το ‘Ψάχνοντας για κοχύλια’, της Ρόζαμουντ Πίλτσερ. 

Τι σε εμπνέει; Ο έρωτας ; Η  φιλία; Ένας μύθος; Μια μικρή ιστορία που σου διηγήθηκε κάποιος;

Με εμπνέει ο ήχος της θάλασσας, η εικόνα της πόλης από ψηλά, μια νύχτα με φεγγάρι, το τραγούδι που ακούγεται δυνατά στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου μου, οι άνθρωποι γύρω μου, μια κουβέντα που άκουσα, ένας μύθος με τον οποίο μεγάλωσα, η ανατολή του ήλιου αλλά κα το ηλιοβασίλεμα. Οτιδήποτε μπορεί να γίνει αφορμή για μια ιστορία. Άλλωστε, η ίδια η ζωή είναι ένα παραμύθι. 

Αγαπημένος προορισμός; 

Η ιδιαίτερη πατρίδα μου (χωριά Διδυμοτείχου) και το υπέροχο νησί του ήλιου, η Ρόδος. 

Μια ευχή για το βιβλίο που τόσο πολύ αγαπάμε; Και τι πρέπει να κάνουν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί έτσι ώστε τα παιδιά να το αγαπήσουν και ν’ αρχίσουν από μικρά να διαβάζουν λογοτεχνία; 

Να είναι το μέσο που θα ταξιδεύει τις καρδιές των ανθρώπων στις εφτά θάλασσες του κόσμου κι ακόμα παραπέρα! Ο μόνος τρόπος να αγαπήσουν τα παιδιά τη Λογοτεχνία είναι η επαφή μαζί τους από μικρή ηλικία, κάτι που συνεπάγεται πως οι πρώτοι που πρέπει να διαβάζουμε είμαστε εμείς. Εμείς θα δώσουμε το παράδειγμα. Δυστυχώς, εμείς πάμε ανάποδα αλλά προσδοκούμε το θαύμα…

Βιογραφικό

H Nατάσα Γκουτζικίδου γεννήθηκε το 1980 στην Αθήνα, όπου κατοικεί με την οικογένειά της, και κατάγεται από το Διδυμότειχο Έβρου. Είναι απόφοιτη του τμήματος Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Σήμερα διατηρεί τη δική της επιχείρηση, ένα αναγνωστήριο για παιδιά Δημοτικού. Από μικρή αγαπούσε το διάβασμα , γι’ αυτό άλλωστε και η λογοτεχνία είναι αυτή που την κέρδισε. Από τις εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της «Το μυστικό των αλόγων», «Ο χορός της νύμφης», «Της φωτιάς και του έρωτα» και «Άγγελοι πολέμου ενώ έχει συμμετάσχει και στη συγγραφή του συλλογικού έργου «Οίκαδε», το οποίο έχει ταξιδιωτικό χαρακτήρα.  Έχει εκδόσει επίσης το παιδικό βιβλίο Γη, το σπίτι μας, με το ψευδώνυμο Ζωή Ρέμου. Πρόσφατα, κυκλοφόρησε το πέμπτο της μυθιστόρημα με τίτλο ‘Θυμήσου πόσα μου χάρισες’.