ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΕΣ

ANNA ΓΑΛΑΝΟΥ

Της Μαρίας Ζαβιανέλη

Πότε  ξεκίνησε το ταξίδι της δική σας  συγγραφικής  πορείας;

 Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω. Πολύ μικρή, οκτώ χρονών, έγραψα το πρώτο μου σκετσάκι το οποίο παίχτηκε από τους συμμαθητές μου στο τέλος της χρονιάς. Από τότε και μετά δεν σταμάτησα ποτέ να γράφω και έχω ασχοληθεί με πολλά είδη της λογοτεχνίας. Διήγημα, πεζογράφημα, παραμύθι, μυθιστόρημα και ποίηση. 

Ποιο είναι το πιο θετικό στοιχείο του χαρακτήρα σας που βοήθησε στο γράψιμο και ποιο το πιο ανασταλτικό;  

Ανασταλτικό στοιχείο που δεν θα μου επιτρέψει να γράψω, δεν νομίζω ότι έχω. Ανασταλτικοί όμως παράγοντες, στο παρελθόν, υπήρξαν πολλοί. Για παράδειγμα, το επάγγελμα μου, στο οποίο αφιέρωνα για χρόνια πολλές ώρες καθημερινής εργασίας, ναι. Αυτός ήταν ένας σοβαρός ανασταλτικός παράγοντας. 

Το θετικό στοιχείο που με διακατέχει, πιστεύω ότι είναι η φαντασία και η δυνατότητά μου να φτιάχνω ιστορίες. Επίσης σημαντικός παράγοντας για μένα, είναι γνώση - που θεωρώ ότι έχω - της Ελληνικής γλώσσας. 

Να μοιραστείτε μερικές σκέψεις σας για τα βιβλία σας;  

Ο τρόπος που γράφει ο κάθε συγγραφέας φανερώνει το ψυχισμό, τα συναισθήματα και τα βιώματα του. Επίσης, όσο κι αν θέλουμε να το αποφύγουμε, μεγάλο μέρος από το χαρακτήρα μας βγαίνει στα βιβλία μας. Ιδιαίτερα στις περιγραφές των κεντρικών μας ηρώων. 

Όσον αφορά τα δικά μου βιβλία: Αντιμέτωποι με το χθες, Το Παράπονό μου μια κραυγή, Οι τρείς φωτιές, όλα τους έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Είναι ανθρωποκεντρικά, με πολλές κοινωνικές και ταξικές αναφορές. Οι ιστορίες μου επίσης μοιράζουν πάντα ισομερώς παρελθόν και παρόν. Αυτά για μένα είναι σοβαροί σταθμοί στη πορεία της ζωής. Θεωρώ ότι το μέλλον αποτελεί πάντα μια σκοτεινή τρύπα που δεν τη γνωρίζουμε. 

Ξεχωρίζετε κάποιο από τους ήρωες σας ;  

Δεν ξεχωρίζω, αγαπώ ίσως περισσότερο ναι. Στο Αντιμέτωποι με το χθες χαρακτηριστική φιγούρα του βιβλίου είναι ο Ζωγραφάκης, ο πατέρας της ηρωίδας, της Ερατούς. 

Στο Παράπονό μου μια κραυγή, αγάπησα πολύ τον Τζελάλ και τη Ζεϋνέπ, επίσης πολύ τη Φωτεινή. 

Στις Τρεις Φωτιές λάτρεψα το Σήφη. 

Κανένας από τους παραπάνω δεν ανήκει στους κεντρικούς μου ήρωες. Πάντα όμως αποδίδω πολύ μεγάλη σημασία στους ‘’δεύτερους’’ ρόλους. Πιστεύω ότι ο κορμός του βιβλίου, εν πολλοίς, στήνεται πάνω τους. 

Αναμφισβήτητα το ταλέντο και η σκληρή εργασία αποφέρουν ένα πολύ καλό  αποτέλεσμα στην τέχνη. Οι δημόσιες σχέσεις πόσο βοηθούν;  

Βοηθούν οι δημόσιες σχέσεις, αλλά με μέτρο. Οι συγγραφείς δεν είμαστε σταρ για να τρέχουμε από κανάλι σε κανάλι. Οφείλουμε να κοινωνήσουμε το βιβλίο μας στο κόσμο κι αυτό γίνεται μόνο με τη προσωπική επαφή. Ένα χαμόγελο, ένα φιλί και μια αγκαλιά με κάθε μου αναγνώστη μετρά για μένα πολύ περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο. 

