Α16

στη μνήμη της Sarah Kane

Ουρλιάζω μέσα απ’ το χαρτί.

Οι σκέψεις βγαίνουν σωρηδόν από μέσα μου

προκαλώντας έναν αφόρητο πόνο.

Οι λέξεις δεν αρκούν για να αποδώσουν

αυτό το ύπουλο παιχνίδι που παίζει το μυαλό μου.

Γράφω σε στιγμές διαύγειας αυτά που σκέφτομαι

όταν παραληρώ

κι ύστερα τα σκίζω για να μην τα δει κανείς.

Σκοτάδι παντού.

Δεν ξέρω αν κοιμάμαι ή αν είμαι ξύπνια.

Συνέχεια βλέπω να με τριγυρίζουν γιατροί.

Καταπίνω δεκάδες διαφορετικά χάπια.

Ατέλειωτα milligrams αποτυχημένης θεραπείας.

Είμαι μόνη. Γι’ αυτούς είμαι άλλη μια ψυχωτική.

Ένα ολίγον έκτακτο περιστατικό.

Με επιτηρούν διαρκώς αλλά κάποια στιγμή

θα βρω την ευκαιρία να τους ξεφύγω.

Η παραμονή μου εδώ σύντομα θα ολοκληρωθεί.