"Σχεδία" σε έρημες θάλασσες
Παίρνουμε συνέντευξη από τον εγγονό του Μαχάτμα Γκάντι, Αρούν, κολυμπάμε σε έρημα νερά, εκτονώνουμε τη φυσική μας ανάγκη στην ανοιχτή θάλασσα χωρίς καμία απολύτως ενοχή, ψάχνουμε τον γιατρό στο κατάστρωμα του πλοίου της γραμμής, βγαίνουμε στα πάρκα της πόλης να παίξουμε πετάνκ, βλέπουμε έγκλειστους φυλακών να εκπαιδεύουν σκύλους και να ασχολούνται με βιοκαλλιέργειες, θαμπωνόμαστε από τα θαύματα που ξεπηδούν μέσα από χαλάσματα, κάνουμε το γύρο του κόσμου με άδειες τσέπες πάνω σε μια μοτοσικλέτα, ακούμε πρόσφυγες να ζηλεύουν τη ζωή στην Ελλάδα και να εύχονται μια μέρα η χώρα τους να φτάσει την Ελλάδα του σήμερα. Αυτά και άλλα πολλά, μόνο στη διπλή «σχεδία» Ιουλίου – Αυγούστου 2015 (τεύχος #28).
Από την Τετάρτη 24 Ιουνίου στους δρόμους της πόλης.
Τα τελευταία 15 χρόνια, η αλιευτική παραγωγή της Ελλάδας έχει μειωθεί κατά 50%, ενώ, ταυτόχρονα, η χώρα μας είναι η μοναδική στην Ευρώπη που όχι μόνο υστερεί στην προστασία των αλιευτικών της αποθεμάτων, αλλά αγνοεί πλήρως την κατάστασή τους, καθιστώντας το μέλλον 35.000 Ελλήνων ψαράδων αβέβαιο. «Η έρημος στο βυθό» είναι ο τίτλος του ρεπορτάζ για την απελπιστική κατάσταση των ελληνικών θαλασσών, που καλούμαστε όλοι να ανατρέψουμε.
«Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο, αλλά μπορούμε να αλλάξουμε τους εαυτούς μας, οπότε ας ξεκινήσουμε με αυτό». Ο Αρούν Γκάντι, ο εγγονός του μεγάλου ινδού ηγέτη και ακτιβιστή, μίλησε αποκλειστικά στην στη δημοσιογράφο Ντανιέλ Μπατίστ (Danielle Batiste) για λογαριασμό του Διεθνούς Δικτύου Περιοδικών Δρόμου (INSP). «Είμαι αγρότης της ειρήνης», λέει, μεταξύ άλλων, σε μια συζήτηση με πολλά διδάγματα ζωής. Αυτός είναι και ο τίτλος στην πολυσέλιδη συνέντευξη που φιλοξενείται στην καλοκαιρινή «σχεδία».
Όλοι έχουν βρεθεί στο δίλημμα: να αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο να «κάνει την ανάγκη του στη θάλασσα» ή να το αποφύγεις για να μη μολύνεις το νερό; Επιστημονικές μελέτες έρχονται και με τον πιο επίσημο τρόπο να διώξουν τις όποιες ενοχές μας. «Επιτρέπεται το ουρείν» είναι το ρεπορτάζ-ανακούφιση!
Ένα ίδρυμα στην Βαρκελώνη αντέγραψε τον γραφικό χαρακτήρα αστέγων της πόλης, τον ανέλυσε και τον μετέτρεψε σε εμπορικές γραμματοσειρές, υποστηρίζοντάς τους να... γράψουν το μέλλον τους αλλιώς. Περισσότερα στις «Αράδες υποστήριξης».
«Κουτάβια στη στενή», αλλά για όλους τους καλούς λόγους. Μια αμερικανική οργάνωση υλοποιεί ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα υποστήριξης φυλακισμένων και βετεράνων του πολέμου. Εκπαιδεύει τους κρατούμενους να αναθρέψουν σκυλιά συντροφιάς για τους πολλαπλά τραυματισμένους βετεράνους, με θεαματικά αποτελέσματα.
Λίγο πιο πέρα, στην Πολιτεία Ουάσινγκτον των ΗΠΑ, κρατούμενοι σε μια... οικολογική φυλακή μετατρέπονται σε μαθητές βιολογίας, οικολογίας και κηπουρικής, εκτρέφουν απειλούμενα είδη της αμερικανικής πανίδας και τρέφονται με βιολογικά προϊόντα που οι ίδιοι καλλιεργούν. Είναι οι «Έγκλειστοι βιοκαλλιεργητές».
Τρεις σύροι πρόσφυγες αφηγούνται τις περιπέτειές τους στο δρόμο τη Δύση και το όνειρο μιας ασφαλούς ζωής και εύχονται μια μέρα η χώρα τους να είναι σαν την Ελλάδα του σήμερα. «Να νιώσουμε άνθρωποι» είναι το δικό τους όνειρο.
Η Αρετή Γρηγοράτου είναι η μοναδική Ελληνίδα που βρίσκεται στην αποστολή των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο χτυπημένο από τον φονικό σεισμό Νεπάλ. Μίλησε στη «σχεδία» όχι μόνο για τις εικόνες καταστροφής, αλλά και για τη δύναμη της ανθρώπινης θέλησης και για τα θαύματα και την ελπίδα που ξεπετάγονται μέσα από τα χαλάσματα.