Πόσο σας συγκινούν οι  ανθρώπινες εκδηλώσεις ;  

Όπως προανέφερα πάρα πολύ. Είναι σπουδαίο και ξεχωριστό πράγμα για μένα, αυτή η τιμή που μου κάνει ο κόσμος, όταν έρχεται να με ακούσει και να με γνωρίσει από κοντά. Είναι το πιο συγκινητικό πράγμα που μου συμβαίνει και κάποιες φορές δεν μπορώ να το διαχειριστώ. Είναι πολλές οι φορές που κλαίω μαζί με τους φίλους μου. 

Η έμπνευση είναι μια ιστορία εκεί έξω αρκεί να έχεις το κατάλληλο βλέμμα να την δεις;  

Νομίζω πώς ναι, έχετε δίκιο. Πάντα η ζωή έχει τις καλύτερες και τις πιο δυνατές ιστορίες. Η έμπνευση δεν πέφτει από τον ουρανό αλλά δημιουργείται από τους ανθρώπους που έχουν κάτι να μας πουν. Ακόμα κι ένα βλέμμα, τις περισσότερες φορές,  είναι αρκετό για να τσιγκλήσει τη σκέψη  και να εξάψει τη φαντασία. 

Έχω την άποψη ότι ακόμα και μια πολύ καλή κριτική, αν δοθεί “άδικα”' σ' ένα βιβλίο, το κοινό θα ναι πάντα ο ρυθμιστικός παράγοντας που θα αποθεώσει ή θα καταδικάσει στην αφάνεια ένα συγγραφέα. Συμφωνείτε;  

Έχω την άποψη ότι δεν είναι και τόσο απλά τα πράγματα, ιδιαίτερα σήμερα. Παίζει σοβαρό ρόλο ποιος θα κάνει τη κριτική. Το θέμα της διάρκειας αφορά αποκλειστικά το συγγραφέα και πόσο ‘’μεγάλο στομάχι’’ διαθέτει. Επίσης πιστεύω, ότι δεν υπάρχουν κακά βιβλία, περισσότερο ίσως προβεβλημένα από κάποια άλλα, ναι. 

Η λογοτεχνία είναι μια σοβαρή υπόθεση για μια χώρα, είναι το πρόσωπο της» L.S ARAGON  

Συμφωνώ απόλυτα. Έχω πει κι άλλες φορές ότι ζούμε σε μια άκαρπη και ξερή εποχή. Αυτή η περίοδος που διανύουμε δεν έχει στόχους, ούτε οράματα, όσο για τις ελπίδες έχουν μείνει στο επίπεδο της φανταστικής ζωής. Είναι για όλους μας μια πολύ δύσκολη περίοδος. Οι συγγραφείς δεν μπορούμε να παραβλέπουμε τη πραγματικότητα, ούτε να περιχαρακωνόμαστε μόνο σε κοινότυπα πράγματα. Ανά τους αιώνες, οι πνευματικοί άνθρωποι ήταν πάντα μπροστάρηδες. 

Που σας οδηγεί αυτές τις μέρες η πένα σας. Ετοιμάζετε κάτι; 

Ένα καινούριο μυθιστόρημα και διάφορα άλλα πράγματα… 

Μια ευχή για την τέχνη. Για την λογοτεχνία που τόσο αγαπάτε; 

Μακάρι η τέχνη να αποτελέσει τελικά το μοναδικό θετικό σημείο αναφοράς της εποχής μας, και η λογοτεχνία, να συνεχίσει να εμπνέει συγγραφείς και αναγνώστες.

Βιογραφικό

Η Άννα Γαλανού γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Πεζά Ηρακλείου Κρήτης. Σπούδασε Οικονομικά και ασχολήθηκε με τη Διαφήμιση και το σχεδιασμό εντύπων. Έχει βραβευτεί με το δεύτερο βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου θεατρικού συγγραφέα με το θεατρικό της έργο ‘’Το Τέλος Μιας Κωμωδίας’’, το πρώτο βραβείο με το διήγημα της ‘’ Με Αντίπαλο Τη Ζωή’’ και το δεύτερο βραβείο με το ποίημα της ‘’Άδειος Κόσμος’’. 

Έχει γράψει επίσης πεζογραφήματα και παιδικά παραμύθια. 

Από τις εκδόσεις Ωκεανίδα κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της: 

• ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΙ ΜΕ ΤΟ ΧΘΕΣ

• ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΜΟΥ ΜΙΑ ΚΡΑΥΓΗ

• ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΦΩΤΙΕΣ

Επικοινωνία με τη συγγραφέα: 

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. 

https://www.facebook.com/anna.galanou.9 

https://twitter.com/annagalanou1 

http://annagalanou.blogspot.gr/ 

http://apopseiskaieikones.blogspot.gr/