Ο ελληνικής καταγωγής συγγραφέας Λέων Λογοθέτης εμπνεύστηκε από την κινηματογραφική ταινία «Ημερολόγια Μοτοσικλέτας», καβάλησε μια vintage μοτοσικλέτα και γύρισε τον κόσμο, ξοδεύοντας μόλις πέντε ευρώ την ημέρα. Οι εμπειρίες του καταγράφονται στο βιβλίο του «Ημερολόγια Καλοσύνης». Αυτός είναι και ο τίτλος της ξεχωριστής, αισιόδοξης συνέντευξης που παραχώρησε στη «σχεδία».
Την ώρα που η ομάδα ειδικών αποστολών της «σχεδίας» προετοιμάζεται πυρετωδώς για τον Ημιμαραθώνιο στη Θεσσαλονίκη και τον Μαραθώνιο της Αθήνας, και η Εθνική Ομάδα Αστέγων ετοιμάζει βαλίτσες για το Παγκόσμιο Κύπελλο του Άμστερνταμ, οι άνθρωποι της «σχεδίας» –και όχι μόνο!– ετοιμάζονται να παίξουν τον πρώτο τους αγώνα πετάνκ! Ακριβώς επειδή ο αγνός αθλητισμός είναι ένα απλό, άμεσο και αποτελεσματικό μέσο για την ενεργοποίηση εκείνων που βιώνουν τη βαριά σκιά του κοινωνικού αποκλεισμού. «Πάμε για πετάνκ» είναι ο τίτλος του θέματος για τον αθλητισμό που υπηρετεί τον άνθρωπο και την κοινωνία.
«Το πιο βαθύ κοινό» ήταν το σχόλιο ενός εκ των συμμετεχόντων αγαπημένων μουσικών για τους 4.000 φίλους της «σχεδίας» που κατέκλυσαν την Τεχνόπολη για τη μεγάλη συναυλία της «σχεδίας», εκεί όπου οι νότες έγιναν κάλεσμα στην αέναη κοινή προσπάθεια ενάντια στη φτώχεια και στον κοινωνικό αποκλεισμό. Το φωτορεπορτάζ από το ΣΧΕΔΙΑ LIVE! ήταν και πλούσιο και αναπόφευκτο.
Ο 48χρονος μουσικός Σωτήρης Τράγκας συνομιλεί με την 37χρονη σύζυγο και συνεργάτη του Πόπη Νταλαχάνη για την κοινή τους ζωή. Ο Γιώργος Μπαζίνας ξεφυλλίζει το ημερολόγιο μισού και πλέον αιώνα εκλογικών θριάμβων και προσωπικών διαψεύσεων ενός αμετανόητου ψηφοφόρου, ο Άγγελος Τσέκερης, ως γνήσιος ταξιδιωτικός συντάκτης, κάνει τις καλύτερες προτάσεις του για αξέχαστες διακοπές, ο Βαγγέλης Χερουβείμ αναζητά αντηλιακά με υψηλό δείκτη Πρόνοιας, ο φακός του Κωστή Μπακόπουλου καταγράφει τη ζωή στην Αθήνα και το Σούνιο ένα μεσημέρι καθημερινής, την ώρα που ο φακός του Χρήστου Παπαχρήστου αποτυπώνει τη ζωή στη Θεσσαλονίκη μέρα μεσημέρι. Κορυφαίοι έλληνες γελοιογράφοι σχολιάζουν με το πενάκι τους αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και μέσα μας, δοκιμάζουμε ρουμάνικη Τοκιτούρα από το εστιατόριο ενός παρ'ολίγον ολυμπιονίκη του τζούντο και καβαλάμε το «Μοτοσακό» μας με προορισμό εκλεκτούς μεζέδες σε μια γειτονιά της Καλλιθέας.
Αυτά και άλλα πολλά. Στο τεύχος #28 της «σχεδίας» (Ιούλιος-Αύγουστος 2015), που κυκλοφορεί στους δρόμους της πόλης από την Τετάρτη 24 Ιουνίου 2015.
Υπενθυμίζεται ότι η «σχεδία», όπως συμβαίνει με όλα τα περιοδικά δρόμου του πλανήτη, δεν πωλείται στα συνήθη σημεία διάθεσης Τύπου (περίπτερα κ.λπ.). Πωλείται αποκλειστικά και μόνο στους δρόμους της πόλης από διαπιστευμένους πωλητές. Οι πωλητές αυτοί προέρχονται από ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες: Άστεγοι, άνεργοι και γενικώς άνθρωποι που αποδεδειγμένα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Είναι άνθρωποι που βιώνουν με τον πιο σκληρό τρόπο τις συνέπειες της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που μαστίζει την ελληνική γη. Από την τιμή πώλησης του περιοδικού (3,00 ευρώ), το 50% (δηλαδή το 1,50€) πηγαίνει απευθείας στον ίδιο τον πωλητή.
«122 εφημερίδες δρόμου, 41 χώρες, 5 ήπειροι, 14.000 άστεγοι πωλητές, 6.000.000 αναγνώστες, 1 φωνή ενωμένη ενάντια στη φτώχεια» είναι το σύνθημα του Διεθνούς Δικτύου Εφημερίδων του Δρόμου (International Network of Street Papers – INSP, www.street-papers.org).
ΥΓ.: Να θυμάστε, επίσης, ότι οι πωλητές της «σχεδίας» δίνουν και απόδειξη. Σας παρακαλούμε θερμώς να μην ξεχνάτε να την παίρνετε!